โรงเรียนนี้... ผีเฮี๊ยน

7

 ...ผู้มีดวงตาสีเขียว... 

  ตึก ตึก ตึก!!

  "ใครก็ด้ายยย ชายคนนัั้นขโมยกระเป๋าสะพายฉันไปค่าา ช่วยด้วยค่าาาาา!! >O<" ฉันตะโกนอย่างสุดเสียงพลางวิ่งตามหัวขโมยบ้านั่น แต่พวกผู้คนได้แต่มองเหตุการณ์อยู่เฉยๆ ไม่คิดแม้แต่จะวิ่งมาช่วยฉันสักคน ทำไมคนพวกนี้ไม่่เห็นใจฉันบ้างเลยนะ!!? =_=**

  ตึก ตึก ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!

  ฮืออออ ทำไมไอ้บ้านั่นวิ่งเร็วจังฟะ!? ชาติที่แล้วเกิดเป็นม้ารึไงห๊ะ!!? 

  โอ๊ยยย!! ขาจะขาดอยู่แล้วเนี่ยยย เหนื่อยก็เหนื่อย นี่ฉันวิ่งตามเจ้านี่จนมาถึงไหนแล้วเนี่ย ไม่คุ้นตาเอาซะเลย ยิ่งวิ่งสถานที่ก็เริ่มไม่คุ้นตาเอาซะเลย และพอจับเจ้านั่นได้แล้วฉันจะกลับยังไงอ่ะ TOT

  และตำรวจอยู่ไหนนนนน ตำรวจช่วยหนูด้วย ช่วยหนูจับไอ้สัตว์นรกนั่นที มันขโมยกระเป๋าหนูไปปปปปป แงงงงงง∼ TTOTT

  "หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้า กระเป๋านั่นแม่ฉันซื้อราคาแพงมากเลยนะเฟ้ย!! =_=*" 

  "ฮ่าๆๆ งั้นเหรอ แบบนี้ก็ยิ่งทำให้ฉันอยากได้เข้าไปใหญ่น่ะสิ ขอบคุณมากๆเลยนะ ยัยโง่ ฮ่าๆๆๆ" ไอ้บ้านั่นหัวเราะเสียงดังลั่น แล้วเร่งฝีเท้าของตัวเองให้เร็วขึ้น "ลาขาดล่ะนะยัยโง่ บ๊ายบายยย ฮ่าๆๆๆๆ" 

  ฮือออ จะหมดแรงอยู่แล้ว ทำไมหมอนั่นวิ่งเร็วจัง เจ้านั่นไม่ใช่มนุษย์แน่ๆเลย ใครก็ด้ายช่วยด้วยยยย ถ้าเป็นนิยายคงจะมีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยฉันสิ เจ้าชายอยู่ไหน เจ้าชายขา เจ้าชายอยู่ไหนคะ U_U

  "ซาร่าาาา!!" 

  อยู่ๆเสียงของยัยรินมันก็ดังมาจากข้างหลัง แต่โทษทีนะเพื่อน ตอนนี้ฉันต้องจับไอ้หัวโมยนั่นให้ได้ก่อน

  ผัวะ!!!

  "โอ๊ยยยย!!" 

  เอ๋? เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะ พอมัวแต่ไปสนใจกับเสียงยัยรินแป๊บเดียว แป๊บเดียวจริงๆนะ แค่แป๊บเดียวเองอ่ะ และเมื่อกี้ใครร้อง รู้สึกจะเป็นเสียงไอ้หัวขโมยนะ แต่ไอ้หัวขโมยนั่นเป็นอะไรไปอ่ะ หรือว่าแถวนั้นกำลังซ้อมท่อระบายนำ้อยู่และไอ้หัวขโมยมองไม่เห็นจนตัวหัวขโมยนั่นตกท่อไปเรียบร้อยแล้ว และแบบนี้กระเป๋าฉันล่ะ ไม่น้าาาา∼ TOT แต่เสียง 'ผัวะ' นั่นล่ะ วิ่งไปดูหน่อยดีกว่า

  พอฉันวิ่งไปดูใกล้ๆก็เห็น...

  ไอ้หัวขโมยนั่นกำลังโดนผู้ชายอีกคน ผมสีนำ้ตาล ผิวขาวโอโม่ แถมดวงตาสีเขียวสุดสวยที่ไม่เหมือนชาวเอเซียทั่วไปนั่นอีก (โดยรวมคือหล่ออ่ะ ♥O♥) เขาคนนั้นที่สูงกว่าไอ้หัวขโมยนั่นประมาณเกือบสิบเซนติเมตรน่าจะได้ แต่นั่นมันก็ไม่สำคัญเท่ากันการที่ไอ้หัวขโมยนั่นกำลังโดน 'สุดหล่อ' (ชื่อชั่วคราวอ่ะ พอดีไม่รู้จักชื่อ 'สุดหล่อ' นี่แหละเหมาะสุดเลย >///<) กระชากคอเสื้อของไอ้หัวขโมยนั่นจนเท้าของเจ้านั่นลอยอยู่เหนือพื้น!? =[]= 

  สุดหล่อเนี่ยแรงเยอะขนาดนี้เลยงั้นเรอะ!? เริ่มกลัวสุดหล่อแล้วสิ T^T

  ตุบ∼

  เอ... รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างตกลงมาจากมือของเจ้าหัวขโมยนั่นรึเปล่า มันคือกระเป๋าสะพายของฉันยังไงล่ะ!!

