โรงเรียนนี้... ผีเฮี๊ยน

6
 ...สวัสดีค่ะ... 
 
  กริ๊ง∼
  เสียงประตูร้านเบเกอรี่เปิดขึ้นอย่างกะทันหัน แต่ที่น่าแปลกก็คือร่างกายของฉันมันหันหน้าไปหาผู้มาเยือนคนนั้นทันทีอย่างอัตโนมัติจนสาวๆทั้งสองหันไปมองตามฉันด้วยสีหน้าสงสัย
  เขาคนนั้นเป็นเพียงชายวัยรุ่นที่น่าจะอายุพอๆกับฉันได้ ผมของเขาเป็นสีดำสนิท ส่วนผิวของเขานั้นเป็นสีขาวแต่ตรงแก้มของเขานั้นแดงมากเพราะเขาใส่เสื้อสีดำแขนยาวกับกางเกงยีนสีนำ้เงินขายาวทั้งๆที่วันนี้อากาศร้อนสุดๆจนแถบจะไม่มีใครใส่เสื้อแขนยาวหรือแม้แต่กางเกงของยาวเลยด้วยซำ้ไป แต่เขากับแต่งตัวเหมือนกับช่วงนี้เป็นฤดูหนาว แต่ที่ดูเหมือนชาวบ้านเขาหน่อยตรงที่เขาใส่แว่นกันแดดมาด้วย
  แต่งตัวไม่ดูสภาพอากาศเอาซะเลย =_='
  "คนรู้จักเหรอซาร่า -_-?" ยัยรินสะกิดบนไหล่ฉันเบาๆ
  "น่ากลัวชะมัดเลยอ่ะ... >_<" วีวี่พูดก่อนจะขยับตัวไปนั่งชิดกับยัยรินที่นั่งข้างๆแล้วซบไหล่ริน ขณะที่มองชายแปลกหน้าคนนั้นด้วยสายตาหวาดกกลัว
  "เปล่าหรอก" ฉันหันหน้าจากชายคนนั้นแล้วส่ายหน้าปฏิเสธ
  "แล้วซาร่าไปมองเขาทำไมอ่ะ คิดว่าคนรู้จักซะอีก ฉันจะได้เตือนแกว่าเลิกคบซะ เพราะดูท่าทางแล้วเหมือนโจรเลยอ่ะ >_<" รินพูดแล้วเอาหัวของเธอไปทับกับวีวี่
  ยัยคู่จิ้นสองคนนี้จู๋จี๋กันอีกแล้ว =_=^
  ฉันนี่เบื่อสองคนนี้ชะมัด ชอบเล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง ไม่เคยดูสถานที่เอาซะเลย เวลาสองคนนี้เล่นทำเป็นคู่รักนะพวกผู้ใหญ่แถวนั้นก็ชอบส่งสายตาตำหนิใส่ตลอดเลย และฉันก็เกลียดมันมากๆด้วย แต่ก็ไม่ได้ไม่บอกทั้งสองคนหรอกนะ พวกเธอก็ยังเล่นกันอีก ฉันชอบถามว่าทำไมชอบเล่นแบบนี้อยู่เรื่อย พวกเธอก็บอกพร้อมกันเหมือนรู้ใจกันว่า 'อะไรกัน ขนาดพวกเราทั้งสามคนชอบเรื่องผีจนโดยผู้ใหญ่ด่าตลอดแท้ๆว่าหันมาสนใจเรียนบ้าง แต่พวกเราก็ยังชอบเหมือนเดิมไม่ใช่เหรอ -O-' 
  พอพวกนั้นพูดทีไรฉันก็เถียงไม่ชนะทุกที แต่พวกนี้ไม่ใช่เลสเบี้ยนนะ!! ฉันมั่นใจ แบบเอารองเท้าแตะรับประกันได้เลยล่ะ >_<
  ตึก ตึก ตึก
  เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้โต๊ะของพวกเราทั้งสามคนจนพวกเราทั้งสามหันไปมองผู้ที่เดินเข้ามาหาพวกเธอ
  เขาก็คือ... ชายที่ใส่แว่นกันแดดที่เพิ่งเข้ามาในร้านเมื่อกี้นี่นา
  ยัยรินหันมาส่งภาษากายบอกฉันว่า
  'ระวังตัวด้วย'
  ฉันแค่พยักหน้าบอกเธอไปเท่านั้น แต่ฉันก็ไม่ทำตามที่เธอพูด ฉันมองหน้าชายคนนั้นเงียบๆอยู่สักพัก ก่อนที่อีกฝ่ายจะถอนหายใจ แล้วจึงเริ่มพูด
  "สวัสดีครับ" ชายหนุ่มตรงหน้าพูดทักทายแล้วก้มหัวลงเล็กน้อย
  "อะ... เออ... สวัสดีค่ะ ^_^' " จนรีบพนมมือไหว้เขาตอบอย่างเคยชินด้วยสีหน้างุนงงกับการกระทำของอีกฝ่าย
  นี่เขามาทักทายฉันทำไมเนี่ย นี่เขารู้จักฉันงั้นเหรอ ไม่เห็นคุ้นหน้าเลย U_U
  "คือผมเป็นหมอดูน่ะครับ ผมเห็นลางร้ายของคุณ ผมเลยมาบอกครับ"
  "ลางร้าย?" ฉันทวนคำ
  "ใช่ครับ" เขาพยักหน้า
  "เออ... ลางร้ายของเพื่อนฉันนี่หมายความว่ายังไงเหรอคะ -O-?" วีวี่ที่กลับมานั่งที่เดิมของเธอแล้วยกมือขึ้นถาม
  "ก็จ่ายมาสิครับ ^_^" 
  ตูว่าแล้ว!! ว่าหลอกเอาตังค์แน่เลยแบบนี้
  "หึ พวกหลอกเอาตังค์ชาวบ้านสินะ..." รินพูดพึมพำเหมือนจงใจให้อีกฝ่ายได้ยินจนฉันได้ยินไปกับเขาด้วย
  "เปล่านะครั..." 
  พึ่บ!!
  ฟิ้วววววว∼
  กริ๊ง∼
  ปัง!!!
 
  =[]= <--- ฉัน
  O_o <--- วีวี่
  OoO <--- ริน
  พวกเราทั้งสามต่างตกใจ ไม่สิ คนทั้งร้านเบเกอรี่ต่างตกใจเมื่อชายวัยรุ่นคนนั้นรีบดึงกระเป๋าสะพายของฉันที่วางไว้บนโต๊ะไปอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งออกไปเปิดประตูร้านแล้วหายไปเลย...
  พระเจ้า!! ทำไมฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วยเนี่ย!!? TT^TT
  ฉันรีบลุกจากเก้าอี้แล้ววิ่งออกไปนอกร้านทันทีเมื่อได้สติ 
  "กระเป๋าสะพายของฉัน! เอาคืนมาน้าาาาาา∼ >_<"
  
  Please to be continue...