แม้ครั้งแรกจะร้าย แต่สุดท้ายก็ดี

             " ยินดีต้อนรับคับ//ค่ะ "  เสียงพนักงานเอ่ยทักตามปกติ

" ไม่ทราบว่า จะนั่งแบบโต๊ะ หรือ บาร์ ดีค่ะ " พนักงานสาวเอ่ยถามชายหนุ่ม

" เอาเป็น บาร์ ครับ " โอ บอก แก่ พนักงานสาวสวย

" กี่ที่นั้งค่ะ " พนักงานสาวยังถาม " สามคับ " โอ ตอบ

" ค่ะ ถ้างั้น เชิญทางนี้น่ะค่ะ " พอพนักงานสาวได้คำตอบของลูกค้าเสร็จ ก็เดินนำ

เด็กมัธยมปลายไป ที่นั่งสามที่   

       " รอสักครู่น่ะค่ะ เดี๋ยวทางเราจะมาจัดเตรียมให้ค่ะ เชิญตามสบายน่ะ ค่ะ"

แล้วพนักงานสาวก็เดินจากไปทำงานของตนเอง

       น้ำฟ้าจึงนั่งพัก แล้ว หยิบอาหารจากสายพาน มาสามจาน ได้แก่ กุ้ง หมูบด ผักปุ้ง

" งั้นเรา ไปเอาซูชิมาทานก่อนน่ะ "   โอบอกเพื่อนสาวทั้งสองคน 

" เราไปด้วยซิ เราไม่เคยกินซูชิอ่ะ เราอยากรู้ว่ามันหน้าตายังงัย " พรพูดแผ่วเบา แบบอายๆ

เพราะเธอกลัวเพื่อนเยาะเย้ย 

                       " อื้อมาซิ " โอ ตอบ

                      " งั้น..น้ำฟ้าเราฝากกระเป๋าหน่อยน่ะ " พรบอกกับน้ำฟ้าที่กำลังรอให้

กุ้งสุก   

    " อื้อ...งั้นเราขอฝากเอาน้ำอัดลมทางนู่นมาให้หน่อยน่ะ "

น้ำฟ้าใช้...

      " จร๊ "  พรยิ้มแล้วเดินตามโอไปหาอาหาร

น้ำฟ้ามองพรกับโอที่กำลังตัก..อาหารญี่ปุ่น   เธอมองดูเพื่อนทั้งสองคน ที่ยิ้มให้กัน

เวลาตักอาหารใส่ในจานเล็กๆ    ซึ้งคนภายนอกอาจจะคิดว่าสองคนนี้คงจะเป็นแฟนกันเป็นแน่

พอน้ำฟ้า ลองมองเพื่อนทั้งคนดูดีๆ ก็จะเหมือนว่า เพื่อนหญิง หน้าตาออกน่ารักสวยๆ

แซ็กซี่หวานๆ ดูเป็นคนเรียบร้อย   ส่วนเพื่อนชายก็ดูเป็นคนมีอ่อราคิ้วดก ผมดำ ผมขาว สุภาพ

ซึ้งสองคนนี้ เหมะสมด้วยกันเป็นอย่างยิ่ง

       แล้วภายในใจลึกๆของหญิงสาวที่มีความรู้สึกแด่ชายหนุ่มซึ้งเป็นสหายของเธอนั้น

คือ ' ชอบ ' แต่ชายหนุ่มที่กำลังโดนแอบชอบนั้นยังไม่รู้

เธอรู้สึกน้อยใจนิดๆเวลา ที่เธอใกล้กับโอ       โอหมักจะเดินหนีเธอตลอด และพอที

นี้ เธอไม่ได้นั่งใกล้โอ อีกเช่นเดิม พรได้มานั่งกั้นระหว่างเธอกับโอ

แต่เธอก็ต้องเก็บความรู้สึกนี้เป็นเวลานาน 5 ปี...โดยไม่บอกใครแม้กระทั้งพรเพื่อนที่ สนิทที่

สุดของเธอ

    " เออ.. โอ แล้วจะทำยังไง เหรอไอ้น้ำเนี่ย" พรหันมาถามชายหนุ่มที่เดินตามเธอมามุมน้ำ

เติ่มน้ำดื่ม  " ก็เอาแก้วตรงนั้นแล้วเปิดตู้นี่ มันจะมีน้ำแข็งอยู๋ข้างใน แล้วแกก็ตักน้ำแข็ง

ขึ้นมาใส่ในแก้วนี้ให้เต็ม ต่อไปก็เอาแก้วนี้ชนกับแผ่นนี้มันก็จะมีน้ำออกมา

แล้วแช่ค่างจนกว่าน้ำจะเต็ม พอน้ำเต็มก็ เอาแก้วน้ำออกจากแผ่นกดนี้ แค่นั้ก็เป็นอันว่าเสร็จ "

โอ อธิบายให้พรฟัง แล้วพรก็เริ่มปฏิบัติการตามคำแนะนำของโอ

เริ่มแรกก็วางจานซูชิไว้ข้างๆ แล้วเริ่มทำตามคำพูดของโอ จนมาถึงขั้นตอนสุดท้ายคือ

การเติมน้ำใส่ลงในแก้วน้ำ.....   " ตืออ//ซ่า " "ฮี่ย "  พรตกใจเสียงดัง จนคนที่อยู่

แถวๆนั้นต่างหันมามอง   " โอมันมีเสียงอ่ะ "พรหันหลังไปถามโอ

" ไม่ต้องกลัวหรอกมันก็มี เป็นธรรมดาอยู่แล้ว "โอบอก

แล้วพรก็หันหน้ามาหาเครื่องทำน้ำดื่ม พร้อมกับยื่นแก้วไปโดนแท่นที่เดิมอย่างกล้าๆกลัวๆ

