[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Writer talk

  11:50

  "มีอะไรหรอซากุระ?"

  "เมื่อตอนเช้าพี่โดนนักข่าวล้อมรึเปล่า?"

  "ก็ใช่ ว่าแต่ถามทำไม?"

  "ตอนที่ฉันลงจากรถ ฉันก็โดนสัมภาษณ์! ฉันคงต้องไปขอโทษพี่รินด้วยแหนะ"

  "เรื่ิองอะไร?"

  "เขาจำตระกูลผิดน่ะสิ พวกเขาคิดว่าฉันนามสกุลโนฮาระ"

  "ก็ว่าอยู่ที่ทำไมถามฉันว่าฉันมีความสัมพันธ์กับหญิงตระกูลโนฮาระ"

 

  โต๊ะที่ไกลออกไป

  "แก!!ดูท่านประธานสิ! มาคุยกับผู้หญิงผมชมพูนี่ใครกันนะ"

  "เออว่ะ หน้าตาคล้ายคุณรินเลย"

  "รินไหนล่ะ?"

  "ภรรยาคุณโอบิโตะเพื่อนสนิทท่านประธานไง!"

  "เออๆใช่ๆๆ เหมือนๆ"

  "แอบถ่ายรูปเร็วๆ"

 

  ตัดมาที่คาคาชิกับซากุระ

 

  "มีคนกำลังแอบถ่ายรูปเราหลบเร็ว!"

  "ห้ะ?!"

  "โอ้ย!หลบได้ไงวะ!"

  "มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ?"

  "ช่วยถ่ายรูปท่านประธานกับผู้หญิงคนนั้นให้หน่อย-!"

  "ทะ...ท่านประธาน!!!"

  "หึๆๆ!! อยากรู้อะไรถามผมได้นะครับ ผมเต็มใจที่จะตอบบวกกับตัดโบนัสและเงินเดือนของพวกคุณสองคนนะ(^_^#!)"

  "ไม่เป็นไรครับ!"

  "ผมขอโทรศัพท์คุณหน่อยสิ"

  "คะ..ครับ!"

  "...อื้ม~เก็บรูปประธานกับคนที่ประธานคุยด้วยมันไม่ดีนะครับ"คาคาชิส่งมันคืนพนักงานชาย

  "อ้ะ! ทำไม! ทำไมเครื่องของผมมันเปิดไม่ติดล่ะ!"

  "ก็แค่แฮ็คโทรศัพท์ของคุณเป็นเวลา1เดือนเท่านั้นเองครับ"

  "ห๊ะ!ท่านประธานทำอย่างนี้-"

  "เอาไปซื้อใหม่ซะ แล้วก็อย่าทำแบบนี้ให้ผมเห็นอีกไม่งั้นคุณอาจจะโดนไล่ออกนะครับ!" ร่างสูงหยิบบัตรพนักงานออกมาแล้ววางไปที่โต๊ะก่อนจะมีตัวปั๊มสีแดงเขียนว่าหักเงินและฉีกยิ้มอันน่าสยดสยองให้พนักงานชายข้างหน้า 

  หลังจากที่ออกจากห้องทานอาหาร

  "ฉันว่าไปแถลงข่าวให้เข้าใจกันเลยดีกว่าฉันคงทนเก็บเรื่องนี้ไม่ได้แล้วล่ะซากุระ"

  "ฉันเองก็เหมืิอนกัน ฉันคงอายทุกครั้งที่นักข่าวถามแบบนั้นได้ทุกวัน"

  คาคาชิให้ยามาโตะติดต่อนักข่าวพร้อมจัดแจงสถานที่เพื่อสัมภาษณ์คำถามทั้งหมด

 

  ณ ห้องที่เตรียมสัมภาษณ์

 

  "เฮ่อ~ ไม่ต้องแคร์บอกๆไปเลย~"

  "ซากุระ พวกนักข่าวจะออกอากาศด้วยนะ"

  "ออกอากาศ!"

  "ใช่ ไหวรึเปล่า? ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวฉันตอบให้ก็ได้นะ"

  "ไหวค่ะไหว!"

  "แน่นะ?" คาคาชิถามซากุระเพื่อให้มั่นใจ

  "แน่สิ" เขายกแขนขึ้นมาแล้วเธอก็ควงแขนไปด้วย

 

  หน้างาน

 

  "หา?! ผู้หญิงคนนี้คือใครกันแน่เนี่ย!"นักข่าวต่างสงสัยในตัวซากุระ

  หลังจากที่พวกเขานั่งลง ซากุระก็จับมือคาคาชิแน่นขึ้นเพื่อคลายความกังวลในการตอบคำถามทั้งหมด คาคาชิมองหน้าซากุระแล้วพยักหน้า

  "เริ่มการสัมภาษณ์ได้ค่ะ"

  "ใช่คุณโนฮาระรึเปล่าครับ!"

