[Real life] ตีกันครั้งแรกในคืนวันศุกร์

เหตุเกิด

                ยัยฟองทำหน้าที่เติมเหล้าอย่างขยันขันแข็งเล่นเอาฉันมึนตึ้บเลยทีเดียวเชียว รู้สึกคึกมาก ทำอะไรก็ดูสนุกไปหมด ลืมเรื่องของยัยกัลป์ไปชั่วขณะ ตอนนี้ยัยกัลป์จะทำอะไรอยู่กับพี่โอ๊ตเหรอ….เรื่องของนาง ฮ่าๆ ^O^

                พรึ่บ!!

                ไฟทุกดวงของผับแห่งนี้เปิดขึ้นพร้อมกันหมด แสงสีขาวกระจายทั่วทุกพื้นที่ มันทำให้ที่นี่หมดความสนุกไปเลย นี่เป็นสัญญาณไล่จากทางร้าน ‘ถึงเวลากลับแล้ว’

                “แจง ออกไปข้างนอกกัน”

                “ฮะ? อ…อ่า”

                ด้านนอก

                #เดินไปเรื่อย#

                “เฮ้ยแจง มึงจะไปไหน” เสียงของใครบางคนเรียกให้ฉันหันกลับไปมอง อ้าว นั่นมัน

                “แก๊บ มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ =_=” ฉันทักแก๊บที่ยืนเกาะรถตัวเองกับพี่อิลล์ คนอื่นๆก็อยู่ตรงนี้หมดแล้ว ทั้งเนเน่ เรนท์ วีวิวด้วย หันหลังกลับไปก็ไม่เห็นใครสักคน อ้าว…แล้วเมื่อกี้ฉันเดินมากับใครวะ

                “มารอมึงได้เป็นชาติละ -_-”              

                “อ๋อ เหรอ ฮ่ะๆ” ฉันยิ้มแห้งแล้วเดินไปเกาะไหล่เนเน่ โอ๊ะ ทรงตัวไม่อยู่แล้ว เมาแล้วนี่หว่า

                “มึงไหวมั้ยเนี่ย” เนเน่ขมวดคิ้วถาม

                “ไม่รู้ดิ กูเมา ฮ่าๆ” ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ สนุกจุงเบยยย “แล้วจะไปไหนต่อ?”

                “ไป เดอะ แอลลกอฮอล์ ร้านบารากุ พวกกูจะไปดูดกุกัน มึงสนใจปะ?” เรนท์ถามพลางฉีกยิ้มกว้าง

                “ไม่อ่ะ ไม่ดูด เชิญตามสบาย” กินก็พอแล้ว ไม่สูบอะไรทั้งสิ้น “แล้วนี่รออะไร?”

                “รออีฟอง นี่มึงไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอ? -_-” แก๊บโพล่งขึ้น หืม…จะไปรู้อะไรล่ะ ก็รู้ว่าผับปิดแล้ว ยังไงต่อ?

                “อีแจงมันเมา มันจะไปรู้เรื่องอะไร” เรนท์หัวเราะเบาๆพลางสะกิดแขนแก๊บ คือ…เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันไม่รู้เรื่องล่ะ -O-

                “ฟองมันทะเลาะกับดา เรื่องมึง”

                “ฮะ!!”  ไปทะเลาะกันตอนไหน มาก็มาหาแล้ว นั่งก็นั่งด้วยแล้ว เมื่อกี้ฉันยังเอามือยัยฟองไปโอบเอวดาอยู่เลยนะ ทะเลาะกันได้ไง ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ

                “ที่มันออกมาส่งมึงเมื่อกี้นั่นแหละ ดามันไม่พอใจมึงหลายรอบแล้ว” แก๊บอธิบายต่อ

                “อ้าว เมื่อกี้ฟองมันเดินมาส่งเหรอ กูจำไม่ได้ กูเมา ฮ่าๆ”

                “กูว่าฟองมันต้องชอบมึงแน่ๆเลยว่ะ”

                “มันบอกมึงเหรอแก๊บ -_-” คำพูดของยัยแก๊บดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือสักเท่าไหร่ หน้าตาก็เจ้าเล่ห์ เวลาพูดจาก็เจ้าเล่ห์ ไว้ใจไม่ได้

                “โห ดูก็รู้แล้ว!”

