Love the most รักที่สุดนายเคียวย์
7.7
เขียนโดย สาวแว่น
วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.27 น.
10 ตอน
6 วิจารณ์
13.39K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2558 15.17 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
10) บอก...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ'หวานดีนี้ หวานดีนี้... ' อะไรกัน หมายความไง ไม่เข้าใจทำไมต้อง -////- หลังจาก เรื่องที่ห้องครัว ในนั้นจบ ฉันไม่กล้าที่จะมองหน้าเคียวย์เลย เพราะถ้ามอง'ตึกตัก' แต่ที่ฉันไม่เข้าใจคือว่า ทำไมเขาทำเป็นเหมือนเรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้น"น้ำ..."ใครเรียก"ขิง...""น้ำขิง!" "ค่าๆๆ!! " ฉันเรียกสติก็หันไปหาต้นเสียง นั้นก็คือ เพื่อนของฉันที่เรียนด้วยกัน เพื่อนๆ หันมามองที่ฉันอย่างสงสัย ว่าใจฉันมันลอยไปไหน"นี้ น้ำขิงเธอเป็นหรือเปล่า?ทำไมดูหน้าแดง" อะไรนะ ฉันหน้าแดงหรอ ฉันตกใจพลางเอามือไปจับที่หน้าของตัวเอง นี้ฉันยังเขินอยู่อีกหรอเนี่ย"หรือว่า ไปโดนใครจูบแล้วเอามาคิดมากหรือเปล่า"เพื่อน นามว่า ไอรีน พูดพลางทำท่าทำทางเหมือนสังเกต เหมือนนักสืบ แต่จะบอกตรงๆนะ ว่าเธอก็เดาเก่งมาก คนบ้าอะไรจะเดาได้ถึงขนานนี้ เป็นโคนันหรือจ้ะ"โอ้ นี้ไอรีนบ้างที่ฉันก็ว่าแกอ่ะ เดาเวอร์ไปล่ะ" เพื่อนอีกคนพูด "เขาเรียกสันนิฐานนะ ไม่ได้มัว อันดับแรก ตอนกลางวันนี้อ่ะ น้ำขิงก็เอาแต่จับปาก แล้วก็ยิ้ม แล้วเดี๋ยวก็หน้าแดงมาตลอดทางเลยฉันเลยคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องผู้ชาย" โอ้แม่เจ้า เธอเป็นญาติของโคนันหรือเปล่าเนี่ย เหล่าเพื่อนๆก็เงียบแล้วะร้อมใจกันหันหน้ามาหาฉัน เพื่อมาเอาคำตอบที่ชัดเจน //นี้ๆพวกเธอจะกดดันฉันไปไหนเนี่ย"..." ฉันไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ตอบไปด้วยรอยยิ้ม"นี้ๆเล่ามาเลยนะว่า มันเกิดอะไร" เรียวโกพูด พร้อมเขยิบ เข้ามาหาฉันใกล้ๆ ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดไป แต่ก็เขินไป //ขออภัยที่ฉันเป็นคนเก็บเรื่องความสุขไม่อยู่กับตัว ชอบเล่าให้คนอื่นฟัง"อุ๊ย...น่ารักอ่ะ" มายูมิพูดออกมาจากปากของตัวเธอเอง ฉันไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองฉันใช่ไหมหลังจากนั้นเราก็เม้ามอยด์กันต่อไปบราๆๆตอนเย็นฉันกำลังจะเดินออกจากมหาลัย จู่ๆ แมสเสจก็มาฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาดู ว่าใครเป็นส่งมา ออเคียวย์นี้เอง.. ห๊า!