ชีวิต

       ช่วงนี้ฉันเริ่มพูดคุยกับเอริก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมทาสห้ามมีเพื่อนแต่เอริกเขามาชวนฉันคุยทุกครั้งจนเวลาเราคุยกันมันเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว 

          " ก็...มันอยู่ที่ว่าเราจะคิดแบบไหนน่ะ ถ้าเราคิดว่าถูกมันก็ถูก ถ้าเราคิดว่าผิดมันก็ผิด "          

          " ... "   ฉันไม่เข้าใจ เวลาฉันลงมือสังหารเหยื่อฉันไม่เคยคิดว่า ตัวเองถูกหรือผิด สิ่งเดียวที่ฉันคิด ก็คือคนๆนั้นต้องตาย

          " อืม...ดูเหมือนมันจะเข้าใจยากสำหรับเธอนะ เอาเป็นว่า

การไม่ไปคร่าชีวิตของผู้ อื่นเป็นอันดีที่สุด เพราะทุกชีวิต

บนโลกใบนี้ต่างรักตัวกลัวตายด้วยกันทั้งนั้น " 

         " แล้วถ้าเราไม่ฆ่าเขา แต่เราจะเป็นผู้ถูกฆ่าซะเองล่ะ

นายจะทำอย่างไร "  ฉันถามเอริกทำไมพักนี่ฉันถึงได้สงสัยโน่นสงสัยนี่ปกติแค่รู้ว่าต้องทำตามนายมาร์ทินก็พอ 

          " ฉันก็ถูกฝึกให้ฆ่าคนเหมือนกัน แต่...ฉันทำไม่ได้หรอก

แค่ฆ่าสัตว์เพื่อนำมาเป็นอาหารฉันก็รู้สึกผิดมากพอแล้ว ถ้าเกิด

วันใดวันหนึ่งฉันต้องฆ่าผู้คนบริสุทธิ์เวลานั้น...ฉันขอตายดีกว่า "

          " ทำไม...นายถึงแบบนั้นล่ะ "

          " นายคนเก่าท่านเป็นบาทหลวงที่คอยปัดเป่าความทุกข์

ให้กับมวลมนุษย์ ท่านคอยสั่งสอนการดำเนินชีวิตที่ถูกต้อง

ให้กับฉัน "

         " หรอ...ไปทำงานต่อเถอะ "   นายมาร์ทินบอกว่าพวกศาสนาเหล่านักบวชเป็นสิ่งที่มนุษย์อุปโลกขึ้นมาเอง

เชื่อถือไม่ได้แต่พวกทาสที่นั่งคุยกันยามว่างบอกว่า

เหล่านักบวชเป็นสิ่งที่ขาวสะอาดและเพรียบพร้อม

ด้วยความจริงของสัจธรรมชีวิต

          " มาร์ช่าฉันภารกิจให้เธอทำ "   นายมาร์ทินเดินเข้า

มาหาฉัน 

          " ภารกิจสังหารนักบวชผู้หนึ่งที่โบสถ์ทางใต้

ของป่านี้ "

          " จะให้ฉันเริ่มทำตอนไหนคะ "

          " เดี๋ยวนี้ "

          " ค่ะ "    ฉันวางมือจากการขุดคลองแล้ว

เตรียมตัวเดินทาง

          " เธอจะไปหรอ! "  เอริกเดินเข้ามาหาฉัน

ซึ่งฉันกำลังตะเดินออกจากประตูบ้านหลังนี้

          " มันคำสั่ง "   ฉันตอบโดยไม่หันไม่มองหน้าเขา

          " มันแล้วแต่เจตนารมณ์ของเธอฉันพูดอะไรไป

มันคงส่งไม่ถึงเธอสินะ...เดินทางปลอดภัยล่ะ " 

ฉันเดินทางออกจากบ้านโดยที่ไม่พูดอะไร โบสถ์ทางใต้

ของป่าใหญ่แห่งนี้ ห่างจากบ้านร้างของพวกเราไม่กี่สิบกิโลเมตร

ฉันเดินทางถึงโบสถ์ในเวลาพลบค่ำ ฉันมองเห็นเป้าหมาย

ซึ่งนั่งอยู่ริมแม่น้ำ ฉันค่อยๆลอบเข้าไปใกล้ๆตัวเขา

          " ลูกเป็นใครมาทำอะไรในที่แห่งนี้ "   นักบวชผู้นั้นเอ่ยขึ้น

เขารู้ได้อย่างไรว่าฉันมาอยู่ใกล้ๆเขา สุดท้ายฉันก็โผล่ออกไป

          " รู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ตรงนี้ "