                “อ๋อ งั้นเหรอ” ฉันสะบัดบ๊อบใส่ยัยแก๊บแล้วหันมาหัวเราะกับเนเน่ ก็จะแคร์อะไร หวงก็หวงกันไปเถอะ ยังไงฉันก็คือเพื่อนยัยฟอง ถ้าดายอมเข้าใจในจุดนี้ก็คือจบ

                “เอ้า ฟองมาแล้ว” เรนท์ชะโงกหน้ามองหาฟองแล้วกวักมือเรียก

                “เป็นไงบ้าง” เนเน่เอ่ยปากถาม

                “ไม่ค่อยดีว่ะ มันบอกไม่ทำในผับก็ดีมากแค่ไหนแล้ว” ฟองตอบคำถามของเนเน่แล้วมองมาทางฉันที่ยืนยิ้มโงนเงนอยู่

                “ไม่ทำคืออะไรวะ มันจะเอาอีแจงเหรอ?” เรนท์ทำหน้าจริงจังถามฟองที่ตอนนี้สีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่

                “เออ มันไม่พอใจแจง”

                “อ้าว กูทำไรผิดวะ =_=” พอฉันได้ยินประโยคเด็ดก็ได้สติกลับคืนมา

                “เออ! เพื่อนกูทำไรผิดวะ” แก๊บที่ยืนฟังอยู่ตะโกนด้วยความฉุน แก๊บโกรธแทนฉันซะงั้น

                “ช่างมันเถอะ พวกมึงไป เดอะ แอลกอฮอล์ กันก่อนก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป”

                “แล้วเจอกัน” เรนท์บอกลาฟองก่อนจะขึ้นควบรถโดยที่มีวีวิวขึ้นซ้อนตาม

                “เฮ้ย เรนท์ แจง กูไม่ไปต่อนะ ต้องไปส่งพี่อิลล์ มันไม่ไหวแล้ว” แก๊บยิ้มแห้งๆพลางชี้ไปที่พี่อิลล์ที่เอียงหัวซบไหล่เหมือนกับคนไม่ได้นอนมาเป็นชาติ สติพี่อิลล์หลุดไปหรือยังเนี่ย -O-

                “อ๋อ ไปแจ๊ะกันต่อเหรอแก๊บบบ” เรนท์ยิ้มยียวนอย่างเจ้าเล่ห์พลางลากเสียงยาวแซวเพื่อน ฮ่าๆ ฉันก้ว่าอย่างนั้นแหละ คนหื่นๆอย่างแก๊บไม่มีทางพลาดโอกาสแบบนี้ ^O^

                “แจ๊ะบ้าอะไรเรนท์” แก๊บตะโกนกลับอบ่างอายๆก่อนจะโบกมือลา “ไปแล้วนะบ๊ายบาย” และก็ยังไม่เลิกเป็นห่วงฉัน “อย่ายอมมันนะแจง”

                “ไม่ยอมหรอก ^^”

                “เรนท์ วีวิวไปด้วยเหรอ?” เนเน่ถามเรนท์ที่สตาร์ทเครื่องรอแล้ว

                “อืม อีนี่มันบอกว่าอยากไป”

                “อีอะไร อย่าเรียกอีสิ” วีวิวทำหน้าเหวี่ยงก่อนจะตบหัวเรนท์ดังป้าบ โอ๊ะ ขนาดฉันเป็นเพื่อนมันแท้ๆยังไม่กล้าทำเลยนะ

                “บอกว่าอย่าตบหัวไม่ใช่เหรอวี -_-” เรนท์ทำหน้าโหดใส่ วีวิวเผลอคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย

                “โอ๋ๆ ขอโทษ >_<” วีวิวกอดเอวอ้อน เรนท์ทำท่าเหมือนจะแกะมือออกแต่ก็แอบอมยิ้มอยู่คนเดียว โหย ขี้เก๊กว่ะ 

                “ป่ะแจง เดี๋ยวกูขับให้” เนเน่ที่เห็นทั้งสองกำลังจู๋จี๋ดู๋ดี๋รีบดึงแขนฉันให้เดินตามไปที่รถของเธอทันที ฮ่าๆ เห็นคนรักกันไม่ได้เลยทีเดียว เห็นแล้วมันจั๊กจ็ใช่มั้ยล่ะเนเน่ >_<

                “ดีแล้ว กูขับรถไม่ไหว ฮ่าๆ”

                “ดูก็รู้แล้วแจงเอ้ยยย”

