โรงเรียนนี้... ผีเฮี๊ยน

5

 ...คาวาชิ ริวซิเกะ... 

  คฤหาสน์คาวาชิ

  เวลาสิบโมงสามนาที

  กรี๊งงง∼ !

  "หนวกหู!! =_=*" 

  เสียงของชายหนุ่มวัยรุ่นสบถเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาดังขี้นข้างหัวเตียงของเขา...

  ปิ๊ด∼

  ชายหนุ่มปิดเสียงนาฬิกาปลุกแล้วจึงห่มผ้านอนต่อ ชายหนุ่มผู้นั้นชื่อ 'คาวาชิ ริวซิเกะ' ชายลูกครึ่งญี่ปุ่น ผมสีนำ้ตาล ดวงตาสีเขียวกลมโตอันเป็นเอกลักษณ์ของเขา ซึ่งคนเอเซียทั่วไปไม่มี แม่ของเขานั้นเป็นคนไทยลูกครึ่งฝรั่งเศษ ส่วนพ่อของเขาเป็นคนญี่ปุ่น และไม่ใช่แค่คนญี่ปุ่นธรรมดา แต่พ่อของเขาเป็นคนญี่ปุ่นที่รวยที่สุดในประเทศญี่ปุ่นอีกด้วย ชีวิตของคาวาชิ ริวซิเกะ ที่เกิดมามีกองเงินกองทองมาตั้งแต่เกิดของเขานั้น ทำให้เขาเป็นคนใจร้อน เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจ 

  แต่ในอีกมุมนึงที่ไม่มีใครรู้ คือ...

  ร้านเบเกอรี่

  "ฮัลโหลสาว!! >_<" ฉันโบกมือทักทายสาวๆสองคนนั้นที่มานั่งรออยู่ก่อนแล้ว

  "แหมๆ มาช้าจริงนะซาร่า"

  ยัยรินพูดเมื่อฉันมานั่งบนเก้าอี้ อะไรกัน เพิ่งมาถึงเมื่อตะกี้นี้เองนะ จะไม่ให้ฉันนั่งพักหน่อยเหรอยะ ไม่รู้รึไง กว่าฉันจะมาถึงที่นี่นะ ต้องเจอกับอะไรบ้าง! ทั้งแดด ควันจากรถยนต์ แถมนี่เป็นวันหยุดอีก คนก็เยอะเต็มถนนไปหมดเลย =_=^ (และจะชวนมาออกข้างนอกทำไมมิทราบบบบคะ =_=?) 

  "แถมเป็นคนชวนมาซะด้วย >_<" ยัยวีวี่รีบมาพูดสมทบด้วยอีกคน 

  "เออๆ กูขอโทษ" ฉันรีบพูดตัดบทก่อนที่สองตัวนี้จะพูดอะไรไปมากกว่านี้

  "ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอซักหน่อยนิ∼" 

  "ช้ายยยย∼ >_<"

  "พอนี้นะสามัคคีกันเชียวนะพวกเธอ -_-"

  พอฉันพูดจบ ยัยสองคนนั้นก็หัวเราะคิกคักกันอย่างสนุกสนานต่อไป ส่วนฉันก็นั่งเงียบๆ พักให้หายเหนื่อยก่อนแล้วค่อยเม้าท์กับสาวๆอย่างเต็มที่

  มันอาจจะช่วยไม่ให้ฉันเครียดเรื่องพวกนั้นมากก็ได้...

  "เออมึง กูมีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งมานำเสนอเว้ย >_<" ยัยวีวี่พูดขึ้นมาเหมือนเพิ่งนึกว่า

  นี่แหละ เพราะเรื่องเหนือธรรมชาติพวกนี้แหละทำให้พวกเราสนิทกัน ทั้งๆที่พวกเราไม่มีตรงไหนที่จะสนิทกันได้ถึงขนาดนี้เลยแท้ๆ

  "เรื่องไรวะ =_=" รินถามขึ้น

  "ก็เรื่องผีเหมือนทุกทีนั่นแหละ แถมรู้สึกจะเป็นตำนานผีของร.ร.เราด้วยนะ!!" 

  พอยัยวีวี่พูดปุ๊บ ฉันถึงกับทำตาโตทันที

  "เป็นไงๆ น่าสนใจใช่ป่ะล่ะ >_<"

  "สนดิวะ!!" ฉันกับรินพูดพร้อมกัน

  "งั้นฉันเล่านะ ก็... เรื่องนี้ฉันเจอในเว็บน่ะนะ พอฉันอ่านเล่นๆไปก็เจอกับร.ร.หนึ่งที่มีตัวย่อว่า ค.ว.า.ย ซึ่งมันก็คือตัวย่อของร.ร.เราที่ไม่เหมือนใครซะด้วย!!"

  พอวีวี่เล่ามาถึงตรงนี้ ฉันก็อดขำไม่ได้ นั่นน่ะสิเนอะ ร.ร.ที่ไหนเขามีตัวย่อว่า ค.ว.า.ย กันน่ะ ตอนแรกนะ ฉันก็ไม่อยากจะเข้าร.ร.นี้หรอกนะ ร.ร.บ้าอะไรก็ไม่รู้ มีตัวย่อเป็นคำว่า 'ควาย' อ่ะ แต่ก็นะ ฉันดันโง่สอบเข้าที่ไหนก็ไม่ได้ ขนาดให้ยัยวีวี่สอนให้ตั้งกี่ครั้งก็ไม่เข้าสมอง เลยต้องมาอยู่ร.ร.นี่ แถมทั้งสองคนยังโดนไปด้วย เพราะยัยวีวี่มัวแต่สอนฉัน ทำให้มันไม่ได้อ่านหนังสือเตรียมสองเลยซักหน้า จนมันโดนพ่อมันด่าซะเยอะ ฉันนี่ต้องไปขอโทษมันไม่รู้กี่หน ส่วนยัยรินก็เหมือนฉันนั่นแหละ โง่พอๆกัน 

  โอเค เรามาเข้าเรื่องปัจจุบันกันดีกว่า...

  Please to be continue...