ห้วงไฟเก่า

ขณะเดียวกันกับที่แม่บ้านวัยสี่สิบต้นๆกำลังล้างจานอย่างเงียบๆในครัว
 
ไม่สนใจต่อโลกภายนอก เธอนึกย้อนไปถึงบรรยากาศความรักครั้งแรกในอดีตของเธออัน
 
เมื่อครั้งสมัยที่เธอยังเป็นนักศึกษา ทั้งที่มีหญิงสาวสวยรุ่นน้องในมหาวิทยาลัยเป็นแฟน
 
แต่วุฒิก็ไม่สามารถดำเนินชีวิตรักกับเธอได้ตลอดรอดฝั่งเมื่อมีเยาว์
 
ผู้เป็นลูกสาวเจ้าของร้านขายกับขายอาหารให้นักศึกษาในมหาวิทยาลัยที่เธอและวุฒิเรียนอยู่
 
เข้ามาแทรกกลางระหว่างความรักของทั้งคู่
 
ด้วยการคอยพูดแซวเล่นตามประสาคนชอบพูดเล่นหัวกับลูกค้า
 
แบบฉบับลูกแม่ค้าที่ถอดแบบมาจากแม่ของเธอ
 
เมื่อวันไหนที่วุฒิเข้าไปทานข้าวกลางวันที่ร้านขายข้าวราดแกงของพ่อกับแม่ของเธอ
 
บางครั้งเธอยังแอบแสดงความหวังดีด้วยการบอกให้วุฒิรู้
 
ถึงเรื่องหนุ่มๆที่ใกล้ชิดหลายคนของแวว เพื่อนเชียร์ลีดเดอร์สาวคนสวยของเธอ
 
เธอคิดถึงวันที่เธอมีโอกาสพูดคุยเป็นครั้งแรกกับวุฒิ ที่โรงอาหารประจำมหาวิทยาลัย
 
บรรยากาศในโรงอาหารวันนั้นมีนักศึกษาปะปราย
 
นักศึกษาเดินขวักไขว่เพื่อเลือกซื้ออาหารทานกันในมื้อเที่ยง
 
ในขณะที่วุฒิเดินตรงเข้ามาซื้ออาหาร เขาเดินแยกย้ายจากเพื่อนนักศึกษา
 
ที่มาพร้อมกันมุ่งหน้าตรงมายังร้านข้าวราดแกงที่พ่อแม่เยาว์ประจำอยู่
 
เยาว์ยืนตักข้าวแกงให้นักศึกษาคนอื่นที่มาซื้อข้าวแกง
 
ในขณะที่พ่อกับแม่ของเธอยังขมุกตัวทำกับข้าวอยู่ในครัวหลังร้าน
 
เธอมองเห็นวุฒิเดินตรงมา
 
แอบดีใจเล็กน้อยด้วยความที่เธอต้องการทำความรู้จักกับรุ่นพี่ร่วมคณะเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
 
และด้วยความที่เป็นลูกเจ้าของร้านเธอจึงกล้าที่จะพูดกับคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
 
ที่เข้ามาซื้ออาหารที่ร้าน ในตอนเที่ยงของวันเปิดเรียน
 
 
“สวัสดีค่ะพี่วุฒิ” นักศึกษาปีหนึ่งกล่าวทักทายรุ่นพี่ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใส
 
 
“สวัสดีครับ ว่าแต่รุ้จักพี่ด้วยเหรอครับ”
วุฒิตอบรับคำทักทายอย่างสุภาพเก้ๆกังๆ แสดงทีท่าเขินอายเล็กน้อยเมื่อมีรุ่นน้องเข้ามาทำท่าว่ารู้จักเขา
 
“รู้จักสิคะ ก็พี่จีบแววเพื่อนหนูเองทำไมจะไม่รู้จัก
 
พี่ไม่รู้เหรอว่าแววมีผู้ชายเยอะนะ เดี๋ยวหนูเล่าให้ฟัง”
เยาว์พูดด้วยความกล้า เพราะหวังให้ชายหนุ่มเอะใจ
 
“อ๋อ ครับเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งเหรอ ขอโทษด้วยนะครับ พี่ยังรู้จักน้องใหม่ยังไม่ทั่ว”
 
วุฒิงง ในใจรู้สึกชาที่ใบหน้าเจ็บแปล๊บขึ้นในใจ ที่อยู่ดีๆก็มีคนมาเล่าเรื่องแววเธอให้เขาฟังด้วยเห็นถึงแววตาที่จริงใจวุฒิจึงเชื่อในคำกล่าว
 
“ไม่เป็นไรค่ะพี่วุฒิ แล้วหนูไม่อยากรู้เหรอว่าหนูชื่ออะไร”
 
