ชีวิต

          " จิตสังหารของลูกนั้นแรงกล้า มีพวกอิทธิพลด้านมืดกำลังหมายหัวพ่ออยู่เนื่องจากไปขัดขาธุรกิจมืดของพวกเขา 

ลูกคงจะมาสังหารพ่อสินะ "  ถ้ารู้แล้วทำไมถึงยังยืนอยู่ตางนี้

          " ก็รู้นิ...ทำไมถึงยังยืนอยู่ให้ฆ่าล่ะ "

          " เราไม่มีความแค้นต่อกันแต่...ถ้าเกิดลูกสังหารพ่อ

แล้วมันทำให้ลูกสบายใจ ก็ทำเถอะ "

แต่นั่นหมายความว่า ท่านต้องตายนะ "   ทำไม...

ปกติเวลาทำภารกิจฉันไม่เคยพูดยาวขนาดนี้

          " พ่อรู้... "   นักบวชผู้นั้นยิ้มให้ฉัน  นี่ฉันจะฆ่า

เขาอยู่แล้วนะ เขาจะยิ้มให้ฉันทำไมกัน เคร้ง!!.....

เสียงมีดที่อยู่ในมือตกกระทบพื้น ทำไมครั้งนี้ฉัน

ทำ...ไม่...ได้...

          " ลูกลังเลอะไรอยู่หรอ "

          " ฉัน...ฉันไม่สามารถสังหารท่านได้

ทั้งๆที่เคยคร่าชีวิตผู้คนมามากมาย นายขอวฉันบอกว่า

นักบวชเป็นสิ่งที่เพ้อฝัน แต่ทาสด้วยกันบอกว่าท่านคือ

ผู้ชี้นำของชีวิต ทำไมฉันถึงสังหารท่านไม่ได้ "

ฉันสับสนกับคำถามที่อยู่ในใจในตอนนี้

          " นักบวชอย่างพวกพ่อไม่ใช่ผู้นำหรือแสงสว่างอะไรหรอก

แค่บอกหนทางที่ควรก้าวเดินให่แก่มวลมนุษย์เท่านั้นเอง ที่ลูกกำลังลังเลอยู่นั้นมันหมายถึง จุดเปลี่ยนของชีวิต อยู่ที่ว่าลูก

จะเลือกทางไหน "

          " คือ...ฉันไม่เข้าใจที่ท่านพูด "

          " ช่วงเวลาที่ลูกลังเล คือลูกต้องตัดสินใจ

อะไรสักอย่าง "    บาทหลวงพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

          " คือ ฉันคิดได้อยู่อย่างหนึ่งในตอนนี้ฉันไม่สามารถ

สังหารท่านได้ และฉันคงต้องโดนนายลงโทษแน่ๆ "

          " ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพ่อก็จะออกจากเมืองแถบนี้

ลูกแค่ไปบอกนายไปว่าได้สังหารพ่อแล้ว "

ฉันลาท่านนักบวชกลับมายังบ้านร้างกลางป่า

พอฉันกลับมาถึงฉันก็รีบไปรายงานต่อนายมาร์ทิน

ว่า ฉันกระทำสังหารนักบวชเรียบร้อยแล้ว

เวลากลางดึกของวันนี้ ทำไมฉันถึงนอนไม่หลับตา

ฉันเดินออกจากที่นอนแล้วไปเดินตากลมข้างนอก

          " นอนไม่หลับหรอ "    ฉันหันกลับไปมองข้างหลัง

พบว่าเอริกกำลังเดินมาทางฉัน

          " อืม ก็นิดหน่อย "

          " ภารกิจวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง "   ฉันมองไปรอบๆ ว่ามีใคร

อยู่บริเวณนี้หรือไม่

          " ฉันไม่ได้สังหารท่านนักบวช "   ฉันกระซิบเอริก

          " หา! หมายความว่าไง "

          " ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมตนเองไม่สามารถสังหาร

ท่านนักบวชได้ "

          " ฉันบอกเธอแล้ว ว่าสักวันเธอจะเข้าใจสิ่งที่

เรียกว่าชีวิตและความรู้สึกของผู้อื่น "  เอริกยิ้มให้กับฉัน

          " ทำไมนายเอาแต่ยิ้ม สิ่งที่เรียกว่ายิ้มเนี่ยมันทำง่าย

ขนาดนั้นเลยหรอ "