Love the most รักที่สุดนายเคียวย์

7.7

เขียนโดย สาวแว่น

วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.27 น.

10 ตอน

6 วิจารณ์

13.36K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2558 15.17 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

10) บอก...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

'หวานดีนี้ หวานดีนี้... ' อะไรกัน หมายความไง ไม่เข้าใจทำไมต้อง -////-
หลังจาก เรื่องที่ห้องครัว ในนั้นจบ ฉันไม่กล้าที่จะมองหน้าเคียวย์เลย เพราะถ้ามอง'ตึกตัก' แต่ที่ฉันไม่เข้าใจคือว่า ทำไมเขาทำเป็นเหมือนเรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้น

"น้ำ..."ใครเรียก
"ขิง..."
"น้ำขิง!"
"ค่าๆๆ!! " ฉันเรียกสติก็หันไปหาต้นเสียง นั้นก็คือ เพื่อนของฉันที่เรียนด้วยกัน เพื่อนๆ หันมามองที่ฉันอย่างสงสัย ว่าใจฉันมันลอยไปไหน

"นี้ น้ำขิงเธอเป็นหรือเปล่า?ทำไมดูหน้าแดง" อะไรนะ ฉันหน้าแดงหรอ ฉันตกใจพลางเอามือไปจับที่หน้าของตัวเอง นี้ฉันยังเขินอยู่อีกหรอเนี่ย
"หรือว่า ไปโดนใครจูบแล้วเอามาคิดมากหรือเปล่า"เพื่อน นามว่า ไอรีน พูดพลางทำท่าทำทางเหมือนสังเกต เหมือนนักสืบ แต่จะบอกตรงๆนะ ว่าเธอก็เดาเก่งมาก คนบ้าอะไรจะเดาได้ถึงขนานนี้ เป็นโคนันหรือจ้ะ

"โอ้ นี้ไอรีนบ้างที่ฉันก็ว่าแกอ่ะ เดาเวอร์ไปล่ะ" เพื่อนอีกคนพูด
"เขาเรียกสันนิฐานนะ ไม่ได้มัว อันดับแรก ตอนกลางวันนี้อ่ะ น้ำขิงก็เอาแต่จับปาก แล้วก็ยิ้ม แล้วเดี๋ยวก็หน้าแดงมาตลอดทางเลยฉันเลยคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องผู้ชาย" โอ้แม่เจ้า เธอเป็นญาติของโคนันหรือเปล่าเนี่ย เหล่าเพื่อนๆก็เงียบแล้วะร้อมใจกันหันหน้ามาหาฉัน เพื่อมาเอาคำตอบที่ชัดเจน //นี้ๆพวกเธอจะกดดันฉันไปไหนเนี่ย

"..." ฉันไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ตอบไปด้วยรอยยิ้ม
"นี้ๆเล่ามาเลยนะว่า มันเกิดอะไร" เรียวโกพูด พร้อมเขยิบ เข้ามาหาฉันใกล้ๆ ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดไป แต่ก็เขินไป //ขออภัยที่ฉันเป็นคนเก็บเรื่องความสุขไม่อยู่กับตัว ชอบเล่าให้คนอื่นฟัง

"อุ๊ย...น่ารักอ่ะ" มายูมิพูดออกมาจากปากของตัวเธอเอง ฉันไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองฉันใช่ไหม
หลังจากนั้นเราก็เม้ามอยด์กันต่อไปบราๆๆ

ตอนเย็น
ฉันกำลังจะเดินออกจากมหาลัย จู่ๆ แมสเสจก็มาฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาดู ว่าใครเป็นส่งมา ออเคียวย์นี้เอง.. ห๊า!เคียวย์หรอไหนๆ ส่งมาว่าอะไร ฉันรีบเปิดอ่านทันที

KYOU: มาที่ สถานี××× หน่อยสิ
Namking♡♡: ไปทำไม?
KYOU: ซื้อกับของไปทำอาหาร เลือกไม่เป็น
Namking♡♡: เคร จ้า พูดแค่นี้ก็จบ