“อ้อๆครับ แล้วน้องชื่ออะไรครับ”
วุฒิยังมึนๆ จึงตอบไปด้วยใบหน้าเจื่อนๆ
 
“ เยาว์ค่ะ เรียกหนูว่าเยาว์ พอดีหนูเข้ามาช่วยพ่อกับแม่ขายอาหาร
 
ร้านนี้แหละค่ะร้านประจำของพ่อกับแม่”
เยาว์พูดแนะนำตัวเองด้วยความฉะฉาน
 
 “อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เอาแกงผักหวานกับยำปลาทูจานนึง“
วุฒิพยายามบ่ายเบี่ยงรีบสั่งข้าวราดแกงจากเพื่อนใหม่
 
“ค่ะ” เยาว์จัดแจงตักกับข้าวใส่จานที่มีข้าวสวยร้อนๆมีไอลอยฟุ้ง
เธอเหลือบมองใบหน้าของรุ่นพี่
 
 “ ยี่สิบบาทใช่ป่าวครับ”
 
วุฒิจำราคาข้าวราดแกงสองอย่างของร้านนี้ได้
 
ในมือควักแบงค์ออกจากกระเป๋าเสื้อนักศึกษาพอดีกับราคาข้าวแกง
 
ยื่นให้แก่เยาว์พอดีกันที่เยาว์ยื่นให้ มืออีกข้างของเขายื่นมือไปรับจาน
 
เขาเดินไปตักพริกน้ำปลาราดข้าว
 
 
 “ แล้วพี่ไปนั่งที่โต๊ะไหนคะ แล้วให้หนูไปนั่งทานเป็นเพื่อนนะ”
 
เยาว์ถามหลังจากราดแกงลงบนจานข้าวให้ตัวเอง
 
 
“เอ่อ ก็ได้ครับ”ด้วยความที่อยากฟังสิ่งที่เขาอยากให้เยาว์เล่าให้ฟังจึงรับคำ
 
แล้ววุฒิก็เดินนำหน้าหาที่นั่งเหมาะๆเขาไม่ไปนั่งกับเพื่อนที่มาด้วยกัน
 
จึงแยกตัวออกมา เมื่อได้ที่ว่างนั่งเหมาะ เยาว์ก็เดินตามมานั่งสมทบ
 
“วันนี้มาทานข้าวคนเดียวเหรอคะ”
เธอพูดพลางยิ้มที่มุมปาก
 
 
 “เปล่าหรอก เพื่อนๆพี่พากันไปนั่งทางโน้นแน่ะ”
 
เขาแอบยิ้มด้วยความเขินเล็กน้อย พร้อมกับมองไปทางกลุ่มของเพื่อนที่พากันไปนั่งที่โต๊ะริม
 
หน้าต่างที่อยู่ห่างออกไป เขาตักข้าวเข้าปากคำหนึ่ง ยิ้มอยู่ในใจ
 
แล้วมองที่เยาว์ที่กำลังทานข้าวอยู่ตรงหน้าอย่างกระมิดกระเมียด
 
ทั้งสองพูดคุยกันในระหว่างกินข้าว เขาถามเรื่องที่เยาว์ต้องการจะเล่า
 
จึงได้ความว่าแววรุ่นน้องที่เขาตามจีบ ที่มีดีกรีเป็นเชียร์ลีดเดอร์มหาวิทยาลัย
 
มีหนุ่มๆเป็นคู่แข่งตามจีบมากมายบางคนก็มีทุนทรัพย์ขับรถเก๋งคันงามมารอรับส่งถึงหน้ามหาวิทยาลัย
 
เขาใจตก แล้วถอนใจ ความชาในใบหน้าค่อยหายไปเมื่อมีเยาว์เป็นก็สนทนาในระหว่างอาหาร
 
สัมพันธ์รักของชีวิตนักศึกษาหนุ่มรุ่นพี่และนักศึกษาค่อยๆก่อตัว
 
วุฒิตัดใจจากแววได้เมื่อมีเยาว์สาวรุ่นน้องที่ระดับความสวยทรงเสน่ห์อาจจะไม่เท่าแวว
 
แต่ด้วยความที่เธอเป็นคนอารมณ์ดีและร่าเริง ชอบพูดคุยเจรจา
 
ทุกครั้งที่วุฒิมาทานข้าวที่โรงอาหาร ทั้งสองจะหาโอกาสทานข้าวพร้อมกัน
 
ก็สามารถมัดใจชายหนุ่มได้อยู่หมัด ชีวิตรักนักศึกษาของทั้งคู่ดำเนินไปตามครรลอง
 
แม้จะมีหนุ่มๆคอยตามจีบเยาว์อยู่บ้าง แต่เธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีให้ความสนใจ
 