  "ดิฉันขอตอบตรงนี้เลยนะคะว่าไม่ใช่ค่ะฉันคือCEOคนใหม่ของฮารุโนะ ชื่อของฉันคือฮารุโนะ ซากุระค่ะ!"

  "คุณฮารุโนะ?! งั้นข่าวที่เกี่ยวโยงไปที่โนฮาระล่ะคะ?"

  "ฉันว่าน่าจะอาจเป็นการสับสนของบุคคลมากกว่าค่ะ"

  "แล้วเรื่องแต่งงานล่ะครับ?!"

  "ผมขอเป็นคนตอบเองว่าเรื่ิองงานแต่งงานเป็นเรื่องจริงผมกับคุณซากุระคบกันมาถึง6ปีแล้วครับ แล้วเราตัดสินใจได้แล้วว่าจะแต่งกันปีนี้" คำตอบที่ฉะฉานของร่างสูงทำให้เธอมั่นใจได้ว่าเขาจะเป็นคนอยู่ข้างเธอไม่ว่าจะเรื่องไหน เธอยิ้มให้เขาแล้วกลับมาจริงจังกับการแถลงข่าวต่อ

  "แล้วสัญญาของอุจิวะกับฮาตาเคะล่ะครับ?"

  "เรื่องนี้ผมขออนุญาตไม่ตอบนะครับเนื่องด้วยเป็นความลับของบริษัทของผมและอุจิวะ ขอจบการสัมภาษณ์เท่านี้ครับ!"

  "เดี๋ยวครับ!/อย่าเพิ่งสิคะ!"

  "ขออภัยด้วยนะครับทางเราให้สัมภาษณ์ได้แค่นี้!"

  "มันจะดีหรอคะ?"  

  "ฉันว่าเรื่องที่นักข่าวรู้ไม่ใช่ฝีมือของอุจิวะแน่นอนเพราะพวกมันก็ยังไม่รู้ว่าเราจะแต่งงาน"

 

Sasuke talk

  "ท่านประธานมีข่าวมาครับ!" ในขณะที่ผมเขียนเอกสารอยู่ก็มีพนักงานวิ่งเข้ามาโดยไม่ได้เคาะประตูที่ห้องของผม

  "เกี่ยวกับเรารึไง?" ผมยังคงเขียนต่อไป

  "ครับ!"

  "เปิดสิ รออะไรล่ะ?"

(เริ่มการสัมภาษณ์ได้ค่ะ)เสียงนี้มัน!...ซากุระ!

  "เพิ่มเสียงซิ! ธะ..เธอยังไม่ตาย!?" น้ำตาของผมเริ่มเอ่อล้นออกมาเพราะดีใจที่เธอยังไม่ตายในเหตุการณ์เมื่อ2ปีที่แล้ว

(ใช่คุณโนฮาระรึเปล่าครับ!)

(ดิฉันขอตอบตรงนี้เลยนะคะว่าไม่ใช่ค่ะฉันคือCEOคนใหม่ของฮารุโนะ ชื่อของฉันคือฮารุโนะ ซากุระค่ะ!)เธอขึ้นเป็นCEOแล้ว

(คุณฮารุโนะ?! งั้นข่าวที่เกี่ยวโยงไปที่โนฮาระล่ะคะ?)

(ฉันว่าน่าจะอาจเป็นการสับสนของบุคคลมากกว่าค่ะ)

(แล้วเรื่องแต่งงานล่ะครับ?!)

  "ตะ...แต่งงาน? หมายความว่า?!-"
(ผมขอเป็นคนตอบเองว่าเรื่ิองงานแต่งงานเป็นเรื่องจริงผมกับคุณซากุระคบกันมาถึง6ปีแล้วครับ แล้วเราตัดสินใจได้แล้วว่าจะแต่งกันปีนี้) คาคาชิ! มันเร็วเกินไป

(แล้วสัญญาของอุจิวะกับฮาตาเคะล่ะครับ?)

(เรื่องนี้ผมขออนุญาตไม่ตอบนะครับเนื่องด้วยเป็นความลับของบริษัทของผมและอุจิวะ ขอจบการสัมภาษณ์เท่านี้ครับ!)

  "บอกพนักงานทุกคนใครกลับบ้านก่อน5โมงจะหักเงินคนละ5000เยน! ถ้าใครทำงานเกินกำลังของตัวเองเป็น2เท่าฉันจะเพิ่มเงินเดือนให้เลย!"

  "ครับท่าน!!"

