ชีวิต

          " จิตสังหารของลูกนั้นแรงกล้า มีพวกอิทธิพลด้านมืดกำลังหมายหัวพ่ออยู่เนื่องจากไปขัดขาธุรกิจมืดของพวกเขา 
ลูกคงจะมาสังหารพ่อสินะ "  ถ้ารู้แล้วทำไมถึงยังยืนอยู่ตางนี้
          " ก็รู้นิ...ทำไมถึงยังยืนอยู่ให้ฆ่าล่ะ "
          " เราไม่มีความแค้นต่อกันแต่...ถ้าเกิดลูกสังหารพ่อ
แล้วมันทำให้ลูกสบายใจ ก็ทำเถอะ "
แต่นั่นหมายความว่า ท่านต้องตายนะ "   ทำไม...
ปกติเวลาทำภารกิจฉันไม่เคยพูดยาวขนาดนี้
          " พ่อรู้... "   นักบวชผู้นั้นยิ้มให้ฉัน  นี่ฉันจะฆ่า
เขาอยู่แล้วนะ เขาจะยิ้มให้ฉันทำไมกัน เคร้ง!!.....
เสียงมีดที่อยู่ในมือตกกระทบพื้น ทำไมครั้งนี้ฉัน
ทำ...ไม่...ได้...
          " ลูกลังเลอะไรอยู่หรอ "
          " ฉัน...ฉันไม่สามารถสังหารท่านได้
ทั้งๆที่เคยคร่าชีวิตผู้คนมามากมาย นายขอวฉันบอกว่า
นักบวชเป็นสิ่งที่เพ้อฝัน แต่ทาสด้วยกันบอกว่าท่านคือ
ผู้ชี้นำของชีวิต ทำไมฉันถึงสังหารท่านไม่ได้ "
ฉันสับสนกับคำถามที่อยู่ในใจในตอนนี้
          " นักบวชอย่างพวกพ่อไม่ใช่ผู้นำหรือแสงสว่างอะไรหรอก
แค่บอกหนทางที่ควรก้าวเดินให่แก่มวลมนุษย์เท่านั้นเอง ที่ลูกกำลังลังเลอยู่นั้นมันหมายถึง จุดเปลี่ยนของชีวิต อยู่ที่ว่าลูก
จะเลือกทางไหน "
          " คือ...ฉันไม่เข้าใจที่ท่านพูด "
          " ช่วงเวลาที่ลูกลังเล คือลูกต้องตัดสินใจ
อะไรสักอย่าง "    บาทหลวงพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
          " คือ ฉันคิดได้อยู่อย่างหนึ่งในตอนนี้ฉันไม่สามารถ
สังหารท่านได้ และฉันคงต้องโดนนายลงโทษแน่ๆ "
          " ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพ่อก็จะออกจากเมืองแถบนี้
ลูกแค่ไปบอกนายไปว่าได้สังหารพ่อแล้ว "
ฉันลาท่านนักบวชกลับมายังบ้านร้างกลางป่า
พอฉันกลับมาถึงฉันก็รีบไปรายงานต่อนายมาร์ทิน
ว่า ฉันกระทำสังหารนักบวชเรียบร้อยแล้ว
เวลากลางดึกของวันนี้ ทำไมฉันถึงนอนไม่หลับตา
ฉันเดินออกจากที่นอนแล้วไปเดินตากลมข้างนอก
          " นอนไม่หลับหรอ "    ฉันหันกลับไปมองข้างหลัง
พบว่าเอริกกำลังเดินมาทางฉัน
          " อืม ก็นิดหน่อย "
          " ภารกิจวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง "   ฉันมองไปรอบๆ ว่ามีใคร
อยู่บริเวณนี้หรือไม่
          " ฉันไม่ได้สังหารท่านนักบวช "   ฉันกระซิบเอริก
          " หา! หมายความว่าไง "
          " ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมตนเองไม่สามารถสังหาร
ท่านนักบวชได้ "
          " ฉันบอกเธอแล้ว ว่าสักวันเธอจะเข้าใจสิ่งที่
เรียกว่าชีวิตและความรู้สึกของผู้อื่น "  เอริกยิ้มให้กับฉัน
          " ทำไมนายเอาแต่ยิ้ม สิ่งที่เรียกว่ายิ้มเนี่ยมันทำง่าย
ขนาดนั้นเลยหรอ "