[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Kakashi talk

  "ยืมรถหน่อยเทมาริ!"

  "เอากุญแจไป!!"  

  "ซากุระ! เธออย่าเพิ่งไปจากฉันนะ! เธอจะต้องอยู่กับฉัน"

  "ฉัน..ขะ...ขอโทษ.." เธอพูดขึ้นพร้อมกับน้ำตาแล้วก็สลบไป

  "เธอไม่ผิดอะไรซากุระ..คนที่ผิดคือฉัน ฉันเองที่ปล่อยให้เธอเป็นอย่างนี้" น้ำตาของผมก็ไหลตลอดทางที่พาเธอไปโรงพยาบาล

  โรงพยาบาล

  "ระ..รุ่นพี่คาคาชิ?!" ชิซุยวิ่งตามรถที่กำลังเข็นเธอเข้าห้องฉุกเฉิน

  "ช่วยซากุระด้วย!"

  "เธอเป็นอะไรมา?!"

  "โดนยิงที่หลัง"
  "!! ใครเป็นคนทำ?"

  "เดี๋ยวค่อยบอก! ช่วยซากุระก่อน!"

  "ครับ!!"

  1ชั่วโมงผ่านไป

  ผมเดินไปเดินมาที่หน้าห้องฉุกเฉินตลอดหนึ่งชั่วโมง น้ำตาก็ไหลตลอดเวลาไม่รู้ว่าเธอจะรอดหรือไม่รอด

  "รุ่นพี่คาคาชิ..."

  "ซากุระเป็นยังไงบ้าง?..." ผมหันมาถามชิซุยทันทีที่ออกมา

  "โอกาสรอดมีแค่50%เท่านั้นครับ" ไม่จริง..เธออาจจะตายได้งั้นหรอ?!

  "....ละ..แล้ว...ตอนนี้ล่ะ?" เสียงที่พูดออกมามันมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลมามากขึ้นเรื่อยๆ

  "คงต้องนอนพักทั้งเดือนเลยล่ะไม่แน่อาจจะต้องเข้าห้องICUเพราะเสียเลือดไปเยอะมากแล้วตัวของซากุระก็ยังเป็นคนตัวเล็กอีกด้วยโอกาสที่เธอจะไป มีสูงด้วย"

  "ฉันผิดเองที่ไม่ดูแลเธอต่อ ถ้าฉัน..." ความผิดเกิดที่ผมทั้งหมด...ผม...ไม่ควรให้เธอมาเจอเรื่องอย่างนี้

  "รุ่นพี่ยังไม่อยากเล่าให้ผมฟังก็เอาไว้ทีหลังละกันผมขอตัวก่อนนะครับ"

  "อะ...อืม..."

  ตืด~~

  "ฮัลโหลครับ.." แม่ของซากุระโทรมา ผมควรตอบไปว่าอะไรดี...

(ซากุระเป็นยังไงบ้างคาคาชิ!!)

  "....เธอ..."
(บอกแม่มาสิ!)

  "เธอมีสิทธิ์ที่จะตายได้ครับ ซึ่งโอกาสรอดก็50%"

  (ไม่จริง!!)

  "ผมดูแลเธอไม่ดีเอง เชิญคุณด่าว่าผมมาเถอะครับ.. ผมจะไม่โกรธเด็ดขาด"

  (ฮึด!...คาคาชิไม่ผิดเลย แม่เข้าใจแต่ตอนนี้แม่ขอทำใจก่อนนะ) เสียงแม่ของเธอพูดปนสะอื้นจนฟังไม่รู้เรื่อง

  "ครับ..." ลูกสาวคนเดียวถูกยิงจะเป็นหรือตายยังไงใครๆก็เป็นห่วงกันทั้งนั้น 

  "อาจารย์!/ครู!!"

  "ซากุระล่ะคะ!?" พวกอิโนะเดินมาถาม"

  "...." ผมก้มหน้าและไม่ตอบอะไร

  "อย่าก้มหน้าสิ พวกฉันรู้สึกไม่ดีนะ!"