คงมีแต่ใจที่ให้เพียงพี่วุฒิคนเดียวเท่านั้น ส่วนวุฒิก็ยังเป็นวุฒิคนเก่า
            
           
                 หลังจากวุฒิและใบเฟิร์นกลับถึงบ้านทำธุระอาบน้ำแต่งตัวเสร็จสรรพพร้อมกับที่ “ฟาง” ลูกชายคนเล็กกลับมาจากโรงเรียน
 
เยาว์เตรียมอาหารสำหรับมื้อเย็นของวันไว้พร้อม ทุกคนพร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหาร
 
ครอบครัวขนาดเล็กที่ดูเหมือนจะมั่นคงดำเนินอย่างเรื่อยมา
 
ทุกครั้งที่สมาชิกพร้อมหน้าร่วมวงทานอาหารมื้อเย็น
 
จะมีเรื่องสรรเพเหระให้ได้คุยกันโดยเฉพาะเรื่องของลูกๆ
 
 
“วันนี้แม่ทำไข่เจียวหมูสับสูตรชาววังสุดฝีมือเลยนะ น้องฟางจะได้โตเร็วๆ เข้าใจมั้ยลูก”
 
“ฮะคุณแม่ วันนี้เพื่อนที่โรงเรียนเยอะมาก เราเล่นซ่อนหากันในห้องเรียน”
 
เด็กน้อยมักจะคุยฟุ้งว่าตัวเองมีเพื่อนมากให้ผู้ปกครองฟังเป็นประจำ
 
 
“แล้วอาหารอย่างอื่นมีอะไรบ้างคุณ” วุฒิถามเยาว์
 
 
“ก็มี ต้มจืดมะระเห็ดหอม ยำปลาทู แล้วก็ทอดปลาเนื้ออ่อนน่ะ อาหารที่คุณชอบทั้งนั้นเลยนะ”
 
 
“ อืมกินบ่อยจนหน้าจะเป็นปลาทูอยู่แล้ว”
วุฒิเล่นมุขเชยๆ ทุกคนในวงหัวเราะโครม
 
 “สัปดาห์หน้าที่โรงเรียนใบเฟิร์นจะจัดประกวดร้องเพลงในวันเด็กน่ะคุณ
 
เฟิร์นได้ร้องเพลงด้วยนะ ไหนลูกลองเล่าให้คุณแม่ฟังซิ”
หัวหน้าครอบครัวเอ่ย
 
 “ใช่ค่ะ คุณแม่สัปดาห์หน้าคุณครูชวนหนูประกวดร้องเพลงภาษาอังกฤษ
 
แล้วคุณพ่อเลือกเพลงที่จะให้หนูฝึกร้องแล้วด้วย”
 
 
“เพลงอะไรคะที่คุณเลือกให้หนูเฟิร์นฝึกร้อง”
 
 
“ ชื่ออะไรนะคะคุณพ่อ วิวโกอะไรนะคะ”
ใบเฟิร์นยังจำชื่อเพลงไม่ได้
 
“ เพลงมายฮาร์ทวิวโกออน ของมาราย แครี่น่ะคุณ”
 
ตั้งใจทุกคนได้ยิน เยาว์ถอนหายใจ ส่วนฟางกำลังหม่ำไข่เจียวหมูสับอย่างเอร็ดอร่อย
 
ไม่ประสาต่อการสนทนา
 
 
 “ มายฮาร์ทวิวโกออน อืมใช่ค่ะคุณแม่”
 
“อ๋อ เพลงนั้นเองเพลงที่คุณชอบมากด้วยสิ “
 
เยาว์กระแนะกระแหนวุฒิด้วยความน้อยใจ เธอย้อนความทรงจำในหัวคิดถึงเรื่องในอดีต
 
แล้วตักยำปลาทูใส่จานฟางคำโต
 
ใบเฟิร์นไม่พูดอะไรต่อทานอาหารต่อไปอย่างมีความสุข
 
 
“จะเอาอะไรอีกล่ะคุณ ไม่มีอะไรน่า คุณคิดมากอีกแล้วนะ
 
เรื่องนั้นมันผ่านมาตั้งนานแล้ว ผมให้ลูกร้องเพลงนี้เพราะเห็นว่าเป็นเพลงดัง
 
ผมคิดว่าครูที่โรงเรียนลูกเขาต้องชอบ ก็แค่นั้นเอง!”
วุฒิตะโกนลั่น ทุกคนตกใจกับเสียงตะโกนลั่นวงของวุฒิ
 
บรรยากาศเริ่มตรึงเครียด ต่างคนต่างทานอาหารกันไปด้วยความตื่นกลัวในตัววุฒิ
 
เยาว์หน้าเสียใจคอไม่ค่อยดีเพราะปกติสามีของเธอเป็นคนใจเย็นมีเหตุผล
 
ไม่ค่อยบ่อยนักที่เขาจะอารมณ์เสีย แต่ทำไมวันนี้เขาดูเปลี่ยนไป