เคียวย์หรอไหนๆ ส่งมาว่าอะไร ฉันรีบเปิดอ่านทันทีKYOU: มาที่ สถานี××× หน่อยสิNamking♡♡: ไปทำไม?KYOU: ซื้อกับของไปทำอาหาร เลือกไม่เป็นNamking♡♡: เคร จ้า พูดแค่นี้ก็จบอะไรกันทำอาหารได้แต่ดูวัตถุดิบไม่เป็น ฉันเดินไปที่สถานี××× ฉันเห็นเคียวย์กำลังฟังเพลงพิงตัวเองกับกำแพง สถานี โอ้แม่เจ้าเหมือดพระเอกในการ์ตูน>{}<กริ๊ดดด"เคียวย์!!:)" ฉันตะโกนพลาง วิ่งไปหา เคียวย์ถอดหูฟังออกแล้วก็เดินมาหาฉัน"ไหนล่ะ เราจะไปซึ้อของกันที่ไหน"ฉันถาม".."เคียวย์ไม่ตอบ เพียงแต่เอามือมาจับฉันนี้นายจับมือฉันอยู่นะ หมายความว่าอะไร?? "เคียวย์ นาย"ฉันพูดยังไม่จบประโยค เคียวย์ก็พูดมาก่อน"มาเถอะน่าเดี๋ยวก็รู้เอง" ตอบด้วยเสียงที่เย็นชานิดหน่อย นี้มันอาจจะเป็นครั้งแรกของฉันก็ได้ที่จับมือกับเขาแบบ นี้ ทำไมรู้สึกกับครั้งอื่นๆที่ผ่านมา ครั้งนี้เหมือนว่าเราได้รับรู้ถึงความอบอุ่นของกันและกันยังไงอย่างไง เคียวย์จูงมือฉันมาที่ซูเปอร์มาร์ตเก็ตKyouy talkบอกเลยว่าระหว่างที่เดินจับมืออยู่ใจผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย ดูไม่เหมือนตัวผมเลย ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะมีผลต่อใจของผมถึงขนานนี้ ผมพาเธอเขาไปใน ซูเปอร์มาร์ตเก็ต"ว่าแต่นายจะกินอะไรล่ะ จะได้ไปหาวัตถุดิบกัน:)""ไม่รู้สิ""เอ้า อะไรของนายเนี่ย เรียกมาบอกว่าช่วยเลือกให้หน่อย เหมือนจะบอกว่ามีเมนูอะไรอยู่ไหนหัวเลย" น้ำขิงทำหน้าหัวเสียนิดหน่อย 5555น่ารักดีแฮะ //เอิ่มตอนนี้ฉันเริ่มจะเอียนนายแล้วนะ ไรน์//"นายยิ้มอะไรอ่ะ ดูๆไปก็น่าขนลุกนะ""ก็มองคนน่ารักไง" ไอประโยคนี้ผมพูดเบาๆนะ ขิงไม่รู้หรอ "เมื่อกี้นายพูดว่าไรนะ" นั่นไงเห็นไหมล่ะ ขิงไม่รู้"เปล่าสักหน่อย" "ช่วงนี้นายเป็นอะไรเนี่ย ดูแปลกๆนะเนี่ย" "งั้นก็กิน แกงกะหรี่ล่ะกัน เดี๋ยวทำให้กินฉันรู้ว่าเธอชอบกิน" ผมเปลี่ยนเรื่องแล้ว มาดำเนินแผนจีบขิงต่อ"นายรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบกิน" ระหว่างที่พูดดวงตาของเธอมีประกาย "ไม่ให้รู้ได้ไงเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก" ........Namking talkหลังจากนั้นเราก็เดินอยู่ในซูเปอร์มาร์ตเก็ตเพื่อเลือกวัตถุดิบ แต่ก็ดูเหมือนจะอบอวนไปด้วยออร่าสีชมพูนิดๆ ฉันรู้สึกอิ่มใจยังไงอย่างงั้น ระหว่างทางเดินกับบ้านฉันเดินไปฮัมเพลงไป โดยลืมไปว่าฉันมากับเคียวย์ เคียวย์มองฉันด้วยสายตาที่สงสัย? และตลอดวันนั้นก็เต็มไปด้วยสีชมพูที่ฉันคิดว่าไม่ได้มีเพียงฉันคนเดียวที่สร้างมันขึ้นมา...
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