[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Sakura talk

  20:32

  "นี่?เป็นอะไรไป? ไปนั่งปีกวิเวกอยู่คนเดียวน่ะ?"

  "คน!-"

  "หยุดพูดคำนั้นฉันฟังเธอพูดมาเป็น2ชั่วโมงกว่าแล้วนะ คำก็หื่น สองคำก็โรคจิต"

  "ช่วยไม่ได้หนิ! ใครกันที่เป็นคนทำให้ฉันระแวง?"

  "แล้วคนสวยคนไหนเดินไปเจอละครับ?"

  "ก็มันน่าเบื่อหนิ นั่งเล่นเกมอยู่ในห้องคนเดียว บ้านหลังนี้แล้วก็ห้องนี้มันก็ไม่ใช่ห้องของฉัน แล้วฉันจะไปทำอะไรได้?"

  "อืม....ฉันง่วงนอนแล้วอ่ะ นอนกันเถอะ"

  "ไปกินยาก่อนเลยฉันเตรียมไว้ให้แล้ว ยาฆ่าเชื้อ แก้อักเสบ แล้วก็ยาแก้ปวด"
  "ก็ได้ๆ แค่กินใช่มั้ย?"

  "ใช่"

  "ทำไมมันเยอะจัง?"

  "หมอสั่งมาหนิช่วยไม่ได้กินกินไปเถอะ ฉันนอนก่อนนะ"

  "เฮ่อ~ อะไรปั๊กคุง?" ฉันเหลือบตามองเห็นปั๊กคุงใช้เท้าเคี่ยขาพี่เขาอยู่

  "โห่งๆ~" มันทำเสียงอ้อนๆ น่ารักที่สู๊ด!!

  "เดี๋ยวพาไปนอนด้วยรอก่อนสิ ถ้าหมาปั๊กขาไม่สั้นคงไม่ลำบากเจ้าของอ่ะนะ...ไปนอนกัน" เขาคุยกับปั๊กคุงเหมือนเป็นเพื่อนก่อนจะอุ้มมันขึ้นมาด้วยแล้วเอนตัวนอน

  "งึ! ตัวอะไรเนี่ย?" ทับถูกที่จริงๆเลยปั๊กคุง ทับจมูกฉันเนี่ย!

  "หึๆ อุ้บ! อะแฮ่มๆ!"

  "อะไรของพี่? บอกว่าจะนอนแต่มานอนอ่านหนังสือกฎหมายเนี่ยนะ?"

  "พรุ่งนี้มีประชุมน่ะก็เลยต้องอ่านทบทวนความจำนิดหน่อย"

  "งั้นหรอ? นอนเร็วๆล่ะ" ฉันบอกเขาแล้วจับปั๊กคุงมากอด

  "ครับๆ"แล้วฉันก็หลับไปพร้อมๆกันกับปั๊กคุง

  

Writer talk

  02:00

  หลังจากที่เข้าสู่ช่วงเวลาของการหลับใหล ร่างสูงก็ตื่นขึ้นมาพร้อมลุกขึ้นจากเตียงช้าๆขณะที่ร่างบางยังนอนกอดหมาของตนอยู่ เขาเดินไปที่โต๊ะคอมก่อนจะเปิดโน๊ตบุ๊คของสาวเจ้า เขาเปิดดูอะไรบางอย่างในนั้นก่อนจะพบว่าความจริงต่างๆจากตระกูลของเธอทั้งหมด

  "ทำไมถึงได้....เป็นแบบนี้?!"

  เขาเปิดแชทที่ซาสึเกะคุยกับซากุระ แล้วอ่านอย่างรวดเร็ว

---

 

:ซากุระ ฉันมีเรื่องจะบอก

อะไรอีกล่ะ? มีอะไรจะบอก:

:คือ พรุ่งนี้ไปเจอกันที่ดาดฟ้านะ

ทำไมต้องไปที่ดาดฟ้าด้วยล่ะแปลกๆนะ:

:เอาเถอะ ฉันต้องบอกเธอแต่ว่าฉัน....

ช่างมันเถอะ เจอกันนะ:

---

 

 "ทำไมมีแต่เรื่องที่จะบอกเลิกกับซากุระเต็มไปหมดเลยล่ะ?"

  "อืม~..." ร่างบางเปลี่ยนท่านอนก่อนจะหันไปอีกทาง

  "ยึ้ย! ตกใจหมด!"

  "อย่างน้อยมันต้องมีเมล์ทางการบอกสิว่าฮารุโนะกับอุจิวะมีความสัมพันธ์ยังไง?"

  "หาไม่เจอ? หมายความว่าไง?" ร่างสูงบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะปิดโน๊ตบุ๊คให้เรียบร้อยแล้วกลับไปนอนที่เดิม

 

Sakura talk

  วันถัดมา...