  "ถึงแม้จะขัดงานแต่งไม่ได้ก็ขัดที่คนแล้วกัน!"สายตาที่ผมไม่ได้ใช้มันตลอด2ปี ตอนนี้มันฉายแววสีแดงเหมือนเลือดอย่างเห็นได้ชัด

  "ซาคุง?"

  "มีอะไรคาริน?"
  "งานแต่งงานของฝ่ายนั้นจะแต่งต้นเดือนหน้า"

  "ต้นเดือน?!"

  "ใช่"

  "แล้วของเราล่ะ?"

  "คงจะชนกับฝ่ายนั้นแต่งงานกันพอดีน่ะ"

  "หึๆอย่างนั้นก็ยิ่งดีเลย!"

 

Writer talk

  ณ ใจกลางเมืองโคโนฮะ

  19:00

  ขาสวยข้างหนึ่งก้าวเหยียบพรมแดงออกจากรถพร้อมรองเท้าส้นสูงสีดำ ร่างสูงออกจากรถพร้อมยื่นมือข้างหนึ่งให้ร่างบาง เผยให้เห็นชุดราตรีเกาะอกสีดำเงางามที่ตัดกับทั้งสีผิวเส้นผมและสายตาอันเร่าร้อนของเธอ ผมที่ยาวถูกดัดลอนเป็นเกลียวสวยงาม

  "วู้ว! สาวสวยของงานมาเยือนแล้ว~"อิโนะหญิงสาวผมสีบอล์นทองหันมาพบกับเพื่ิอนสาวที่กำลังยืนถ่ายรูปกับคนรักของเธอเอง

  "เลิศสิค้า~ ใครเลือกชุดให้เนี่ย! ฉันเชื่อว่ารางวัลจะตกเป็นของแกแน่!"

  "ฉันเลือกชุดเอง ส่วนเรื่องรางวัลมันก็ไม่แน่~"

  "สาวๆจะยืนคุยกันอีกนานมั้ย? เขาเริ่มประกาศแล้วนะ"

  "ขออีกแป๊บนึงนะคะ อิโนะซาอิล่ะ?"

  "อยู่ข้างในงานนู้น รีบไปเหอะ"

  "เอ๊ะ?!"

  "อะไรยัยเถิก?"

  "พี่คาคาชิหายไปไหน?"

  "นู้น!"

  "นี่คุณฮาตาเคะข่าวที่ออกมาน่ะเรื่องจริงหรอ?" หนุ่มผมเงินมีชื่อเสียงที่โด่งดังไปทั่วเมืองต่างๆ ชายชราตัวเล็กถามเขา

  "ครับ เรื่องจริงครับท่านโอโนกิ"

  "โอ้ๆ~ยังจำชื่อฉันได้อยู่หรอ นึกว่าจะลืมแล้วนะเนี่ย"

  "ยังหรอกครับท่านเองก็ครองตำแหน่งประธานมา60กว่าปีแล้วนิครับ"

  "สวัสดีค่ะ"

  "ซากุระนี่คือ คุณโอโนกิ จากเมืองอิวะ"

  "โอ้ว!หนูคือผู้หญิงที่ออกแถลงข่าวกับคาคาชิใช่มั้ยเนี่ย?"

  "ใช่ค่ะ ชื่อฮารุโนะ ซากุระค่ะ"

  "ชื่อเธอนี่เหมาะกับสีผมของเธอมากเลยนะ"

  "ขอบคุณนะคะ"

  "แฟนสวยนะเรา"

  "คะ...คือ...(-///-)"

  "สวัสดีครับคุณโอโนกิ.." เสียงของชายหนุ่มผมสีแดงดั่งดอกกุหลาบก็ทักชายผมเงินขึ้น

  "กาอาระ?!"

  "อ้าว! ซากุระ! ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลย!สวยขึ้นนะเนี่ย"

  "ขอบคุณนะ นายเองก็ดูดีขึ้นเป็นกองเลย"

  "เช่นกัน"

  "นี่คือซาบาคุโนะ กาอาระ ค่ะเพื่อนสมัยม.ต้น"

  "อ่อ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันฮาตาเคะ คาคาชิ เธอคือคนที่ได้ขึ้นเป็นประธานที่เด็กที่สุดล่ะสินะ"

  "ครับ แค่ชื่อเสียงที่ว่าเด็กเท่านั้นแหละครับที่ทำให้คนรุ้จักผม"

  "งั้นหรอ? ฉันคงไม่ได้รางวัลCEOอายุน้อยแล้วสินะ 555"

  "หึๆ ซากุระคุณคาคาชินี่คือ?"

  "แฟนใหม่น่ะ ไม่นานก็..." 

  "ยินดีด้วยนะทั้งสองคนเลย"

  "เอ๋?...อ่ะ..จ้ะ ขอบคุณนะกาอาระ"

  "ขอตัวก่อนนะ"

  "......." คาคาชินิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะเดินเข้าไปในตัวงาน

  "พี่เป็นอะไร?"