                เดอะ แอลล์กอฮอล์

                “บารากุปิดแล้วว่ะ =_=” หลังจากที่มาถึงสถานที่ที่เต็มไปด้วยร้านแอลกอฮลล์ ฉันกับเรนท์เข้าไปถามเจ้าของร้านบารากุว่าขายอยู่ไหม เจ้าของเขาก็บอกว่าไม่ขายแล้ว ร้านจะปิดแล้ว ถ้าอยากดูดล่ะก็...วันหลังก็มาสักเที่ยงคืนแล้วจะขายให้

                เพราะวันก่อนเรามานั่งที่ร้านนี่ตั้งแต่ตี1ยันตี5 ถ้ามานั่งเอาป่านนี้ก็คงจะไม่คุ้มล่ะ เพราะขณะนี่เวลา 3 นาฬิกา 24 นาที

                “ไม่มีที่ให้ไปแล้วว่ะ” เรนท์บ่นพลางเดินเล่นไปเรื่อยๆ

                “ไม่มีก็กลับดิวะ มึงจะอะไรนักหนา” วีวิวนั่งบ่นใส่แฟนของเธออยู่บนรถ

                “เออกูรู้แล้ว กูรอเพื่อนกูอยู่ เดี๋ยวฟองจะมา -_-” เรนท์หันหน้ากลับไปเหวี่ยงใส่วีวิวก่อนยกโทรศัพท์ขึ้นคุยกับใครสักคน สองคนนี้หลังจากเลิกกันแล้วก็ทะเลาะกันบ่อยดีจัง พูดดีๆไม่เคยเป็น ฮ่ะๆ

                “เซ็งอ่ะ อยากดูดกุจัง” เนเน่นั่งเพ้อหาควันบารากุอยู่บนรถของตัวเองพลางก้มหน้าจิ้มจอโทรศัพท์ไปมา

                ตอนนี้ฉันก็รอเวลากลับบ้าน บอกทีเถอะว่ากลับ จะได้โทรบอกยัยกัลป์ =_=

                เวลาผ่านไป

                ครืน(สมมติว่านี่คือเสียงดับรถ)

                ตอนนี้ยัยฟองได้มาถึงที่หมายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สมองตอนนี้ก็แอบกลับนิดหน่อย เดินไปทางไหนก็สนุก สนุกเพราะโลกมันเอียงไปเอียงมานี่แหละ ฮ่าๆ ^O^

                “เฮ้ยฟอง หน้ามึงแดงเป็นรอยมือเลยว่ะ ฮ่าๆ” เรนท์เดินเข้าไปหายัยฟองพร้อมกับหัวเราะอย่างขำๆ คือเพื่อนโดนตบมานี่มันน่าขำมากใช่ไหมคะ? แต่ยัยดานี่โหดชะมัด ถึงกับต้องตบตีกันเลยเหรอวะ -_-

                “เออ มันเป็นเหี้*ไรไม่รู้ รำคาญ” ฟองขมวดคิ้วหงุดหงิดพลางจิ้มนิ้วลงบนโทรศัพท์

                “เป็นไง เคลียร์กันหรือยัง?”

                “ยังเลย อธิบายไปมันก็ไม่ยอมเข้าใจ มันไม่เหมือนคนอื่นนะเรนท์”

                “ทำไมวะ?”

                “ก็บอกว่าเป็นเพื่อนกัน มันก็ไม่ยอมฟัง คือมันจะหาเรื่องแจงให้ได้” เอ้า! ทำไมมันโง่แบบนั้นวะ

                “แล้วจะทำไง?” เรนท์ถามต่อ “กูไม่ยอมให้เพื่อนกูเจ็บนะ”

                “เออ เดี๋ยวมันจะมาเคลียร์อยู่” ฟองดูเครียดๆ หน้าของฟองบอกได้เลยว่ากำลังหงุดหงิดสุดๆ ถ้าดายอมเข้าใจว่าฉันเป็นเพื่อนของฟองก็จบ แต่นี่ไม่ยอมเข้าใจอะไรเลยงั้นเหรอ เซลล์สมองมันทำด้วยอะไรเนี่ย เอ๊ะหรือเพราะว่าเมาอยู่ก็เลยไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น

                “ยังไงก็เคลียร์กันดีๆนะ”