  08:15

 

  "หาว~ พี่คาคาชิไปทำงานแล้วหรอกหรอ?" ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาก็ไม่พบพี่คาคาชิ เขาไปไหน?

 

  ก๊อกๆ..

  "คุณหนูซากุระคะ คุณชายเรียกพบค่ะ" คุณชาย?ั ในบ้านนี้มีคุณชายอยู่ด้วยหรอ?

  "แต่ว่าหนูยังไม่ได้แต่งตัวเลยนะคะ แล้วคุณชายคือใครหรอคะ?"

  "เอิ่ม....ป้าหมายถึงคุณ..."

  "ป้าครับ ผมบอกป้าแล้วไงให้บอกเธอว่า คาคาชิขอพบ" พี่คาคาชิเจ้าของคำขอเดินมาอยู่ริมขอบประตู

  "คืออิฉันเป็นแค่คนใช้ไม่อาจจะเรียกอย่างนั้นได้หนิคะ"

  "ป้าครับ ป้าก็อยู่กับผมตั้งแต่คุณแม่ผมเสียไปแถมยังดูแลผมจนโตอีก ผมไม่เคยเห็นป้าเป็นคนใช้เลยนะ"

  "เข้าใจแล้วค่ะ งั้นป้าขอไปเตรียมชุดให้คุณซากุระก่อนนะคะ"

  "หา? ชุดผู้หญิงมีอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยหรอ?"

  "มีสิคะเมื่อวานคุณโนฮาระ ริน ส่งเสื้อผ้าของคุณหนูมาที่นี่ด้วยรวมถึงชุดที่คุณรินซื้อมาด้วยค่ะ"

  "อย่าเรียกหนูว่าคุณหนูเถอะค่ะหนูยังไม่ได้เป็นหนึ่งในครอบครัวของฮาตาเคะ"

  "เดี๋ยวก็ได้เป็นแล้วล่ะค่ะ"

  "ป้าคร้าบ~" พี่คาคาชิทำหน้าเหนื่อยใจแล้วมองป้าที่เป็นคนใช้ของบ้านหลังนี้มายาวนาน

  "ค่ะๆ ไม่กวนแล้วค่ะคุณชาย วันนี้ป้าไม่ได้ไปส่งนะคะ"

  "...." เขาพยักหน้าก่อนจะหันมามองที่ฉัน

  "มีอะไรคะ?"

  "ตื่นช้ากว่าฉันอีกนะ อรุณสวัสดิ์" เขาจูบที่หลังมือของฉัน ก็จริงอยู่หรอกว่าเป็นคนเขินง่ายแต่ตอนนี้ไม่ได้เขินเลยเพราะฉันมั่นใจว่าเขาทำแบบนี้กับฉันแค่คนเดียวเท่านั้น

  "อรุณสวัสดิ์เช่นกันค่ะ" ฉันยิ้มแล้วพูดกับเขาก่อนจะจูบที่แก้มของเขาเบาๆ

  "วันนี้เธอต้องทำงานอยู่ที่บ้านอยากจะทำอะไรก็บอกป้าเขาได้นะ"

  "ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งนะคะ แล้ววันนี้มีงานอะไรอีกรึเปล่าคะ?"

  "วันนี้ฉันคงจะกลับดึกหน่อยนะเพราะต้องไปเคลียงานที่โรงเรียนแล้วก็มีนัดประชุมที่บริษัท3รอบเลยล่ะ เธอไปนอนก่อนก็ได้ถ้ารอไม่ไหวจริงๆ"

  "ค่ะ ฉันจะไม่ถามอะไรพี่มากกว่านี้แล้วล่ะ ฉันจะทำตัวให้มีประโยชน์นะ แต่เดี๋ยว....งานที่โรงเรียน? สอบเสร็จแล้วไม่ใช่หรอคะ?"

  "ถึงจะสอบเสร็จยังไงก็ต้องไปตรวจข้อสอบ ประเมินผล มีนัดประชุมผู้ปกครอง แล้วก็อีกเยอะแยะ"

  "จริงด้วยฉันลืมไป เวลางานที่โรงเรียนเริ่มงานตอน09:00 เลิกตอน15:50 งานที่บริษัทของพี่เริ่ม..."

  "16:00"

  "ทำไมมันติดต่อกันเลยล่ะทำไมไม่..."

  "กฎของบริษัทฉันคือห้ามพักห้ามหยุดทำงานจนกว่าบริษัทจะพัฒนา เพราะฉะนั้นเวลาคือเงินและผลประโยชน์ จันทร์-อาทิตย์ ฉันแทบไม่ได้หยุด ถึงหยุดอยู่บ้านฉันก็ขนงานมาทำที่บ้านอยู่ดี ฉันไม่มีเวลาให้เธอเลย"

  "ฉันเข้าใจ ฉันจะอยู่ข้างๆพี่แล้วฉันจะเป็นกำลังใจให้พี่"

   "ขอบคุณนะ ไปอาบน้ำเถอะ"

  ....