  "....."ผมส่ายหน้า ผมไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาน่าสมเพชพวกนี้มันดูน่าเกลียดมาก

  "ห๊ะ!!"

"ซากุระจัง?! ไอซาสึเกะมันทำใช่มั้ยครู!"

  "....." ผมลุกขึ้นแล้วเดินจากตรงนี้

  "ท่าทางจะใช่ ไปหามันกัน!!"

  "บ้าหรอคิบะ?! ตอนนี้ซากุระน่ะยังอยู่ที่นี่พยานก็ไม่มีแล้วจะเอาอะไรไปพูด"

  ตัดมาที่คาคาชิ

  "คาคาชิ?"

  "พะ..พ่อ!?"

  "ซากุระล่ะ?"

  "คือ..."

  "เธอยังไม่ตายฉันรู้ ลูกทำดีแล้ว"

  "ผมมันแย่!! อย่างที่พ่อพูดไว้เลยว่าถ้าผมดูแลเธอไม่ได้ทุกอย่างก็จะไม่ได้เหมือนกัน"

  "แกทำดีแล้ว โอกาสรอดของเธอถึงจะมีแค่50แต่แกเองก็ต้องรอซากุระหายดีก่อนถึงจะไปเอาผิดซาสึเกะมันได้"

  "ครับ..."

  "มา พ่อจะให้ลูกกอดได้แค่คราวนี้เท่านั้น"

  "ขอบคุณครับ...ถ้าเธอไม่รอดผมคง...อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ"

  "พ่อเข้าใจ พ่อก็ผ่านเรื่องแบบนี้มาแล้ว"

  "ผมไม่ควรไปรู้จักกับเธอเลยมันทำให้เธอเป็นแบบนี้"

  "เลิกตัดพ้อตัวเองแล้วหันมาทำตามหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดแล้วอยู่ข้างๆเธอไว้ในวินาทีสุดท้ายซะ"

  "....."

  "ไปเถอะ เข้าไปหาเธอรึยัง?"

  "ยังครับ"

  "รีบเข้าไปสิจะรออะไร"

  "ผมว่ามัน...."

  "เอาเถอะ คิดถึงเธอมากไม่ใช่หรอ ซากุระหายไปสองอาทิตย์ทำให้แกต้องนอนไม่หลับข้าวไม่กิน ออกกำลังกายเหมือนคนบ้า?"

  "...."

  "ไปอยู่ข้างๆเธอเผื่อจะได้หายคิดถึง"

  "...."

Writer talk

  11:38

  แกร็ก...

  ร่างสูงค่อยๆเปิดประตูออก พบว่าคนรักของเขานั้นกำลังนอนที่เตียงคนไข้ หน้าหวานของเธอซีดเผือก จมูกของเธอมีท่อออกซิเจนอยู่ที่มือของเธอก็มีเข็มเจาะให้น้ำเกลือไหลสู่หลอดเลือด

  "คุณเป็นอะไรกับคนไข้หรอคะ?" พยาบาลสาวถามขึ้น

  "ผมเป็น..." เขารู้ว่าเป็นอะไรกับร่างบาง แต่แค่สถานะของเขานั้นชี้บอกตัวเขาว่าเป็นแฟนของเธอ เขายังพูดไม่เต็มปากของเขาเลย

  "คะ?"

  "เป็นแฟนของเธอน่ะครับ"

  "อ่อ...แฟนของคุณชีพจรเดินปกติแล้วล่ะค่ะไม่ต้องห่วงนะคะ"

  "ขอบคุณนะครับ"

Writer เค้ากลับมาอัพแย้ว~ ในช่วงนี้เรื่องนี้ดราม่านิดๆนะจ๊ะแต่ตอนหน้าจะเป็นยังไงก็ กดติดตาม~ กดแชร์ กดไลค์ คอมเมนต์ด้วยก็ได้นะ(วิจารณ์นั่นแหละจ้ะ) สำหรับตอนนี้ ลาก่อย~~~