" ตือๆๆๆ //ซ่า " " เฮือก" พรตกใจเล็กน้อย แต่ก็ยังกดแช่ไว้  เพราะเริ่มจะินกับมัน

แล้วสองคนก็เดินออกจากแผนก น้ำดืมไปที่โต๊ะของตนเอง

         " กว่าจะมาได้น่ะพวกแกเนี่ย รู้ป่ะ ฉันกินไปเก้าจานแล้วเนี่ย "

น้ำฟ้าบ่นไปพร้อมกับทำปากจู๋ใส่กับเพื่อนสองคน

" ขอโทษทีจร๊ " พรยิ้ม

" โอ๊ย...ยัยขี้บ่น บ่นอยู่ได้ เบื่อ " โอนั่งลงหันหน้าไปแขวะเพื่อนสาวจอมขี้บ่น

" โอ้ยไอ้.... "    " พอๆกันเลยสองคนนี้ มาๆกินกันเหอะ " ก่อนที่สองคนนี้จะอาละวาทร้าน

พรเอ่ยขัดขึ้นมาจึงทำให้สองคนนี้ พอที่จะหยุดได้บ้าง

แล้วก็หยิบจานบนสายสะพาน มาสองใบ พอมาที่สาม

" อ่ะ " พรและโอหันหน้ามามองหน้ากัน  พรจะหยิบจานที่มีผักปุ้ง และดูเหมือนว่า

โอ คงคิดเหมือนกับพรจึง โดนมือกันโดยบังเอิน     โดยมีมือ พรอยู่ข้างล่าง มือโออยู่ด้านบน

" งั้นเอาไปเหอะ " พรชักมือออกมไว้ตรงตัก

" ไม่ เป็นไรหรอก เราเอาอันอื่นก็ได้ " แล้วโอก็เลื่อนมือไปหยิบจานอื่น

แล้วทั้งสามคนก็ทานอย่างอร่อย จนอิ่ม แล้วทั้งสามก็ออกจากร้านชาบู

โดยมีโอเป็นคนออกตังค์

     เวลานี้ ก็เย็นมากแล้วสมควรที่เด็กพวกนี้จะกลับบ้าน  

" งั้นฉันขอ..กลับบ้านก่อนน่ะ "  พรบอกล่าเพื่อนๆ หลังจากเดินออกมาจากห้าง

" อย่าเพิ่งไปซิ เราไปร้านกาแฟก่อนหน่อยมั้ย "

" อื้อ ได้ซิ " พรหันไปตอบน้ำฟ้า

" แต่นี้มันเย็นแล้วเดี๋ยวแม่เธอก็ว่าหรอก " โอทำสีหน้าด้วยความเป็นห่วง

" ไม่เป็นไร ..รีบไปรีบกลับ คงไม่นานหรอก " พรยิ้มให้โอบงบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง

" ตามใจล่ะกัน " โอยิ้มตอบ

แล้วทั้งสามคนก็ไปร้านกาแฟ ซึ้งไม่ใกล้ไม่ไกลจากห้างนัก

  " กริ๊ง "   พรน้ำฟ้าและโอ ได้เข้ามาในร้านกาแฟ ซึ้งเป็นสบายๆ มีเพลงให้ฟังอย่างผ่อนคลาย

เบาๆ      แล้วทั้งสองคนก็หาที่นั่ง   เป็นโต๊ะพลาสติกสีเขียวแก เก้าอี้โซฟาผ้าสีออกโกโก้

อยู่แต่ล่ะสามมุม  อีกมุมหนี่งเป็นบานกระจกเห็นวิวของรถราต่างๆที่แล่นผ่าน

น้าฟ้าว่างกระเป๋าไว้และขอไปซื้อน้ำก่อน

และทั้งสองคนก็นั่งลงบนเก้าอี้โซฟาแสนนุ่ม  โดยโอ นั่งตรงข้ามพร  ส่วนน้ำฟ้า นั่งอยู่ทางซ้าย

ของพร

พรมองบรรยากาศในร้านทั่วๆ  ก่อนจะสบตากับโอ ที่เหมือนว่าโอ จ้องเธอนานแล้ว

" มีไรเหรอโอ " พรมองหน้าโอ ที่จ้องเธออยู่นาน เธอคิดในในว่าผมเธอดูแปลกไป

เหรอ หรือเธอหมัดผมไม่เรียร้อย

" ป่าวหรอก " โอบอก " อือ... " แล้วพรก็ละ สายตามองไปทางกระจก เพื่อดูบรรยากาศ

ข้างนอก

ทั้งคู่เงียบ มีแต่เสียงเพลงที่ไม่เงียบไปด้วย   .......

.

.

.

.

.

.

" พร " โอทำสีหน้าจิงจัง

" ฮืม..ไรเหรอโอ.." พรมองหน้าโอด้วยความสงสัย

"เรา.." โอมองไปทางกระจก แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

" ไร..เหรอ "พรทวนคำถาม

" เรา ...... " โอส่งเสียงออกมาเบาๆ

"เรา ??? มีไรเหรอ แกทำไม " พรใช้หูฟังให้ได้ยินเสียงอันบางเบาของโอ

โอซูดลมหายใจ..เข้ามาลึกๆๆ ก่อนจะละสายตาออกจากกราะจกมองมาทางพร

แล้วพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำแต่มีพลังว่า.....

                " พร..เรา..??????"