อะไรกันทำอาหารได้แต่ดูวัตถุดิบไม่เป็น ฉันเดินไปที่สถานี××× ฉันเห็นเคียวย์กำลังฟังเพลงพิงตัวเองกับกำแพง สถานี โอ้แม่เจ้าเหมือดพระเอกในการ์ตูน>{}<กริ๊ดดด

"เคียวย์!!:)" ฉันตะโกนพลาง วิ่งไปหา เคียวย์ถอดหูฟังออกแล้วก็เดินมาหาฉัน
"ไหนล่ะ เราจะไปซึ้อของกันที่ไหน"ฉันถาม

".."เคียวย์ไม่ตอบ เพียงแต่เอามือมาจับฉันนี้นายจับมือฉันอยู่นะ หมายความว่าอะไร??
"เคียวย์ นาย"ฉันพูดยังไม่จบประโยค เคียวย์ก็พูดมาก่อน
"มาเถอะน่าเดี๋ยวก็รู้เอง" ตอบด้วยเสียงที่เย็นชานิดหน่อย
นี้มันอาจจะเป็นครั้งแรกของฉันก็ได้ที่จับมือกับเขาแบบ นี้ ทำไมรู้สึกกับครั้งอื่นๆที่ผ่านมา ครั้งนี้เหมือนว่าเราได้รับรู้ถึงความอบอุ่นของกันและกันยังไงอย่างไง
เคียวย์จูงมือฉันมาที่ซูเปอร์มาร์ตเก็ต

Kyouy talk

บอกเลยว่าระหว่างที่เดินจับมืออยู่ใจผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย ดูไม่เหมือนตัวผมเลย ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะมีผลต่อใจของผมถึงขนานนี้ ผมพาเธอเขาไปใน ซูเปอร์มาร์ตเก็ต
"ว่าแต่นายจะกินอะไรล่ะ จะได้ไปหาวัตถุดิบกัน:)"
"ไม่รู้สิ"
"เอ้า อะไรของนายเนี่ย เรียกมาบอกว่าช่วยเลือกให้หน่อย เหมือนจะบอกว่ามีเมนูอะไรอยู่ไหนหัวเลย" น้ำขิงทำหน้าหัวเสียนิดหน่อย 5555น่ารักดีแฮะ //เอิ่มตอนนี้ฉันเริ่มจะเอียนนายแล้วนะ ไรน์//

"นายยิ้มอะไรอ่ะ ดูๆไปก็น่าขนลุกนะ"
"ก็มองคนน่ารักไง" ไอประโยคนี้ผมพูดเบาๆนะ ขิงไม่รู้หรอ
"เมื่อกี้นายพูดว่าไรนะ" นั่นไงเห็นไหมล่ะ ขิงไม่รู้
"เปล่าสักหน่อย"
"ช่วงนี้นายเป็นอะไรเนี่ย ดูแปลกๆนะเนี่ย"
"งั้นก็กิน แกงกะหรี่ล่ะกัน เดี๋ยวทำให้กินฉันรู้ว่าเธอชอบกิน" ผมเปลี่ยนเรื่องแล้ว มาดำเนินแผนจีบขิงต่อ
"นายรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบกิน" ระหว่างที่พูดดวงตาของเธอมีประกาย
"ไม่ให้รู้ได้ไงเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก"
........
Namking talk
หลังจากนั้นเราก็เดินอยู่ในซูเปอร์มาร์ตเก็ตเพื่อเลือกวัตถุดิบ แต่ก็ดูเหมือนจะอบอวนไปด้วยออร่าสีชมพูนิดๆ ฉันรู้สึกอิ่มใจยังไงอย่างงั้น ระหว่างทางเดินกับบ้านฉันเดินไปฮัมเพลงไป โดยลืมไปว่าฉันมากับเคียวย์
เคียวย์มองฉันด้วยสายตาที่สงสัย? และตลอดวันนั้นก็เต็มไปด้วยสีชมพูที่ฉันคิดว่าไม่ได้มีเพียงฉันคนเดียวที่สร้างมันขึ้นมา...

ตอน 9

สารบัญ