ชีวิต
9.7
เขียนโดย nongfin
วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 11.34 น.
8 ตอน
0 วิจารณ์
11.26K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 28 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.17 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ วันนี้นายมาร์ทินสั่งให้ทาสอย่างพวกเราขุดคลองเพื่อเก็บน้ำไว้ใช้ในฤดูแล้งการขุดคลองในครั้งนี้ใช้เวลาไม่น้อย
เลยทีเดียวเพราะคลองกว้างขวางและยาวแรงงานมีแค่สิบหรือยี่สิบคนรวมทั้งเด็กและผู้สูงวัยไม่เว้นแม้แต่เด็กใหม่อย่างเขา
ฉันก็ไม่รู้ เหมือนกันว่านายจะตั้งชื่อให้เขาว่าอะไร
" นี่...ในที่นี่มีเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวหรอ "
ชายหนุ่มคนนั้นยืนอยู่ข้างฉันถามขึ้น
" ใช่...อย่ามัวแต่คุยรีบทำงาน "
" จะไม่คิดบอกชื่อจริงๆหรอ "
" มาร์ช่า... " ฉันก้มหน้าก้มตางานของตัวเอง
" ฉัน เอริกนะมันเป็นชื่อเก่าน่ะ นายมาร์ทินบอกว่า
ให้ใช้ชื่อเก่าก็ได้ " เมื่อถึงเวลาพัก ฉันนอนตากลมบนพื้นหญ้า
ใต้ร่มไม้ใหญ่
" เธอก็ชอบอยู่ท่ามกลางธรรมชาติหรอ "
" ไม่นิ...ฉันแค่มาพักผ่อน "
" ธรรมชาติน่ะสุดยอดนะฉันชอบมองมัน
เธอไม่ชอบหรอ ฉันชอบมองดักแด้ก่อนมันจะ
เจริญเป็นผีเสื้อเหมือนมันต้องใช้ ความพยายาม
อย่างมากเพื่อที่จะโบยบิน "
" นายนี่มันอ่อนหัดจริงๆ " ฉันแปลกใจเหมือนกัน
ที่ยังมีทาสคิดอะไรเพ้อฝันได้ขนาดนี้ เขาไม่ควรจะมาเป็น
ทาสเสียด้วยซ้ำ เขาน่าจะอยู่ตามโบสถ์เสียมากกว่า
" นี่ เธอรู้มั้ยว่าแมลงตัวนี้คืออะไร " เอริกเรียกฉัน
ให้ดูแมลงตัวเมื่อๆที่เกาะอยู่บนมือของเขา
" มันคือแมลงอะไร ดูกระจ้อยร่อยอ่อนแอจัง "
" เธอไม่รู้จักแมลงเต่าทองหรอ สีสวยใช่มั้ยล่ะ "
" ในโลกนี้ ฉันรู้จักสิ่งมีชีวิตไม่กี่ชนิดเท่านั้น "
" หรอ...น่าเสียดายจัง ในโลกใบนี้มีสิ่งมีชีวิต
น่าทึ่งมากมายก่ายกองเลยล่ะ "
" แล้วแมลงตัวเล็กนี้น่าทึ่งตรงไหน " ฉันไม่เข้าใจ
เลยจริงๆว่าแมลงตัวเล็กๆนี้มันน่าทึ่งตรงไหนก็แค่สิ่งมีชีวิตไร้ค่า
" ไม่ใช่แค่แมลงเต่าทองหรอกนะที่น่าทึ่ง สิ่งมีชีวิต
ทุกอย่างน่าทึ่งไม่แพ้กัน พวกเขาพยายามดิ้นรนต่อสู้เพื่อ
มีชีวิตรอดไม่ว่าจะล้มสักกี่ครั้งพวกเขาก็ไม่เคยยอมแพ้ "
" ฉันไม่เข้าใจหรอก...คนที่ คร่าชีวิตคนอื่นราวกับ
ผักปลาอย่าง ฉันไม่เข้ามจหรอกนะ "
" เชื่อสิ...ทุกคนมีจิตใจมีความรู้สึก สักวันเธอ
ก็จะเข้าใจเรื่องแบบนี้ " แล้วเอริกก็เดินออกไปจากตรงนี้
เขาพูดถึงเรื่องอะไร นักฆ่าอย่างฉันไม่จำเป็น ต้องรู้เรื่อง
อะไรแบบนี้หรอก แต่...ไม่เคยมีใครมาพูดแบบนี้กับฉันมาก่อน
สิ่งมีชีวิตในโลกทุกชนิด ทุกชีวิตต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดหรอ...
ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย ฉันรู้เพียงว่าต้องฆ่าคนที่นายสั่ง
สิ่งที่ฉันทำมันผิดรึเปล่านะ พักนี้ไม่มีภารกิจสังหารมาถึงทาสอย่างพวกเราเนื่องจากต้องขุดคลองซึ่งต้องใช้เวลามาก
และเอริกก็มาพูดกรอกหูเรื่องสิ่งมีชีวิตบนโลกใบนี้มากขึ้น
จนฉันสงสัยว่าสิ่งที่ฉันทำมันถูกหรือผิด
" เอริก นายคิดว่าการการฆ่าคนมันผิดมั้ย "
" มันอยู่ที่ บุคคลด้วยบางคนต้องทำเพราะจำเป็น
เช่นเพชรฆาตจำเป็นต้องสังหารผู้กระทำผิด "
" หรอ...ยังไงฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี สิ่งที่ฉันทำมาตลอด
มันถูกหรือผิดกันนะ "
เลยทีเดียวเพราะคลองกว้างขวางและยาวแรงงานมีแค่สิบหรือยี่สิบคนรวมทั้งเด็กและผู้สูงวัยไม่เว้นแม้แต่เด็กใหม่อย่างเขา
ฉันก็ไม่รู้ เหมือนกันว่านายจะตั้งชื่อให้เขาว่าอะไร
" นี่...ในที่นี่มีเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวหรอ "
ชายหนุ่มคนนั้นยืนอยู่ข้างฉันถามขึ้น
" ใช่...อย่ามัวแต่คุยรีบทำงาน "
" จะไม่คิดบอกชื่อจริงๆหรอ "
" มาร์ช่า... " ฉันก้มหน้าก้มตางานของตัวเอง
" ฉัน เอริกนะมันเป็นชื่อเก่าน่ะ นายมาร์ทินบอกว่า
ให้ใช้ชื่อเก่าก็ได้ " เมื่อถึงเวลาพัก ฉันนอนตากลมบนพื้นหญ้า
ใต้ร่มไม้ใหญ่
" เธอก็ชอบอยู่ท่ามกลางธรรมชาติหรอ "
" ไม่นิ...ฉันแค่มาพักผ่อน "
" ธรรมชาติน่ะสุดยอดนะฉันชอบมองมัน
เธอไม่ชอบหรอ ฉันชอบมองดักแด้ก่อนมันจะ
เจริญเป็นผีเสื้อเหมือนมันต้องใช้ ความพยายาม
อย่างมากเพื่อที่จะโบยบิน "
" นายนี่มันอ่อนหัดจริงๆ " ฉันแปลกใจเหมือนกัน
ที่ยังมีทาสคิดอะไรเพ้อฝันได้ขนาดนี้ เขาไม่ควรจะมาเป็น
ทาสเสียด้วยซ้ำ เขาน่าจะอยู่ตามโบสถ์เสียมากกว่า
" นี่ เธอรู้มั้ยว่าแมลงตัวนี้คืออะไร " เอริกเรียกฉัน
ให้ดูแมลงตัวเมื่อๆที่เกาะอยู่บนมือของเขา
" มันคือแมลงอะไร ดูกระจ้อยร่อยอ่อนแอจัง "
" เธอไม่รู้จักแมลงเต่าทองหรอ สีสวยใช่มั้ยล่ะ "
" ในโลกนี้ ฉันรู้จักสิ่งมีชีวิตไม่กี่ชนิดเท่านั้น "
" หรอ...น่าเสียดายจัง ในโลกใบนี้มีสิ่งมีชีวิต
น่าทึ่งมากมายก่ายกองเลยล่ะ "
" แล้วแมลงตัวเล็กนี้น่าทึ่งตรงไหน " ฉันไม่เข้าใจ
เลยจริงๆว่าแมลงตัวเล็กๆนี้มันน่าทึ่งตรงไหนก็แค่สิ่งมีชีวิตไร้ค่า
" ไม่ใช่แค่แมลงเต่าทองหรอกนะที่น่าทึ่ง สิ่งมีชีวิต
ทุกอย่างน่าทึ่งไม่แพ้กัน พวกเขาพยายามดิ้นรนต่อสู้เพื่อ
มีชีวิตรอดไม่ว่าจะล้มสักกี่ครั้งพวกเขาก็ไม่เคยยอมแพ้ "
" ฉันไม่เข้าใจหรอก...คนที่ คร่าชีวิตคนอื่นราวกับ
ผักปลาอย่าง ฉันไม่เข้ามจหรอกนะ "
" เชื่อสิ...ทุกคนมีจิตใจมีความรู้สึก สักวันเธอ
ก็จะเข้าใจเรื่องแบบนี้ " แล้วเอริกก็เดินออกไปจากตรงนี้
เขาพูดถึงเรื่องอะไร นักฆ่าอย่างฉันไม่จำเป็น ต้องรู้เรื่อง
อะไรแบบนี้หรอก แต่...ไม่เคยมีใครมาพูดแบบนี้กับฉันมาก่อน
สิ่งมีชีวิตในโลกทุกชนิด ทุกชีวิตต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดหรอ...
ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย ฉันรู้เพียงว่าต้องฆ่าคนที่นายสั่ง
สิ่งที่ฉันทำมันผิดรึเปล่านะ พักนี้ไม่มีภารกิจสังหารมาถึงทาสอย่างพวกเราเนื่องจากต้องขุดคลองซึ่งต้องใช้เวลามาก
และเอริกก็มาพูดกรอกหูเรื่องสิ่งมีชีวิตบนโลกใบนี้มากขึ้น
จนฉันสงสัยว่าสิ่งที่ฉันทำมันถูกหรือผิด
" เอริก นายคิดว่าการการฆ่าคนมันผิดมั้ย "
" มันอยู่ที่ บุคคลด้วยบางคนต้องทำเพราะจำเป็น
เช่นเพชรฆาตจำเป็นต้องสังหารผู้กระทำผิด "
" หรอ...ยังไงฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี สิ่งที่ฉันทำมาตลอด
มันถูกหรือผิดกันนะ "
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