[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

 
 
Writer talk
  รุ่งเช้าซากุระเก็บของที่เหลือจนหมดก่อนบอกลาแม่และพ่อของเธอเอง ตอนนี้เธอเดินมาถึงหน้าบ้านของ อิโนะเพื่อนสุดแสบของเธอ
  "ซา-กุ-ระ!!! ฉันอยู่ตรงนี้!" อิโนะตะโกนเรียกซากุระที่ยืนรอเธอซะนาน
  "โธ่..วันนี้นั่งรถก็ไม่บอก!" ปกติเธอกับอิโนะจะเดินไปโรงเรียนด้วยกัน
  "แกเปลี่ยนตัวเองได้แล้วจริงหรอ? ฉันเป็นห่วงแกนะเว้ยเพราะแกอ่อนแอกว่าที่ฉันคิด เออแล้วได้กำลังใจจากใครเนี่ยถึงเปลี่ยนไปได้เนี่ย?~" อิโนะถามด้วยความเป็นห่วงเพราะตอนนี้เพื่อนสาวกลับทำหน้าตาที่ดูจริงจังและที่เปลี่ยนไปคือเธอใส่กระโปรงที่สั้น ปากที่เคยเป็นสีซีดกลับกลายเป็นสีชมพูผมที่ยาวถึงเอวกลับเป็นผมที่ถูกตัดออกไปจนถึงบ่า
  "ไม่ต้องห่วงฉันเป็นซากุระคนเดิม แต่แค่เปลี่ยนไปนิดเดียวไม่ต้องกลัวหรอกนะอิโนะ ฉันเปลี่ยนตัวเองได้เพราะเธอ พี่อิทาจิ และเพื่อนทุกๆคนนะ"
 
  ณ โรงเรียนโคโนฮะ..
 
