โรงเรียนนี้... ผีเฮี๊ยน

4
 ...การนัดพบ... 
 
  หลายวันต่อมา...
  วันเสาร์
  กริ๊งงงง∼ !
  เสียงนาฬิกาปลุกข้างหัวเตียงลั่นไปทั่วห้องนอนโทนสีขาวฟ้าของฉัน ฉันงัวเงียมุดขึ้นจากผ้าห่มทั้งที่ตายังปิดอยู่ ส่วนเส้นผมก็มัดกันจนยุ่งยุ่งเหยิงเป็นลูกกลมๆเหมือนลูกชิ้นปิ้ง +_+
  ฉันเอาหัวขึ้นจากหมอนสุดนุ่ม และเปลี่ยนท่ามานั่งบนเตียง ก่อนจะกดปิดเสียงปลุกจนในห้องกลับมาเงียบสงบเหมาะแก่การนอนหลับเป็นที่สุด โอ้∼ สวรรค์ ฉันจะได้นอนต่อแบบสบายต่อสักที ขอใช้วันหยุดนี้นอนทั้งวันหน่อยเถอะ เพลียเหลือก่อนค่า บอกตรง และนี่ไม่ใช่แค่เพลียธรรมดาๆนะยะ ตั้งแต่เกิดเรื่องในวันนั้นขึ้น ฉันนะไม่เป็นอันทำอะไรเลย เช่น ตามหายัยพวกรุ่นน้อง (เสียนำ้ตาไปเยอะจนตาแดงหมดเลย =_=;) คอยหาเวลาไปหาพี่อิม เพราะกลัวว่าจะมีผู้ไม่หวังดีที่แทงท้องพี่อิม (หมอบอกมาว่าแผลที่เลือดไหลออกมาเกิดจากใช้มีดแทง) 
  "เฮ้ย∼"
  ฉันถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อย ทำยังไงดีล่ะทีนี้ พวกรุ่นน้องนั่นก็ยังตามหาไม่เจอจนถึงทุกวันนี้ ถ้าเป็นการลักพาตัวเพื่อเรียกค่าไถ่ แต่คงไม่น่าใช่ นี่้ก็ผ่านมาเกือบจะหนึ่งเดือนแล้วก็ยังไม่มีข่าวการโดนเรียกค่าไถ่เลย ถ้าลักพาตัวไปเป็นทาสรับใช้นี่มันก็ออกจะโหดไปหน่อย =_= และก็เรื่องที่พี่อิมโดนแทงอีก เท่าที่รู้จักพี่อิมมาก็ไม่มีคนที่แค้นพี่อิมถึงขนาดฆ่ากันตายได้เลยสักคน และฉันนี่ก็อยากรู้จริงๆว่าคนคนนั้นนี่เขาแค้นพี่อิมอะไรนักหนากันเชียว หรือว่าเขาเป็นพวกโรคจิตที่หนีออกมาจากโรงพยาบาลบ้าหว่า แต่ก็ไม่เห็นข่าวเรื่องนี้เหมือนกันเลย ฉันนี่งงจนหัวจะแตกแล้วเนี่ย =_='
  
  ห้องครัว
  ฉันตัดสินใจเลิกคิดเรื่องพวกนั้นทิ้ง การที่เราคิดไปมันก็เท่านั้นจริงมั้ย เพราะยังไงคิดไปก็ไม่รู้ความจริงอยู่ดี ถ้าเป็นโคนันก็ว่าไปอย่าง =_=; พอหลังจากนั้นฉันก็ไปอาบนำ้ เปลี่ยนเสื้อผ้าไปทานอาหารเช้าแสนอร่อยของคุณแม่ อาหารที่คุณแม่ฉันทำมันอร่อยจนฉันหายเครียดได้ดีทีเดียวเชียวล่ะจะบอกให้ 
  "ในที่สุดก็ลงมาสักทีนะซาร่า แม่คิดว่าลูกยังคิดมากเรื่องหนูอิมจนไม่เป็นอันทำอะไรแล้วอยู่ซะอีก" คุณแม่พูดขณะหันหลังทำอาหารเช้าอยู่ (กลิ่นหอมมากก หนุอยากกินแล้วค่าเนี่ยคุณแม่ขา∼ *O*)
  และฉันขอพูดอีกสักนิดหน่อยละกันนะ ว่าอาหารเกรด A+++ ของแม่ฉันนะอร่อยที่่สุดในสามโลกกกกก เลยล่ะนะขอบอก >< คนที่ได้เกิดเป็นลูกคุณแม่ของฉันนะโชคดีที่สุด และคนคนนั้นก็คือฉันนั่งเอง ฮ่าๆๆๆ
  "แม่อ่ะ หนูไม่เป็นไรแล้วนะ แม่ไม่ต้องห่วงหนูเยอะมากก็ได้นะคะ" ฉันรีบพูดตอบคุณแม่ จริงๆแล้วฉันก็ยังเป็นห่วงพี่อิมอยู่ก็เถอะ โดยเฉพาะพวกรุ่นน้องนี่ ยิ่งคิดแล้วความเครียดก็กลับมาเข้าหัวของฉันอีกครั้ง แต่ฉันก็ไม่อยากให้คุณแม่ไม่สบายใจ 
  เอ๋ กลิ่นที่ลอยออกมาจากห้องครัวนี่มัน... สเต็กกก∼ *O* โอ้มายก็อด!! ของโปรดของฉันเลยนี่นา นานๆทีจะได้กิน นำ้ตาจะไหล TT^TT (ความเครียดหายไปเมื่อไม่กลิ่นสเต็ก =_=;)
  ไม่นาน คุณแม่ก็ยกจากสเต็กหมูขนาดพิเศษมาวางไว้ตรงหน้า 
  "นี่แม่ทำให้ซาร่าเป็นพิเศษเลยนะลูก จะไม่ต้องคิดมากเรื่องเพื่อนของหนูอีกนะคะ ^_^" คุณแม่ยิ้มอ่อนโยนส่งให้เหมือนจะให้กำลังใจฉัน 
  ฉันจึงยิ้มตอบ อา∼ ฉันรักคุณแม่จังเลย 
  เมื่อฉันทานสเต็กจนอิ่มแล้ว ฉันจึงไปนั่งเล่นที่ต้องนั่งเล่น เปิดโทรทัศน์ขึ้นมาแก้เบื่อ แล้วจึงยกมือถือขึ้นมาเข้าไลน์กลุ่ม
 
  'กลุ่ม เพื่อนรักเพื่อนซี้'
 
  Sara : ไง พวกมึงว่างเปล่าวะ 
  >< วีวี่ >< : ว่างค่า
  ไม่นาน ยัยวีวี่ก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว ดูท่ายัยนี่คงว่างมากแน่เลย ถึงได้ตอบกลับมากรวดเร็วทันใจซะขนาดนี่ =_=;
  รินจัง : กูว่างจัดว่ะ 
  รินจัง : สติ๊กเกอร์รูปหน้าเซ็ง
  >< วีวี่ >< : ว่าแต่ซาร่ามีอะไรอ่ะ 
  Sara : กูอยากขอให้พวกมึง ไปเจอกันที่ร้านเบเกอรี่แถวสถานีใกล้บ้านกูได้ป่ะวะ 
  รินจัง : เค
  >< วีวี่ >< : ยังไม่เคยไปเลยแถวนั้น ไปก็ไปค่ะ 
  Sara : ดี แล้วเดี๋ยวเจอกัน
  
  Please to be continue...