   เมื่อถึงเวลาที่พี่คาคาชิต้องไปทำงานถึงสองสถานที่...โดยเริ่มจากโรงเรียนโคโนฮะก่อน

  "เดินทางปลอดภัยและตั้งใจทำงานนะคะ ฉันรักพี่นะ" ฉันอวยพรให้เขาเดินทางปลอดภัย ในขณะที่เขากำลังจะใส่หมวกกันน็อก

  "รักเหมือนกัน ฉันจะพยายามกลับมาเร็วๆนะ" ฉันยื่นชุดสูทอีกตัวให้เขาไปและเขาก็หอมแก้มฉันกลับมา

  "เฮ่อ~ก็ยังซิ่งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนถึงแม้ว่าจะขับแค่คนเดียวไม่มีใครซ้อนท้าย" ฉันพูดหลังจากที่เขาขับออกจากบ้านของเขาไปได้สักพัก

  "ก็อย่างนี้แหละค่ะคุณชายเขาชอบความรวดเร็วตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมมากมาย"

  "คุณป้าคะ หนูอยากจะถามเรื่องพี่คาคาชิน่ะคะ"

  "คุณชาย? ทำไมหรอคะ?"

  "ทำไมพี่คาคาชิถึงได้มีจิตใจเรื่องความรักอ่อนไหวอย่างนี้ล่ะคะ?"

  "เป็นเพราะว่าคุณชายเสียท่านหญิงไปตั้งแต่ยังเป็นทารก ในคฤหาสน์ใหญ่โตไม่มีหญิงใดอยู่ดูแลคุณชายเลยก็เลยไม่รู้จักความรักของแม่และหญิงอื่นๆด้วยน่ะสิคะ"

  "อย่างนั้นเองน่ะสิคะ ไม่น่าล่ะทำไมเขาถึงมองหน้าฉันแล้วคิดถึงคุณแม่ของเขา"

  "ป้าก็คิดอยู่ว่าของหน้าคุณหนูซากุระคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหน?"

  "หืม?"

  "ตามป้ามาค่ะ ป้ามีอะไรจะให้ดู"

  "อ่ะ...ค่ะ!" อยู่ๆก็จะให้ดูอะไรก็ไม่รู้? ป้าเขารีบเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องห้องหนึ่ง

  "นี่ห้องอะไรหรอคะ?" ในห้องตกแต่งไปด้วยรูปต่างๆมากมายรวมถึงเป็นอัลบั้ม มีกรอบรูปตั้งโชว์ และรูปแขวนโชว์อีกด้วย

  "นี่คือห้องของคุณชายในสมัยยังเด็กๆอยู่ค่ะ นั่นคือรูปของท่านหญิง ทุกๆรูปจะมีแค่ ท่านหญิงและท่านชายเท่านั้น ส่วนคุณชายยังอยู่ในครรภ์ของท่านหญิงอยู่ค่ะ"

  "หน้า....หน้าเหมือนฉันจริงๆด้วย! แตกต่างกันแค่สีผม...แต่ทำไมดวงตาของ...ท่านหญิงดูเศร้าจังคะ?"

  "ท่านหญิงเป็นคนเจ็บไข้ได้ป่วยง่ายที่เสียไปก็เพราะร่างกายของท่านหญิงนั้นไม่แข็งแรง"

  "ดูรูปนี้สิคะ ทั้งสองท่านเหมือนคุณชายกับคุณหนูซากุระเลยค่ะ เหมืิอนถอดแบบมาเลย" ป้าเขายื่นรูปหนึ่งมาให้ฉัน รูปนั้นคือคุณพ่อและคุณแม่ของพี่คาคาชิกำลังโอบกอดกันอยู่ที่ชายทะเล

  "เหมือนทุกรูปเลยล่ะค่ะ"

  "คุณหนูซากุระคะ ป้าขออะไรอย่างนึงได้มั้ยคะ?"

  "ได้สิคะ"

  "ป้าขอแค่ให้คุณหนูรักคุณชายตลอดไป ป้าแก่ๆคนนี้ขอแค่นี้ได้มั้ย?"

  "ได้สิคะ หนูไม่มีใครให้หันไปรักแล้วนอกจากตัวเขา"

 

Writer คนอ่านบอก ขอสั้นกว่านี้ได้ม้าย~ ไรท์บอกเลยว่าจะพยายามทำให้สั้นนะ อิอิ ไปละจ้า เจอEp.ต่อไปนะ