  ถึงโรงเรียนได้ไม่นานเมื่อซากุระก้าวลงจากรถของอิโนะมีเสียงกรี๊ดจากพวกเท็นๆมาอย่างไม่ขาดสาย
  "แก!!! สวยมากๆเลยนะฉันอยากให้เธอเป็นอย่างนี้ตั้งนานแล้วอะ แต่กลัวว่าแกจะทำไม่ได้เพราะแกอะเป็นสาวคณะแพทย์ ฉันเลยไม่อยากขอเรื่องอย่างนี้อะ แต่! ตอนนี้แกเปลี่ยนไปดีใจด้วยนะ"เท็นๆเพื่อนที่มีแฟนสุดเกรียนและฉลาดอย่างเนจิ บ่นด้วยความดีใจและปลื้มเพื่อนสาวอย่างกระดี๊กระด๊า ก่อนกริ่งเจ้าประจำดังขึ้นและมีเสียงของรุ่นพี่หนึ่งในกลุ่มแสงอุษาดังขึ้น
  "น้องๆทุกคนทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยนะครับ ถึงเวลาขึ้นรถให้นั่งตามที่จับคู่บั้ดดี้เอาไว้แล้วตามรุ่นพี่ไปนะครับ ขึ้นรถอีกทีจะมีปะกาศให้ทราบกันอีกครั้งนะ อ่อ!อีกอย่างให้เวลา10นาทีทำธุระส่วนตัวและเช็คสัมภาระ เวลา7:45จะนัดเข้าแถว ขอบคุณครับ"
  "เสียงพี่เพนแน่ๆเลยอย่างนี้เนี่ย เข้าแถวกันเถอะทุกคนถ้าใครไม่เข้าห้องน้ำอะนะ"
  แต่สิ่งที่ซากุระพูดกับเรือนร่างของเธอที่เปลี่ยนใหม่ทำให้ทุกคนทำหน้าแบบเดียวกันหมด (⊙o⊙) คือทุกคนอึ้งกับสิ่งที่เธอพูดและการแต่งกายของเธอมันช่างแตกต่างกันมากที่ถึงกลับคนที่มีแฟนอยู่แล้วอย่างเนจิถึงกับทำหน้าอึ้งกันไปเลยทีเดียวแต่โชคยังดีเขาถูกสายตาที่หึงของเท็นๆมองไปถึงกลับดึงสติของตัวเองกลับมาได้
  ไม่นานก็มีเทพบุตรลงสวรรค์มายังโลกมนุษย์พร้อมควงแขนของหญิงสาวผมสีเพลิงที่เป็นนักเรียนสุดฮ็อตของโรงเรียน ร่างสูงเหลือบมองหญิงสาวผมดอกซากุระที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเธอแทนที่จะมองเขาด้วยแววตาที่เศร้าหมองแต่เปล่าเลยเธอมองด้วยแววตาที่มีเสน่ห์เล่ห์กล เขาอึ้งกับสิ่งที่เห็นมากตอนที่เขาคบกับเธอมันเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าเธอจะทำเขาได้อย่างนี้ แต่ตอนนี้มันเป็นเรื่องจริง เธอทำเขาแรงมากแถมยังควงแขนของนารูโตะเพื่อนสนิทของเขาอย่างเห็นได้ชัด ร่างสูงมีท่าทีหึงร่างบางที่เปลี่ยนไป
  "เอาล่ะ น้องๆเข้าแถวนะครับชาย-หญิงตามบั้ดดี้นะครับ เอาทางโน้นน่ะ!!!รีบๆกันหน่อยจะไปกันแล้วนะเห้ย!!" เสียงของเดอิดาระหนึ่งในกลุ่มแสงอุษาที่วุ่นกับการจัดแถวของน้องชั้นม.3/3 กับม.3/2
 "เฮ้ย! ใจเย็นสิมึงอย่าด่าเด็กนะเดอิดาระ"
 "กูรู้แล้วเว่ย!! แต่เด็กมันเหมือนชั้นประถมเลยเนี่ย จัดแถวเปลืองเสียงจะตายอยู่ละ!!!" เดอิดาระตะโกนตอบเพื่อนอย่างซาโซริที่อยู่ในกลุ่มของแสงอุษาด้วยเหมือนกัน
 "ฮึ้ย!!!แกพี่เดอิดาระกับพี่ซาโซริมหาโคตะระหล่อชิบ!"
  "หรา ฉันจะฟ้องซาอิให้หมดเลยยัยเบ๊อะ ฉันรู้ว่าแกจะเป็นแฟนซาอินะอิโนะ แค่ทำความรู้จักโธ่...ที่ไหนได้มากกว่ารู้จักแล้วหรอเนี่ย?"
  "อย่าบอกนะแก ถ้าแกบอกฉันตายแน่ๆง้อก็ยากแล้วก็หยุดแซวฉันได้ละ"
(แซวกันแบบรู้อนาคตด้วยเนอะ:writer)
  "จ้าๆคนสวย...ตรงไหน (-_-#)"
 เมื่อขึ้นรถเสร็จก็แน่นอน ประกาศรายละเอียด
  "ครับนั่งตามคู่ของตัวเองนะครับ พี่จะแจ้งรายละเอียดให้ฟัง ใครไม่ฟังก็ช่าง หลงไปเลย
1.ที่ซึนะ...นะครับเขาจัดที่อยู่ให้เราแล้วนะครับคือ ตึกซึนะทาวน์ ห้องหนึ่งห้องคือห้องของคู่บั้ดดี้1คู่ อย่าคิดลึกกันนะใครคิดลึกอะไรกับเพื่อนละก็จะถูกส่งลงมาชั้นล่างสุดของตึกให้นอนคนเดียว พอถึงที่นั่นพี่จะให้กุญแจนะครับห้องของแต่ละคู่
2.ที่ซึนะมีทะเลให้เที่ยวนะครับวันที่สองพวกพี่จะพาไปนะครับและกลับที่ซึนะทาวน์เหมือนเดิม ไปช่วงเช้าแต่ถ้าตอนกลางคืนใครนอนไม่หลับสามารถมาเดินเล่นชั้นดาดฟ้าได้นะครับมีสระน้ำอยู่นะครับชมวิวสบายๆได้ แต่ห้ามว่ายน้ำจะทำกิจกรรมใดๆบนชั้นดาดฟ้าให้ขอพวกพี่ก่อนนะ
3.เรื่องการแต่งกายพี่จะบอกว่าถึงที่ซึนะให้เอาของขึ้นไปเก็บตามห้องของตัวเองนะแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดตามสบายของพวกน้องๆเลย ชุดนักเรียนใช้ตอนนี้และตอนกลับเท่านั้น
4.วันสุดท้ายคือวันไปทัศนศึกษาที่สวนสัตว์!....โอ้ย~~~ (เพนโดนเดอิดาระเหยียบเท้าโดยไม่ได้ตั้งใจแต่เจตนานิดหน่อย)อุ่ย.. ไปทัศนศึกษานะครับที่...ไม่ต้องบอกแล้วมั้งนะคงชัดเจนดี ให้แต่งกายตามสบายแต่ขอเป็นหน้าร้อนนะเพราะที่สวนสัตว์ค่อนข้างร้อนนะครับ
มีแค่4ข้อนะครับแต่แถมนิดนิง อย่าเที่ยวดึกมาก อย่าไปโวยวายที่นั่น โอเค...อุ่ย..โครตเจ็บเหยียบเท้ากูทำไมเนี่ย?"
  "ไม่ได้ตั้งใจๆ โทษๆแต่เจตนานิดนุง"เดอิดาระตอบไปแบบ กวนๆ
 