                “อืม อยู่ใกล้ๆเรนท์ไว้แล้วกัน” ฟองมองมาทางฉันอย่างห่วงๆแล้วหันหน้าไปทางอื่น

                “โหแจง มึงไม่ต้องกลัวหรอก พอมันจะใส่มึง มึงก็สวนมันเล้ย” เรนท์หัวเราะเริงร่าเพื่อให้สถานการณ์ไม่ตึงเครียด เรื่องพวกนี้ไม่ต้องตบตีกันเพื่อจบปัญหาหรอก โตๆกันแล้ว สมองมีก็หัดแยกแยะสิ ไม่ใช่สก๊อยนะยะจะบอกให้ ดูการแต่งตัวซะก่อน เสื้อแขนยาวกับกางเกงขาสั้น แล้วก็รองเท้าผ้าไป แลดูชิวได้โล่ห์ คือไปผับมาทั้งอย่างนี้แหละ จำเป็นต้องโชว์เนื้อหนังป่ะ? ไม่จำเป๊น ไม่ได้จะไปหาเหยื่อสักหน่อย ก็แค่ไปสนุกกับเพื่อนเท่านั้น ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ตอนนี้ยังมึนๆหัวอยู่เลยล่ะ =_=

                “เออ กูไม่ยอมหรอก ฮ่าๆ” ก็ตอบไปอย่างเพื่อสร้างกำลัง พอถึงเวลาจริงๆพวกเพื่อนก็ช่วยกันให้ โห…ฉันไม่ใช่พวกมีประสบการณ์นะจะบอกให้ จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดการปะทะกันให้มากที่สุด

                ระหว่างรอฉันก็เดินไปเรื่อยๆด้วยความเวียนหัว อาการมึนจากการกินแอลกอฮอล์มันทำให้สนุกไปซะทุกอย่าง ขนาดเดินเล่นเฉยๆยังสนุกเลย พวกวีวิวกับเรนท์ก็ยืนคุยกันตามประสาคนเคยรัก เนเน่ก็ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ ส่วนที่น่าเป็นห่วงมากที่สุดก็คือยัยฟอง นางนั่งทำหน้าบึ้งอยู่บนรถนู่น ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกน่า จะเครียดทำไม

                “คุยกันดีๆนะ” เสียงของใครบางคนแล่นเข้ามาในหัว เธอคนนั้นโพล่งขึ้นแล้วเดินจากฉันไป คือ…อีนี่เมาเหรอ? อยู่ดีๆก็พูดอะไรไม่รู้เรื่อง

                “เอ้อคุยกั…”

                “แจง มานี่!!”

                ฟึ่บ!!

                ฟองรีบดึงแขนฉันมาอีกทางจนตัวเซเกือบล้ม เรนท์รีบวิ่งมารับตัวฉันพร้อมวีวิวทันที เมื่อสติฉันกลับมาครบ ภาพตรงหน้าก็เริ่มชัดเจน ฟองเอาตัวเข้าบังฉันจากหญิงสาวชุดขาวรูปร่างอวบแล้วจับแขนเธอไว้แน่น ผู้หญิงคนนั้นทั้งตะโกนทั้งด่าและตบตี กำปั้นหนักๆของเธอคนนั้นทุบลงกลางหลังของฟองหลายครั้งจนเกิดเสียงดัง ฟองพยายามจับมือทั้งสองข้างที่เหวี่ยงไปมาของเธอไว้ ฟองทั้งกอดรัดและจับมือของงเธอไว้ไม่ให้ทำร้ายร่างกายของตน แต่ดูเหมือนพละกำลังของฝ่ายหญิงจะเหลือล้นและมากกว่าฟองเป็นหลายเท่า เธอไม่ยอมอยู่นิ่งๆให้ฟองจับได้เลย ฟองเป็นคนดีมากๆ เธอไม่ทำร้ายแฟนตัวเองเลยแม้แต่น้อย ฟองทำได้เพียงแค่ยืนอยู่เฉยๆให้คนที่รักทำร้าย หลังจากใช้พลังมากมายในการสะกัดกั้นและทำร้ายทุบตี ต่างคนต่างก็เหนื่อยลงบ้างนิดหน่อย และดาก็ค่อยๆนิ่งลงแล้วยกมือสุดแขน

                เพี๊ยะ!!

                “มึงปกป้องอีนั่นเหรอ!!” ดาชี้มาทางฉันที่ยืนอยู่ข้างหลังเรนท์ เรนท์คอยกระซิบบอกฉันอยู่เสมอว่าให้อยู่ใกล้ๆเธอไว้ เห็นแบบนั้นต่อหน้าต่อตาคิดว่าฉันยังจะกล้าเดินไปไหนมาไหนคนเดียวอีกเหรอน่ากลัวชะมัด -_-

                “เรนท์ ผู้หญิงคนเมื่อกี้ใครเหรอ ที่บอกว่าให้พูดกันดีๆอะไรนั่นน่ะ” ฉันหันไปมองผู้หญิงที่สวมเสื้อดำนั่งอยู่บนรถอีกคัน เธอคนนั้นเป็นบอกให้ฉันพูดดีๆอะไรกับใครก็ไม่รู้ งง

                “เพื่อนอีดา” มันมาเมื่อไหร่วะ ทำไมไม่รู้ =_= “มันขับรถมาส่งอีดาเมื่อกี้ มึงไม่เห็นเหรอ?”