  "เปล่า ไม่มีอะไร" ร่างสูงหึงร่างบางนั่นเองเพราะว่าอะไรน่ะหรอ? เพราะว่าชายผมดอกกุหลาบแดงนั้นหน้าอมชมพูเพราะเขานั้นแอบมองเธอตลอดเวลา

  "ฉันรู้ว่าพี่หึง ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เขา-"

  "ช่างเถอะมันคืออดีต อย่าคิดมาก"

  "!!...."

  "เข้างานเถอะ เรื่องนี้เราเก็บไว้ไปคุยที่บ้าน"

 

  20:44

  "เราจะประกาศผู้ที่มีคะแนนหรือผู้ที่พัฒนาบริษัทเร็วที่สุดในปีและในประเทศนะครับ!"

  "ติดท็อป10! อันดับ10ได้แก่....ซาบาคุโนะ!"

  เสียงปรบมือดังก้องสตูดิโอ ติดท็อป10นั้นไม่ได้เลวร้ายแต่บอกเลยว่าดีสุดๆในประเทศ

 

  1ชั่วโมงผ่านไป

 

  "อันดับ3 ได้แก่.....อุสึมากิสาขาใหญ่ครับ!! ขอเชิญท่านประธานมารับรางวัลด้วยนะครับ ภายใน1ปี อุสึมากิพัฒนาเกินเป้าหมายไป100%เลยนะครับ"

  "อันดับที่2นะครับ! ได้แก่.....เหลือเพียง...ฮาตาเคะกับอุจิวะนะครับ อันดับที่2คือ...

 

 

 

 

 

 

ฮาตาเคะกับอุจิวะครับ!!!!"

 

 

 

 

 

 

 

  "ห๊ะ!!!" ทั้งสองคนถึงกับลุกขึ้นพร้อมกันแล้วมองหน้ากันอย่างแค้นกัน

  "เชิญท่านประธานฮาตาเคะและประธานของอุจิวะได้เลยนะคะ คุณฮาตาเคะ คาคาชิค่ะ พัฒนาบริษัทได้เร็วเหนือแสงจริงๆนะคะ เกินเป้าหมายที่คาดไว้ถึง110%ทีเดียวเลยนะคะเช่นเดียวกับอุจิวะนะคะพัฒนาไปได้110%เท่ากันเลยค่ะ" เกลียดกันแทบจะตายแต่ต้องมายืนข้างกันแค่ชายเสื้อโดนอีกฝ่าย ก็จะกัดกันอยู่แล้ว

  "ส่วนที่1นะคะ! แรง! เลิศ! มาเร็วแซงทางโค้งนะคะ!! ตกเป็นของ ฮารุโนะค่ะ!!!! "

  "ห๊ะ!!!!/อะไรกัน!!!!/เป็นไปไม่ได้!!!"  

  "การพัฒนานั้นมาเร็วและแรงกว่าใคร บริษัทใหม่และประธานบริษัทที่มีอายุเพียง22ปี บริษัทที่มีหญิงเป็นผู้นำ! ซึ่งเกินความคาดหมายของเธอ พัฒนาได้ถึง120%ขอเชิญคุณฮารุโนะ ซากุระ ขึ้นมารับรางวัลค่ะ!!!"

  "ขอบคุณนะคะสำหรับรางวัลนี้ กำลังใจและคนที่ฉัน..เคารพรักมันทำให้ฉันคว้ามันมาได้ บริษัทของฮารุโนะจะพัฒนาต่อไปค่ะ"

 

  ณ บ้านของคาคาชิ

 

  "อ้าว! ซากุระได้รางวัลแทนคาคาชิหรอเนี่ย?"

  "ค่ะ"

  "เธอแซงผมไปได้10%เลยนะพ่อ สงสัยคง...ต้องเป็นศัตรูกันแล้วล่ะ"

  "ชิ! "

  "เอาไว้คุยในห้องนะ"

 

....

  "เธอจะขออะไร?"

  "ขอ....ขอให้ฉันเป็นของพี่ตลอดไป"

  "อะไรกันเธอก็เป็นของฉันอยู่แล้วหนิ?"

  "คะ...คือมันไม่ใช่แบบนั้น!(>///<!)

  "นี่เธอจะขออะไรแบบนั้นเนี่ยนะ?!(0///0!)"

  "แค่สักนิดก็ยังดี(-///-)"

 

Writer เอร้ย~ยังเขียนอยู่ยังไม่ไปไหน~ แค่แอบไปวางเรื่องมาเท่านั้นเอง~ อ่านวนไปสิคะรออะไร~