แม้ครั้งแรกจะร้าย แต่สุดท้ายก็ดี

    " ยินดีต้อนรับค่ะ.... " เสียงพนักงานห้างสรรพสินค้า

พูดต้อนรับลูกค้าอย่างขยันขันแข็ง     " ยินดีต้อนรับค่ะ.."  เสียงของเลาพนักงานยังคงกระตือ

รือล้นเหมือนเดิม

       เด็กนักเรียนมัธยมปลายสามคนเดินเข้ามาในห้าง อุณหภูมิในห้าง สบายกว่าข้างนอก

เป็นหลายเท่าาาาา

แต่ไม่ใช่แค่เพื่อนของพรที่พากันมาที่นี้ เด็กนักเรียนคนอื่นๆก็เช่นกันนน

     " พวกแก..เรามาดูแแถวนี้กันมั้ย " น้ำฟ้าพูดขึ้นแล้วก็ชี้ไปทางเสื้อผ้าของสุภาพสตรี

" ไม่อ่ะ.. และพรว่างัยบ้าง " โอ หันไปถามคิดเห็นจากพรที่กำลังก้มหน้าก้มตาอยู่

พรที่โดนโอถามความคิดเห็น กับสดุ้งเล็กน้อย  " อะ..ไรเหรอ "  พรพูดด้วยเสียงสั่นๆ

       " ก็ น้ำฟ้ามันอยากไปดูแผนกเสื้อผ้า  แต่เราไม่อยากไป เลยมาถามแกนี้ แหละ

ว่าจะไปดูกับมันมัย  "   โอ อธิบายให้ฟัง 

 " แหมก็เพื่อนมันอยากไปก็ต้องไปซิ " พรพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เพราะรักเพื่อนมาก

" เย้ๆๆๆๆ ขอบใจน่ะ พร เรารักแกที่สุดเลย ไม่เหมือนใครบางคน " 

น้ำฟ้ากระโดดไปหาพรพร้อมกับสวมกอด แต่ก็อดทีจะไม่แขวะกับเพื่อนชาย

      แล้วทั้งสามคนก็เดินดูเสื้อผ้าของสตรี ไปเลื่อยๆ น้ำฟ้าดูชุดนู่นชุดนี่ไปอย่างไม่ขัด

โอก็อยู่เฉยๆ น้ำฟ้าไปทางไหนก็เดินตาม  ส่วนพรก็เดินตามน้ำฟ้ากับโอ ใจเธอก็อยากจะ

ได้  แต่ทำไงได้ล่ะก็เธอโดนแม่เลี้ยงของเธอกลั้นแกล้งและแบบนี้ แล้วเธอจะได้เสื้อผ้าดีๆ

เหมือนกับคนอืนก็ไม่มีทาง  เพราะเธอได้แต่เสื้อ ผ้าเก่าๆ ของพี่เลี้ยงทั้นนั้นแหละ

แม้แต่เสื้อนักเรียนนี้ด้วย......  และที่เธอก้มหน้าก้มตาก็เพราะ คนในห้างที่เป็นพนักงาน

และคนที่มาซื้อของต่างพากันจ้องมาทางเธอ แต่ไม่เธอก็ไม่รู้หรอก ว่าเพราะทำไม

หรือเป็นเพราะว่าเธอนั้นมีกระเป๋าขาดหรือป่าวน่ะ...

           " นี่พวกเธอเริ่มหิวข้าวกันหรือยัง " โอถามเพื่อนสาวที่กำลังดูเสื้อผ้าที่ซื้อมาใหม่

" ไม่ต้องเริ่มหรอก หิวตั้งนานแล้ว "  น้ำฟ้ายกมือขึ้นมาลูบท้องตัวเองแล้งถูไปถูมา

" เออ..แต่เราจะไม่มีเงินกลับบ้านและอีกอย่างเราต้องรีบไปทำกับข้าวด้วย "

พรพูดพร้อมกับยิ้มแห้งๆให้กับเพื่อนๆทั้งสองคน......

              " น่า..เสียดายจัง จะกลับบ้านแล้วใช่ป่ะ "  น้ำฟ้าทำสีหน้าเศร้าเมื่อพรจะกลับ

พรรู้สึกผิดไม่รู้จะ ทำยังไง เลยตอบไปว่า " ไม่ล่ะ ถ้าเรารีบกินก็รีบกลับคงไม่เป็นไรหรอก "

" จิงเหรอ " น้ำฟ้าเปิดตากว้าง  " จิงซิ " พรยิ้มหวานๆตอบ

" ถ้างั้นไปกันเถอะ " แล้วน้ำฟ้าก็เดินนำทั้งสองคน 

              " จะดีเหรอ....พร...แม่เลี้ยงเธอยิ่งดุๆอยู่ด้วยน่ะ " โอถาม

" ไม่เป็นไรหรอก แค่ไปนั่งดูพวกแกกินข้าวก็กลับแล้ว "  พรหันหน้ายิ้มให้กับโอก่อนจะเดินตา

ม น้ำฟ้าไปคนที่สอง   โอวิ่งตามพรแล้วหยุดเดินข้างๆ พร

     " ถ้างั้น เราไปกินชาบูดีมั้ย " โอ ออกข้อเสนอให้กับพร

" อือ ... แแต่เราคงช่วยออกเงินไม่ไหวหรอกน่ะ " พรพูดด้วยความเกรงใจที่จะทำให้เป็นภาระ

ของเพื่อนเธอ

     " ไม่เป็นไร เราเลี้ยงเอง " โอ พูดด้วยเสียงหนักแน่น

" จะไหวเหรอ ตั้งสามคนเลยน่ะ " พรพูดถ่อมตัว

"ลืม ไปแล้วเหรองัย เรามีตังค์เยอะ "  โอ คอตั้งเหมือนกับ กิ้งกากได้ทอง

   " จ้าา พ่อคนเงินเยอะ งั้นเราไปบอก น้ำฟ้าน่ะ " แล้วพรก็วิ่งไปหาน้ำฟ้า แล้วบอกโปรแกรม

ให้ฟัง    น้ำฟ้าได้ยินถึงกับดีใจ รีบจับมือพรวิ่งไปร้านชาบูทันที

       แล้วทั้งสามก็ เข้าร้านชาบู

" ยินดีต้อนรับคร้าาาา "