[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

 

Writer talk

  "พวกคุณคือใครกันแน่?..."ร่างบางที่นั่งน้ำตาซึมก็กล่าวคำๆนึงที่ทำให้ร่างสูงหยุดชงัก

  ".....?!!!!"

  "ตอบฉันมาว่าพวกคุณคือใครกันแน่!?"ร่างบางผลักร่างสูงออกแล้วทวงคำตอบที่เธอถามไป

  "ผมคือ ฮาตาเคะ คาคาชิ เป็นนักธุรกิจและนักสืบเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ....และที่ผมมาสืบเรื่องของคุณคือ....การหาหุ้นทางธุรกิจและการหาผู้สืบทอดตระกูลเพื่อความต้องการของนายหรือผู้เป็นพ่อของผม แต่สำหรับผมมันไม่ใช่การหาหุ้นธุรกิจและการสืบทอดตระกูลและผู้หญิงที่ผมเห็นในเมื่อ2ปีก่อนคือหญิงที่มีผมสีดอกซากุระนัยน์ตาสีมรกตสดใสและอุปนิสัยที่....เขินอายอาจารย์คนนึงที่เพิ่งเข้ามาสอนใหม่อย่างผม และเธอคนนั้นคือ ฮารุโนะ ซากุระ เธอเป็นคนที่ทำให้ผมรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือผู้หญิงที่ทำให้ผมมีความรัก ที่ปิดบังเพราะเหตุผลซับซ้อนมากเกินไปสำหรับเยาวชนที่อายุ15ปี....นี่คือความจริง"

  ".....(0_0)!!!!!!"สีหน้าของยามาโตะที่ฟังเหตุผลและที่มาต่างๆของคาคาชิ

  ".....!!??? ความจริงทั้งหมดแต่สิ่งที่ฉันคิดว่าไม่จริงคือปิดบังเพราะเหตุผลซับซ้อนมากเกินไปสำหรับเยาวชนที่อายุ15ปี.... มันคืออะไร"

  "ฉันยังไม่อยากให้เธอรู้ทั้งหมดเพราะมันคือความลับที่ไม่ให้ทางอุจิวะรู้"

  "งั้นก็ได้ ต้องรอให้ฉันอายุ21-25ก่อนใช่มั้ยถึงจะบอกทั้งหมด พี่เองก็น่าจะอายุ....27-30ละมั้ง?~"

  "นี่รู้อะไรมั้ย? ฉันเป็นพี่เธอแค่4ปีด้วยซ้ำ"ร่างสูงเดินมาประชิดเธอก่อนจะก้มลงกระซิบเบาๆ ร่างสูงเล่าเรื่องทั้งหมดในอดีตให้ร่างบางก็จริงแต่ไม่ได้เอ่ยอายุที่จริงออกไปให้ร่างบางฟังเลย

  "หมายความว่าไง!? พี่อายุ- "ร่างสูงเอามือปิดปากร่างบางที่กำลังพูดความจริงทั้งหมดออกมา

  "เท็นโซหมดหน้าที่ของนายแล้ว"

  "อะ...เอิ่ม...ครับ!" ร่างสูงอีกคนได้รับคำสั่งจากนายจึงออกไป

  "อย่าพูดความจริงนี้ให้ใครรู้เด็ดขาด!!"

  "อึ้ม!"ร่างสูงปล่อยมือออกจากปากเธอก่อนจะถอนหายใจ

  "ทำไมต้องปลอมอายุด้วยล่ะ?"

  "ถ้าฉันไม่ปลอมอายุ ฉันจะเป็นครูได้ยังไง?ตอนนี้ย่าง20 ปีหน้า21"

  "........นี่พี่คิดอะไรของพี่อยู่!! ฉันงงไปหมดแล้ว"

  "เธอจบม.6 เข้ามหาลัยเธอจะรู้เรื่ิองทั้งหมดเอง"

  "ฉันไม่รอให้จบหรอก อย่างน้อยฉันก็ต้องรู้ทั้งหมดก่อนจะเข้ามหาลัย"

  "งั้นรอฉันหายก่อนละกัน เพราะฉะนั้นอย่าโกรธฉันเลยนะ"ร่างสูงกอดจากด้านหลังเพื่อง้อร่างบางที่ทำแก้มป่องอยู่

  "ฉันยังโกรธอยู่!!!"ร่างบางตอบประชด

  "เฮ่อ.........ง้อนานละนะ"

  "ฉันก็ไม่ได้ขอให้ง้อสักหน่อย"

  "งอนแทนละ เหนื่อย"

  "โห!~ล้อเล่นเองพี่ อย่างอนนะเค้าของร้องละนะ~"ร่างบางหันมาจับแขนร่างสูงแล้วเป็นฝ่ายที่ง้อเอง

  "......หึ"ร่างสูงขำในลำคอก่อนจะหันมาหาเธอ 

  "เค้าล้อเล่นง่า!~"

  "อะไร?เดี๋ยวนี้หัดพูดเค้าด้วยหรอ?"