Sasuke talk
  "เธอเปลี่ยนไปซากุระ"ผมมองไปทางซากุระแต่เธอกลับเมินผมไม่ตอบผมเหมือนก่อน
  "....." ผมรู้ว่าผมอยู่ฐานะอะไรแต่ผมก็เป็นอดีตให้เธอไปแล้ว ผมยอมรับเธอสวยขึ้นแต่เปลี่ยนไป
  "เธออย่ากวนประสาทฉันหน่อยเลย เธอไม่รู้ว่าเธอจะเจอกับอะไร" ตอนนี้เธอกับคารินแข่งกันสวยรึเปล่าผมไม่แน่ใจแต่ที่ผมแน่ใจคือเธอยั่วผม
  ผมนั่งข้างๆเธอผมรู้สึกกับหัวใจแปลกๆบ้างบางครั้งนะ
  "ซาสึเกะ....นายมีแฟนอยู่แล้ว ฉันอยากให้นายมีความสุขกับเธอแต่อย่ายุ่งกับฉัน ฉันขอร้อง ฉันเป็นอดีตของนายไปแล้ว!"
  "หึ!..ไม่ได้หรอกเพราะเธอเป็นอย่างนี้ไงถึงฉันไม่อยากให้ใครมายุ่งกับเธอแต่ฉันจะทำอะไรก็ได้กับเธอ ถึงฉันกับคารินจะเป็นแฟนกัน แต่ความสำพันธ์ของเธอกับฉันมันคือ การทรมานคนในอดีตอย่างเธอเท่านั้น" เธอพูดกับผมโดยไม่หันหน้ามามองผมเลยซักนิดผมก็จะตอบโดยไม่มองหน้าเธอเหมือนกัน
  เธอมองแต่ข้างนอกที่มีแต่ถนนกับรถเธอเงียบแปลกๆจนผมต้องดูเธอแต่สิ่งที่ผมเห็นก็คือเธอหลับพร้อมกับน้ำตาไปแล้วเธอหลับด้วยความหนาวของแอร์ในรถแขนของเธอกอดร่างของตัวเองเอาไว้ ผมเลยเอาเสื้อที่พกติดตัวมาด้วย มาห่มให้เธอก่อนตัวผมเองจะหลับไปพร้อมกับเพลงในรถที่ดังก้องไปหมด
 
Sakura talk
  "หาว~...นี่มันเสื้อของใคร?ทำไมมาอยู่ตรงนี้ละ คืนดีกว่าเดี๋ยวเกิดปัญหากับตัวเอง" ฉันตื่นมาก็เห็นเสื้อตราตระกูลอุจิวะข้างๆไหล่ห่มตัวฉันอยู่น่าจะเป็นของพี่อิทาจิไม่ก็...เป็นไปไม่ได้คนอย่างซาสึเกะเนี่ยนะจะมาห่มให้ฝันไปเถอะ
  "เอาล่ะครับ น้องๆอีก2กิโลจะถึงซึนะตอนนี้เวลา10:52นาที เตรียมตัวกับพื้นที่ใหม่นะครับอีกประมาณ20-30นาทีคงจะถึง ขอบคุณครับ"เสียงพี่อิทาจิแน่ๆเลยหลังจากพี่เพนโดนเหยียบเท้าพี่อิทาจิก็ทำหน้าที่แทนเฉย? (-_-#)
  15นาทีผ่านไป
  เฮ่อ....อีก5นาทีก็จะถึงแล้ว แต่ซาสึเกะก็หลับเป็นตายเลยนะเนี่ย ถ้าเราปลุกจะไปทำลายความสุขเขามั้ยน้า? ช่างเถอะ!เป็นไงเป็นกัน!
  "นี่....ซาสึเกะ..ตื่นได้แล้วจะถึงแล้วนะ"
  ".....zzZ" เรื่องของเขาละกันเราปลุกแล้วจะมาด่าฉันไม่ได้นะฮึ!!
  "ฉันรู้แล้วน่า...ได้ยินอิทาจิมันพูดอยู่!" เฮ้ย..บ้ารึไงแทนที่จะตอบให้มันเร็วกว่านี้ มาตอบอย่างนี้โครตตกใจ
  "เอาเสื้อฉันมา ซากุระ"หา?เสื้อที่ฉันนั่งกอดอยู่เนี่ยนะเสื้อนาย?...แสดงว่าคนห่มให้ก็ไม่ใช่พี่อิทาจิแต่เป็น...ซาสึเกะ
  ฉันคิดว่าฉันไม่ชอบนายนะแต่คงไม่ได้แล้วละ นายเลิกทำฉันหวั่นไหวได้มั้ย? ตอนที่ฉันถูกบอกเลิกกลับร้องไห้ไม่หยุด
  "ยังไม่เริ่มทรมานนะซา-กุ-ระ แต่หลังจากนี้ต่างหากคือทรมาน!.." เขากระซิบข้างหูฉันมันทำให้ฉันขนลุกไปทั้งตัว
  "อะ..เอาเสื้อนายไปเลย ชิ๊!! ทิ้งฉันไปแล้ววกกลับมาหาฉัน ฉันก็ไม่แคร์นายแล้ว!"
 
 
 
Writer อยากบอกว่าเรื่องนี้มันยาวนะคะตอนแรกคิดว่าจะทำเป็นฟิคเลยมั้ย? ก็ไม่เอาดีกว่า เพราะซีรีย์ของคู่ซากุระเนี่ยยังมีอีกไม่ใช่แค่คู่ของซาสึเกะกับซากุระ(SasuSaku)อย่างเดียวนะคะ ซีรีย์ของรักที่ทรมาณประมาณอีก1-2 Partอาจจะจบนะคะของเรื่องนี้ ก็ติดตามเค้าหน่อยนะเค้าจะได้มีกำลังใจแต่งต่อ บ๊ายบาย