  พอฉันรู้ว่าสิ่งที่ตกออกมาจากมือของหัวขโมยนั่นคือกระเป๋าสะพายของฉันเอง ฉันรีบวิ่งไปเอากระเป๋าสะพายของตัวไว้ในอ้อมกอดด้วยความดีใจ ดีใจที่สุด

  ฉันหันไปมองสุดหล่อคนนั้น ผู้มีดวงตาสีเขียวทีไม่เหมือนคนเอเซียทั่วไป... และฉันก็บังเอิญไปสบตากับเขาพอดีทว่าเขากับมองฉันด้วยสายนิ่งเฉย ไม่มีความรู้สึกใดๆทางสีหน้าของเขา แล้วเขาก็หันไปมองกระเป๋าสะพายของฉันแทน

  "ไอ้หมอนี่ขโมยกระเป๋าของเธองั้นเหรอ" เขาพูดแล้วหันไปมองไอ้หัวขโมยนั่นที่เขายังกระชากคอเสื้อของไอ้หัวขโมยนั่นค้างไว้อยู่ ส่วนไอ้หัวขโมยนั่นน่ะเหรอ...

  "ปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้*** ปล่อยกูสิวะ ปล่อยยยย!!" 

  "หึ อยากให้ฉันปล่อยแกอ่ะนะ" เขาหัวเราะในลำคอ

  "เออ!! =_=^"

  "จัดให้ ^_^"

  ตุบ∼

  เขาปล่อยคอเสื้อของไอ้หัวขโมยนั่นตามคำขอของไอ้นั่น จนไอ้บ้านั่นล้มไปนอนกับพื้น

  "แค่กๆ กูเจ็บนะเว้ย ปล่อยกันดีๆไม่เป็นรึไงวะ!? =_=^^"

  "โจรอย่างแกมีสิทธิ์มีเรียกร้องความดีหรอกนะ" เขาพุูดหน้าตาย "และฉันจะให้บทคงโทษสำหรับคนอย่างแก" 

  "หืม? -_-"

  สถานีตำรวจ

  "ก็ตามที่ว่าแหละครับ ชายคนนี้เขาชอบมาขโมยของแถวๆนี้บ่อยมากเลยล่ะครับ แต่เดี๋ยวมีคนในครอบครัวของเขามา ก็ไปคุยกับเขาก่อนได้เลยนะครับ" 

  คุณตำรวจก็บอกไว้แค่นั้น... แต่ตอนนี้ครอบครัวของเจ้านั่นก็ยังไม่มาสักทีเลย นี่ก็ใกล้จะมืดแล้วนะ หิวก็หิว 

  "ซาร่า แกว่าพวกเขาจะมาเปล่าวะ =_=^" ยัยวีวี่พูดขึ้นนำ้เสียงเบื่อๆ

  "คงมาแหละแก ก็คุณตำรวจบอกไว้อย่างนั้นนี่" 

  "ช้ามากอ่ะแก =_=^^" 

  "เออวีวี่ และตอนนี้แกโทรไปบอกรินยังวะว่าตอนนี้อยู่สถานีตำรวจอ่ะ -O-" 

  "โทรบอกไปแล้วไง" 

  "แต่นี่มันนานแล้วนะแก สถานีตำรวจก็ไม่ได้ไกล หรือว่ามันปิดเครื่องวะ" ฉันพูดขณะที่เชิดคางมองหาริน

  "แต่กูโทรติดนะเว้ย" วีวี่พูดพลางเกาหัวอย่างหงุดหงิด "แต่ถ้ามันหลงทางก็คงโทรบอกตั้งนานแล้วป่ะ? =_=^"

 "เออ... ขอโทษนะ คือครอบครัวของไอ้หมอนั่นมันมาแล้ว และฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะ" สุดหล่อคนนั้นเเตะไหล่ฉันเบาๆ แล้วเอามือข้างที่แตะไหล่ฉันเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกง แล้วหันหลังเดินไปทางประตูทางออก 

  ฉันรีบลุกจากเก้าอี้วิ่งตามชายคนนั้นไปแล้วจับแขนข้างซ้ายที่ไม่ได้เก็บไว้ในกระเป๋ากางเกง เขาหันหน้ากลับมามองหน้าฉันด้วยสายตางุนงง ฉันปล่อยแขนของเขาช้า ก่อนจะตัดสินใจพูดคำๆนั้นกลับเขาไป... (เขาหล่อมากๆเลยอ่ะเลยเขินนิดนึง >///<)

  "ขอบคุณมากๆเลยค่ะ! เออ... คุณ... >///<" ฉันพูดติดอ่าง เอามือทั้งสองข้างกุมไว้ข้างหลัง

  "ฉันชื่อ 'ริว' และไม่ต้องขอบคุณฉันก็ได้ ฉันไม่ได้จะช่วยเธอตั้งแต่แรกแล้ว พอดีมันวิ่งมาชนฉันเฉยๆ -_-;" 

  "อะ... งัั้นเหรอคะ ^_^' " พอเขาพูดแบบนั้นก็ทำเอาฉันทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่ อะไรกัน เขาไม่ได้เต็มใจที่จะช่วยฉันงั้นเหรอเนี่ย T^T "แต่ยังไงก็เถอะ ต้องขอขอบคุณอีกครั้งนะคะ!! ><"

  "อืม =_=" ริวพูดนำ้เสียงเหมือนรำคาญฉัน T^T ฉันจึงลาริวแล้วเดินไปคุยกับครอบครัวของไอ้หัวขโมยนั่น

  แต่... ทำไมวันเกิดปีนี้ของฉันมันแย่จังเลยฟะ =_=^^

  Please to be continue...