  "ถ้าฉันไม่พูดพี่จะหายงอนรึเปล่าล่ะ"

  "หายงอนอยู่แล้ว น่ารักขนาดนี้ไม่ให้หายงอนได้ไง.....ความจริงไม่ต้องพูดก็ได้นะ"

  ".....นี่พี่หลอกฉันหรอ?(-_-#)....."

  "ไม่ได้หลอก ไม่ได้ขอให้เธอพูดคำว่าเค้าสักหน่อย"

  "เฮ่อ!~ เหนื่อย!"

  "เหนื่อยอะไร?"

  "เหนื่อยใจที่ฉันต้องง้อพี่"

  "หยุดง้อแล้วบอกรักแทนได้มั้ย?"

  "ได้สิ ฉันรักพี่ รักคนที่ชื่อว่าฮาตาเคะ คาคาชิ"

  .....

  ความหวานจากห้องคนไข้ที่มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ทำให้คนภายนอกอยากรู้อยากเห็นถึงกับทำให้พยาบาลและเพื่อนๆของซากุระต่างกันเอาหูแนบประตู

  "นี่!!มันเบียดฉันนะเทมาริ!"อิโนะพูดกับเทมาริ

  "แกก็เบียดฉันเหมือนกันนั่นแหละ"เทมาริเถียงกลับไป

  "โอ้ย!~ เลิกเถียงกันเถอะถ้าพวกเราไม่เบียดจะได้ยินเสียงสวีทหรอ!!"เท็นๆพูดแย้งขึ้นมา

  "ตอนนี้ท่าทางคุณซากุระกำลังจะโดนหอมแก้มนะคะ?"

  "ห๊า!อะไรนะ! เป็นเพราะแกคนเดี๋ยวที่ทำให้ฉันพลาดช็อตเด็ด!!!!"สามสาวต่างกันว่าอีกฝ่ายที่ทำให้พลาดความหวานหลายๆอย่าง

 

  ตัดมาที่ฝั่งนารูโตะ

 

  "เฮ่อ!..."เนจิถอนหายใจเฮือกใหญ่

  "เป็นอะไรเนจิ?"ชิกามารุถาม

  "เอิ่ม....ก็คิดว่าจะจบม.3แล้วไอซาสึเกะมันยังรักซากุระอยู่ฉันกลัวว่าถ้ามันไปอยู่ที่นั่นอาจได้ยัยผมแดงเป็นศรีภรรยาแทน"

  "มันก็แหงอยู่แล้วจะกังวลทำไม? ถ้ามันไปมันก็ต้องได้ยัยแว่นอยู่ดีเพราะอีกคนที่ไปไม่ใช่ซากุระแต่เป็นคาริน"

  "เรื่องที่เราช่วยมันดูเป็นเรื่องปัญญาอ่อนมากกว่านะ แถมอีกอย่างความเป็นไปได้คือซากุระกับคาคาชิได้อยู่ด้วยกัน"

  "ใช่ครับ ผมไปสืบมาจากคุณอิโนะมาว่า ซากุระกับคาคาชิรักกันจริงๆมากกว่าทำเรื่องธุรกิจครับ"ซาอิพูดขึ้นมา

  "เถอะน่า! ยังไงๆซากุระก็ไม่สนหัวซาสึเกะอยู่แล้วจะไปแคร์ทำไม?"คิบะพูดในท่าที่นอนเอามือท้าวหัวตัวเองอยู่

  "ยังไงก็ต้องทำให้ถึงที่สุด!...."อยู่ๆนารูโตะที่นอนฟังเพื่อนๆที่หญ้าสีเขียวนุ่มๆก็ลุกขึ้นมาแล้วพูดเป็นวลี

  "อ่ะ.....กินยาไม่เขย่าขวดหรอ? ไอหน้าแมว?"คิบะลืมตาขึ้นแล้วพูด

  "ยังไงก็สัญญาไปแล้วว่าจะช่วยมัน! เพื่อนน่ะต้องไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว!"

  "เลิกดราม่าเหอะ...."เนจิพูดโดยเอามือท้าวคางกับเข่า

  "ถามหน่อยเหอะนารูโตะ....หมอนั่นมันมีดีตรงไหนวะถึงจะช่วยมันตลอด?..."

  "เพื่อน......เป็นแค่เพื่อนเท่านั้น แต่คำว่าเพื่อนสำหรับฉันมันมีค่ากว่าที่คิดนะ"

  "ยังจะดราม่าอีกหรอ?"คิบะพูด

  "ไอหมา!!! อยากดราม่าแทนกูมั้ย?"

