เพราะรักคือการเสียสละ

“คุณพยาบาลครับ ผมขอรบกวนสักครู่ได้ไหมครับ” ชายหนุ่มหน้าตาดีเดินเข้ามาถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน

“มีอะไรคะ”พยาบาลคนดังกล่าวที่กำลังง่วนอยู่กับการเช็ครายชื่อผู้ป่วยเอ่ยถาม

“ผมอยากจะให้ลองค้นหารายชื่อนี้ดูน่ะครับ”เขาพูดพลางยื่นกระดาษชิ้นเล็กๆให้เธอ

พยาบาลรับไปพร้อมกับรัวนิ้วบนแป้นพิมพ์ เธอเลื่อนดูสักพักก่อนจะตรวจตัวอักษรอีกครั้งว่าผิดหรือเปล่า เธอเงยหน้าขึ้นจากจอคอม

“คุณ ธารวาดี วงษ์ประเสริฐ ไม่ได้เข้ารับการรักษาที่นี่คะ”เธอตอบพลางยื่นกระดาษให้เขา

“แล้วเธอประสบอุบัติเหตุอะไรคะ”เธอเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มรับกระดาษไปแล้วยังนิ่งอยู่

“รถชนครับ นี่ครับภาพของเธอ”เขารีบเปิดรูปภาพในโทรศัพท์เครื่องหรูให้เธอดู

“นี่ ใช่หรือเปล่าคะ” เธอพูด ก่อนจะหันจอให้เขาดูเมื่อจดจ่อกับการหารูปภาพหญิงสาวสักพักหนึ่งแล้วพบเคสหนึ่ง

“ใช่ๆครับ ขอบคุณมากครับ”เขามีสีหน้าที่มีความหวังมากขึ้นก่อนจะรับเลขที่ห้องขอบคุณเป็นการใหญ่

“ด้วยความยินดีคะ แล้วมายืนยันการเสียค่าใช้จ่ายและรับเธอกลับบ้านด้วยนะคะ”พยาบาลสาวสีหน้ายิ้มแย้มตอบก่อนจะนั่งลงทำงานของเธอต่อไปเมื่อเขาพยักหน้ารับ

เขาออกตัววิ่งเมื่อได้เจอคนที่เขาตามหามานานซะที หลังจากวันที่เขาเเละเธอได้นัดเจอกันเพื่อเคลียร์ปัญหาที่ยุ่งเหยิงระหว่างเขากับผู้ชายอีกคนหนึ่งที่เคยเป็นเพื่อนรักของเขา เเต่เผอิญ ยังไม่ทันจะได้พบกันในร่างกายที่ปกติเเละยังมีสติอยู่ รถพยาบาลก็รับร่างเธอไปพร้อมใครอีกคนหนึ่งที่เขาเเทบจะไม่อยากจะนึกถึงหรือเเม้กระทั่งจะรื้อฟื้นมัน เเต่เอาเป็นว่า ตอนนี้เธอยังมีชีวิตอยู่เเค่นี้ เขาก็หมดกังวล เเฟร์ ฉันรักเธอไม่ว่าในใจเธอจะรักใครก็ตาม เเต่ฉันคนนี้จะรักเธอจนวันตาย..... เขาคิดเพียงดังนั้น ก็รีบปรี่เข้าไปกดลิฟต์ทันที เเต่ลิฟต์เจ้ากรรมดันไม่ทันใจเขาเอาเลยซะนี่ ด้วยความเร่งรีบเพราะกลัวเธอจะหายไป เลยมองไปเห็นทางหนีไฟ เมื่อเขาเห็นดังนั้นก็ไม่ได้ทันตัดสินใจอะไร เขาผลักประตูเข้าไปก่อนจะซอยเท้าขึ้นบันได พลางรีบกดโทรศัพท์บอกเพื่อนของหญิงสาวสายยังคงดังอยู่อย่างนั้น เขาจึงตัดสายเเล้ววิ่งขึ้นไปอีกไม่กี่ชั้น เเฟร์ รอฉันก่อนนะ!!!