Short Fic Inazuma & Go

Fic Inazuma ไม่ได้อยากเป็นเพื่อน
Dyland Talk ;สวัสดีครับผมคือ ดีแลนด์ คีธ ตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านพิซซ่าชื่อดังทีอเมริกา ผมมาทำไมน่ะเหรอ..ก็ พากัปตันมากินพิซซ่าไง ^^"อร่อยมั้ย..." ผมถามคนที่นั่งตรงข้ามผม เขาเคี้ยวอาหารตุ้ยๆ น่าจะอร่อย"อายอาอินอิ อะอ้ายอู้~(นายมากินดิ จะได้รู้)" เขาพูดโดยที่อาหารยังเต็มปาก หึ น่ารักจริงๆ"อึก(กลืนอาหาร) กินสิ..." เขายื่นพิซซ่ามาให้ผมแล้วพูดอีกครั้ง "ลองกินดู~" เห้อ..ช่วยไม่ได้"ง่ำ -)3(-" ผมกัดพิซซ่าที่มือของเขาแล้วเคี้ยวจากนั้นก็มองหน้าเขาพบว่า หน้าของมาร์คมันแดงไปถึงหู นี่สิน่ารักของจริง -//-"อ..อร่อยป้ะล่ะ..." มาร์คหันหน้าไปทางอื่นแล้วถามผม"อร่อย..." จากนั้นผมก็เลียปากตัวเองทีนึง"อิ่มล้ะ...ไปเที่ยวกัน.." ผมรีบลุกขึ้นพร้อมหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมา"เดี๋ยวสิ...นายกินไปคำเดียวเองนะ เหลืออีก 5-6 ชิ้นแหน่ะ ฉันกินไป 3 ชิ้นล้ะ --" มาร์คคว้าแขนผมแล้วพูด ก็จริงที่ผมกินไปคำเดียว..แต่...ไม่เคยได้ยินเหรอ..คนรักอิ่ม เราก็อิ่มได้..."อ่า..งั้นกินต่อ.." จากนั้นผมก็กินบ้าง ก็มันเริ่มหิวนี่หว่า -3-....ผมและมาร์คเดินกลับมาที่หอพร้อมกับรอครูคุมหอเรียกพบนัดกำหนดการไปซ้อม"มาร์คไปไหนมา..." อิจิโนะเสะวิ่งมาถามมาร์ค"อ้อ..ไปกินข้าวกับดีแลนด์มาน่ะ..." แล้วมาร์คก็หันมามองผม"ฮิฮิ..งั้นไปล้ะ.." แล้วอิจิโนะเสะก็ตบบ่ามาร์คทีนึงแล้ววิ่งไปโดมอน"อะไรกันเจ้าพวกนั้น -.-" มาร์คบ่นเราก็ได้พบครูคุมหอแล้วก็ บลาๆๆ จากนั้นก็ขึ้นห้องนอน ผมเป็นรูมเมทของมาร์ค อิจิโนะเสะ และโดมอน มันบังเอิญมากที่พวกเราซี้กันแล้วโดนจับมาอยู่ห้องเดียวกัน (ครูเค้าสุ่มเลขที่เอาว่าใครจะนอนกับใคร) ผมอาบน้ำเสร็จมาร์คก็ไปต่อ ส่วนไอ้สองหน่อนั่นอาบเสร็จนานล้ะ"เห้!! อย่าเพิ่งเควี้ยงหมอนมาเสะจะกินมาม่า!!" โดมอนโวยวายใส่อิจิโนะเสะ"ก็ไม่รู้สินะๆ ไม่อยากกินข้าวมา...จ๊อกกกก.." และเสียงท้องร้องของเจ้าตัวก็ดังขึ้น หึ สมน้ำน่า"ดีแลนด์!! มีอะไรกินบ้าง *^*" อิจิโนะเสะวิ่งมาขอขนมผม"ไม่มีหรอกนายไปซื้อเองสิ ตังค์ฉันจะไม่มีอยู่แล้วว -0-" ใช่ผมไม่มีตังค์"หึ..ใจร้าย -3- ไปขอโดมอนกินก็ได้ ^0^""หยุดเลย -- ฉันก็ช็อท" โดมอนพูดจบเหมือนคนตัวเล็กโดนสตาฟทันที "ว่าแต่ มาร์คไปไหน?!" โดมอนถาม"อยู่นี่..." มาร์คที่ตอนนี้ผมเปียกเล็กน้อยกลิ่นสบู่และยาสระผมลอยมาเตะจมูกผม เขานุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวทำให้เห็นผิวขาวๆของเขา"อิจิโนะเสะ..ไปซื้อขนมกัน..." โดมอนพูดและก่อนที่อิจิโนะเสะจะโวยวายโดมอนก็ขยิบตาทีนึงและเขาก็พยักหน้า(ส่งซิกส์)และเดินออกไปทั้งคู่"ไปไหนกันอ้ะ.." มาร์คถามผม"ซื้อขนมไง -"- เมื่อกี้โดมอนก็เพิ่งบอก..." ผมตอบกวนโอ๊ยไป"-.- เดี๋ยวนี้หัดกวนประสาทกัปตันแล้วหรอ?!" ไม่มีใครกล้าหืมกับกัปตันเลยคร้าบบบบบ -0-"ป้าววววว ไม่รู้ๆ -3-""ฉันนอนล้ะ...." ว่าจบก็ขึ้นไปบนเตียงแต่เดี๋ยวนะผมเห็น ข...