  "ไม่อ่ะ มันน้ำเน่าเกินไปว่ะ55555 เหอะ!"นารูโตะหันไปหยิบลูกบาสมาปาใส่หัวคิบะ

  "เป็นไง? ถ้ามันน้ำเน่ามึงก็หุบปากหมาๆของมึงดีกว่านะครับคุณเพื่อนหน้าหมา~~"

  "หึ้ย!!! มันเจ็บนะเว่ย! ลูกบาสใหญ่กว่าหัวกูอีกแรงลมที่อัดอยู่ในลูกก็ไม่ใช่น้อยๆนะมึง!"

  "โทษจบมั้ย?"

  "ผมว่า.....ปล่อยพวกเขาทะเลาะกันดีกว่ามั้ยครับ?"ซาอิที่นั่งวาดภาพอยู่ที่ขั้นบันไดซีเมนต์ก็ถามชิกามารุที่เพิ่งเดินมาหาตน

  "หึๆ....เดี๋ยวมันก็จบกันเองแหละสองตัวนี้มันคุยกันได้"

  "ก็ว่างั้นแหละ ไปเดินเล่นที่อื่นเถอะ บรรยากาศเสียเพราะพวกมันสองตัวนี่แหละ"

  .....

  "เห้ย!!!/รอด้วยดิ!!!" นารูโตะกับคิบะรีบวิ่งตามพวกของชิกามารุที่กำลังเดินคุยเรื่องงานของซาอิ ส่วนเนจิที่ต้องเดินล้าหลังเพื่อนเพราะต้องตอบแชทแฟนสาวของตัวเอง

  "....ยึ๋ย!...ขนลุก!"

  "เป็นอะไรไปอีกล่ะ.เนจิ?"ชิกามารุถาม

  "ยัยหมวยอ่ะดิ.... บอกว่าถ้ายังไม่เอาสมุดการบ้านมาคืนจะทำอาหารหมาให้กินแทนข้าว"

  "ก็งี้แหละมีแฟนแล้วก็ต้องหาเวลาว่างให้ตลอดน่าเบื่อจะตาย"ชิกามารุบ่นเรื่องแฟนให้เนจิฟัง

  "?...มีคนโทรมาหานายอ่ะชิกามารุ?"เนจิหยิบโทรศัพท์ที่ชิกามารุฝากไว้กับตัวเองขึ้นมาดู

  "ใครโทร?? ถ้าเป็นแม่ ฉันไม่รับนะ..."

  "...แม่....แม่ทูนหัวซะด้วย!"

  "ห๊า! เอามานี่!!!"ชิกามารุรีบไปขว้าโทรศัพท์ตัวเองมาแล้วรีบรับสาย

  "คร้าบ~ ว่าไง?"

(รีบกลับมาที่โรงเรียนด่วนมีเรื่องจะคุย)

  "ฉันคนเดียวรึไง??"

 (ทั้งหมดนั่นแหละ มากันให้หมดเลย)

  "เอิ่ม....ได้ๆเดี๋ยวจะไปหาละกัน"

  (เจอกันที่ห้องม.3/2นะ....)

  ".....เฮ่อ~......พวกเราต้องไปหาพวกผู้หญิงที่โรงเรียนที่ห้องม.3/2 "

  "หมดนี่เนี่ยนะต้องไป?!"นารูโตะถาม

  "ใช่ ต้องไป"

  "แล้วเดินกันมาเนี่ยนะ?"ปัญหาตอนนี้คือทุกคนนัดกันมาโดยเดินมาไม่มีใครนั่งรถมาหรืออะไรมาเลย

  "นารูโตะบ้านนายมีรถอยู่นิ ไปรถนายก็ได้ แถมบ้านนายเองก็อยู่ใกล้สวนสาธารนะที่พวกเราอยู่ด้วย"

  "ทำไมต้องกลับ?....ในเมื่อฉันขับมาอยู่แล้ว"

  "แทนที่จะพูดให้มันเร็วกว่านี้เนอะไอแมว"

  "ไปเร็ว!!! กูไม่อยากกินอาหารหมาหรือเพดดีกรีอะไรทั้งนั้นแหละ!!!"

  "ไปช้าๆอ่ะดี เนจิจะได้กินอาหารเสริมขนจะได้สวยด้วย!!"

  "บ้านมึงสิ คิบะ!! เพดดีกรีมึงควรกินมากกว่ากูอีก!"

  "เลิกเถียงกันแล้วขึ้นรถเร็วๆ!"นารูโตะวิ่งไปเอารถมารับเพื่อตัวเองอย่างเร็ว พร้อมกับคำสั่งของชิกามารุ

 

Ino talk

 15:43

  ณ โรงเรียนโคโนฮะ...

  ตึก!!! ตัก!!!! ตึก!ตัก!!....(เสียงวิ่ง)

  ปั้ง!!!