                “(- - )(- -)” ฉันส่ายหัวเป็นสัญลักษณ์บอกว่าไม่รู้ ยัยเรนท์ที่เห็นฉันโง่แบบนั้นถึงกับทำหน้าเอือมเลยทีเดียวเชียว

                “มึงเป็นอะไรกับมัน ทำไมมึงต้องเป็นห่วงมันตลอดด้วย!!”

                “ก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันมึงฟังไม่รู้เรื่องเหรอ!!”

                “เพื่อนกันเหี้*ไรเป็นห่วงกันขนาดนั้น กูแฟนมึง กูเมา มึงยังไม่สนใจกูเลย อีนั่นเป็นใครทำไมต้องดูแลมันตลอด!!” ดาตวาดเสียงลั่นพลางชี้นิ้วมาทางฉัน แววตาที่เกรี้ยวโกรธเพ่งมองมาทางฉันอยากเคืองแค้น นี่กูทำอะไรผิดเนี่ยย

                “กูเห็นหลายรอบแล้วนะอีแจงเนี่ย มึงเป็นอะไรกัน หา!!” ดาทำท่าเหมือนจะมาทางฉันแต่ถูกฟองดึงตัวไว้ก่อน เรนท์กับวีวิวที่ยืนบังให้ก็ทำหน้าที่เป็นอย่างดี พวกเธอบังไว้มิด มิดจนมองไม่เห็นหน้าอีดาเลย -_-

                “เพื่อน” ฉันตอบอย่างใจเย็น  ที่ตอบกลับไปเพราะดูท่าแล้วเธอคงต้องการคำตอบจากฉัน

                “เพื่อนกันแล้วทำไมต้องไปหากันทุกวัน ทำไมต้องอยู่ใกล้กันตลอดวะ!”

                “โอ๊ยดา มึงใจเย็นๆสิ” ฟองพยายามพูดจาดีๆกับเธอพร้อมกับรั้งตัวของเธอไว้ไม่ให้เข้าหาฉัน แต่ดาไม่ยอมอยู่เฉย เธอดิ้นให้หลุดออกจากมือของฟอง

                “มึงปกป้องมันทำไม ชอบมันเหรอ!!” ดายกมือขึ้นตบหน้าและทุบตีฟองหลายครั้งและรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ฟองก้มหน้าลงยอมให้ดาทำได้ตามใจชอบ เธอระเบิดอารมณ์ทั้งหมดใส่ฟองที่พยายามกลั้นอารมณ์และน้ำตาเอาไว้ สุดท้าย เธอก็กลั้นมันไว้ไม่อยู่

                “โอ๊ย!! เหี้*อะไรนักหนาวะ!!” ฟองตะโกนลั่นอย่างสุดจะทน เสียงของเธอดังก้องไปทั่วจนคุณป้าขายไข่เจียวถึงกับต้องหยุดชะงัก ถึงที่นี่จะมีคนไม่มากแต่มันก็น่าอายมากนะ มาทะเลาะกันไม่ดูสถานที่เลย =_=

                ทั้งหมดตกอยู่ความเงียบ ทั้งสองต่างเงียบไม่ยอมพูดจากัน บางครั้งก็เดินวนไปวนมาแล้วถามอยู่คำถามเดิมๆ ‘เป็นอะไรกับมัน’ ฟองคงเบื่อที่จะตอบแล้ว เรนท์กับวีวิวก็เบื่อที่ยินฟังทั้งสองคนแล้วเหมือนกัน ไม่ยอมจบสักที เรนท์กับวีพากันออกไปเดินเล่นอยู่ใกล้บริเวณนี้ อ้าว แล้วฉันล่ะ? พวกแกไปกันทั้งสองคนแบบนี้แล้วใครจะยืนบังให้อ่ะ?

                ไปยืนกับเนเน่ก็ได้ ):

เหนื่อยกับอีโง่ดาเหลือเกิน =_=

ตอนหน้าจบแล้วน้ะจ้ะ >_<