ขาอ่อน...โว้วว..อย่าเพิ่งๆ ใจเย็นๆ...-,,- ขาวนะเนี่ย เดี๋ยวๆ ดีแลนด์กัปตันนะกัปตัน -.,-"แล้วไม่ใส่เสื้อผ้ารึไง..." ผมถาม"อ...ไม่..ฉันร้อน...""หืม O_o Rihgt?!" ผมถามย้ำ"บ้าเรอะไง -0- ใส่ดิ.." แล้วเขาก็ค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วใส่เสื้อผ้า"เออ...ค่อยยังชั่ว -.-" ผมพูดออกมาเบาๆ"นอนล้ะน้ะ ^^" เขายิ้มให้ผมแล้วล้มตัวลงนอน"รีบนอนไปไหน.." ผมบ่น"เห้ออ...นอนไม่หลับ -0-" เขาบ่น ขอบคุณที่อุตส่าห์บ่นนะ ไม่ใครเค้านอนกัน 6 โมงครึ่งหรอกเว้ยยย!!"งั้น..ไปเดินเล่นกันมั้ย...." ผมชวนเขาให้ไปเดินเล่นด้วย (ขอบรรยายห้องของผมนะ..เตียงอยู่มุมห้องมี 2 เตียง 1 เตียงนอนได้ 2 คนแน่นอนผมนอนกับมาร์ค) "อ่า..ไปสิ.." และเราสองคนก็เดินไปที่ท่าน้ำของหอเรานั่งลงมองท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี
16.55 น. "ครูให้กลับกี่โมง..." มาร์คที่นั่งเงียบมานานถามผม"17.30 น.... เวลาถมเถน่า..." ผมตอบเขาไป ตอนนี้ที่ผมคิดคือ..ผมควรจะบอกเขาไปมั้ยกับความรู้สึกของเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออย่างผม..ถ้าบอกเขาไป เขาจะรังเกียจผมไหม...ถ้ารังเกียจผมจะเล่นกับใครล่ะ..ผมมีเขาคนเดียวนี่นา..นี่แหละข้อเสียของผม"มาร์ค...." ผมเรียกเขา
Mark Talk ;
"มาร์ค...." เขาเรียกผมผมก็หันไปมองเขา "ฉันบอกนายตรงๆเลยนะ...""มีอะไร..." ผมถามเขา ความรู้สึกผมตอนนี้มันไม่ดีเอาซะเลย ดีแลนด์นายอย่าทำให้ฉันเจ็บปวดก็แล้วกันคำพูดของนายต่อไปนี้..."ฉัน...ไม่อยากเป็นเพื่อนนายเลย..." ว..ว่ายังไงนะ?!"นาย...หมายความว่ายังไง!! ดีแลนด์.." ผมชอคมากไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเกลียดผมจนไม่อยากเป็นเพื่อนผมขนาดนี้ ทั้งๆที่ผมก็...รัก..ใช่ ผมรักเขามาก..."หมายความว่า..ไม่อยากเป็นเพื่อนนายไง..ความหมายตรงตัว...." เขาตอบผมมาหน้าตาเฉยนายไม่เคยเห็นฉันเป็นเพื่อนเลยสินะ ดีแลนด์ คีธ...."ฮึก...ท..ทำไม..นายถึง...ทำร้ายฉันขนาดนี้ ....ทั้งๆที่ทั้งใจฉันให้นายคนเดียว...ฮืออออออ..ทำไมบ่ะ ดีแลนด์!!!" ผมไม่รู้ว่าผมตะโกนอะไรใส่หน้าเขาแล้วเขาก็...กอดผมเหรอ นี่อะไร...ต้องการอะไรกันแน่ ไม่อยากเป็นเพื่อนฉันก็ไม่ต้องมาทำดีสิ!!"ฟังฉันพูดก่อนสิ....ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนนาย..แต่อยากจะขอ.....นายเป็นแฟน..." ทันทีที่เขาพูดจบเหมือนน้ำตามันไม่ยอมหยุดไหลและเอ่อมามากกว่าเดิมครั้งนี้คือความดีใจสุดๆ"...ดีแลนด์..." ผมเรียกชื่อเขา"คบกับฉันได้ไหม...มาร์ค ครูเกอร์.." เขาผละออกจากอ้อมกอดแล้วถามผม"ได้..ฉันรักนาย..รักมานานแล้วด้วย..." ผมกอดเขาอีกครั้ง..ดีใจดีใจเหลือเกินขอบคุณนะดีแลนด์นายมอบความสุขอันยิ่งใหญ่มาให้ฉันนะ"ฉันก็รักนาย...รักมากๆด้วย..."
........ผมจะรักเขาให้เท่าเวลาที่เขารักผม...............ผมก็จะรักเขาให้นานที่สุด.........