  "ที่รักจ๋าเค้าเอาสมุดมาคืนแล้ว~"

  "ดีมาก! เลยอีก10วิ น่าจะได้กินเพดดีกรีแล้วนะเนี่ย"

  "อย่าเลยเค้าไม่ชอบ~"

  "พอเลยๆ หยุดอยู่แค่นั้นพอ สวีทจังเลย~เรียกมาคุยเรื่องแผนกับภารกิจไม่ได้ให้ตั๋วมาสวีทกันนะ!" เช้าสายบ่ายเย็นก็ยังไอเลิฟยูว์~อยู่เนอะ!! 

  "นั่งเลยๆ คนสุดท้ายปิดประตูด้วย" เทมาริสั่ง

  "เดี๋ยวนะเรานั่งเป็นคู่กันอย่างนี้เลยหรอ?"นัดกันนั่งหรือไง?ฝั่งตรงข้ามคือหน้าแฟนตัวเองทั้งนั้น

  "....ช่างมันเหอะ มีเรื่องอะไรล่ะ?"ชิกามารุบอกปัดๆไป

  "คือ...ซากุระบอกกับฉันว่า...เธอจะไม่ไป"

  "ห้ะ!....อืม...."หน้าของนารูโตะดูตกใจและเศร้าใจไปพร้อมๆกัน

  "นารูโตะคุง..."ฮินาตะรีบเดินไปหานารูโตะที่นั่งอีกฝั่ง

  "ฉันไม่เป็นไรขอบคุณนะฮินาตะ..."ฮินาตะจับไหล่นารูโตะ 

นารูโตะจับมือของฮินาตะแล้วยังคงจับไว้อย่างนั้น

  "แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่ไปพบซาสึเกะ-"

  "ยังไงอ่ะ ไม่ไปก็ไม่เจอ?"คิบะถามแทรก

  "ฟังก่อนสิฟ้ะ! เฮ่อ~ซากุระน่ะบอกว่าถ้าจะเจอหรือคุยอะไรกัน ให้ไปเจอกันตัวต่อตัวที่ชั้นดาดฟ้าตึกที่พวกเราเรียนเพราะมันเป็นความทรงจำของเธอกับอีเป็ดขี้เหร่!"

  "(-_-#) ...ว่าง่ายๆคือให้เจอที่นั่น?"

  "ส่วนเรื่องที่นายให้ฉันสืบ....ฉันสืบให้นายในฐานะเพื่อนซากุระจะสืบทอดมรดกของพ่อตัวเองทั้งหมด รวมถึงบริษัทด้วยและที่สำคัญฉันก็เป็นหุ้นส่วนของทางฮาตาเคะด้วย เรื่องต่อไปที่นายจะให้ฉันทำ คงทำให้ไม่ได้แล้วล่ะขอโทษด้วยนะ…"

  "ฉันไม่อยากให้คำว่าเพื่อนต้องแตกแยกแต่มันก็เป็นไปแล้วขอโทษอีกครั้งแล้วกัน"

  "......คำว่าเพื่อนที่เธอให้ฉันรับมันไว้ก็ได้นะ อิโนะไหนๆเธอกับฉันก็ทำงานต่างๆมาด้วยกันบ่อย แต่เรื่องหุ้นส่วน....ของใครของมัน"

  "เอาอย่างนั้นก็ได้..."ซาอิมองฉันแล้วหลบสายตาอย่างเย็นชา

  "ผมขอตัวก่อนนะครับ…"ซาอิ!ึ!!

  "ซาอิ!เดี๋ยวก่อน!"ฉันกำลังจะวิ่งตามไปแต่...

  ".....ผมขอตัวไปฝึกวาดรูปก่อนนะครับ พรุ่งนี้ตอนเย็นมีแข่ง"

  "อิโนะ!"เท็นๆจับแขนฉันแล้วพยักหน้า

  "....เฮ่อ...."เทมาริถอนหายใจก่อนจะเดินมาหาฉัน

  "ฉัน...ผิดรึเปล่า?"

  "ไม่หรอก แต่แกต้องปล่อยเขาไป"

 

Writer สำหรับบางคนที่อ่านถึงตอนนี้นะคะ ลองย้อนกลับไปอ่านEp.ที่ผ่านมาดีๆนะคะเพราะมีบางEp.ที่writerแอบปรับเปลี่ยนไปบ้าง อยู่ๆก็มาอย่างนี้ๆก็ขออภัยด้วยนะคะ เนื่องด้วยเรื่องนี้ยังไม่สมบูรณ์ อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆนะ จะจบที่Ep.ไหนก็ยังไม่ทราบนะคะ อ่านไปเรื่ิอยๆก่อนนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อนะ~ เจอกันEp.หน้านะจ๊ะ(>×<)