รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด

               วันต่อมา  ณ  บ้านสึนะ
สึนะ:หนักกกก
สึโนะ:ตื่นเร็ว  เดี๋ยวสายน่ะค่ะพี่/ทับสึนะอยู่
สึนะ :ตายแล้วสายแน่/วิ่งผ่านน้ำแล้วรีบแต่งตัว
สึนะ:อยู่บ้านอย่าซนน่ะ พี่ไปหล่ะ บาย/วิ่งออกจากบ้าน
สึโนะ:ค่ะ
     สึโนะ(ช่วงเที่ยงน่ะเออ)
          พี่ก็เอะอะ ก็อย่าซน อย่าซน หนูไม่ได้ซนสักหน่อย  แต่อยู่บ้านเฉยเฉย  น่าเบื่อแย่เลย  ลงไปดูทีวีดีกว่า  
???:แรมโบ้  เอาซาลาเปาของอั๊วมาน๋ะ
???:แบร่  คุณแรมโบ้ไม่ให้เด็ดขาด
สึโนะ:/คิด เอ๋? เด็กสองคนนี้เป็นใครอีกเนี๊ยะ  คะ คงจะไม่ใช่ลูกพี่สึนะหรอกน่ะ
แรมโบ้:พี่สาวคนสวยเป็นใครเหรอ
สึโนะ:เอ่ออ พี่ชื่อสึโนะจ๊ะ  หนูสองคนชื่ออะไรเหรอจ๊ะ
???:เค้าชื่อคุณแรมโบ้
???:อั๊วชื่ออี้ผิงจร๊าาา
สึโนะ:แล้วหนูสองคนมาอยู่ในบ้านของพี่ได้ยังไงกันหล่ะ
อี้ผิง:เอ๋  แต่อั๊วไม่เคยเห็นหน้าพี่สาวเลยน่ะ
แรมโบ้:ช่ายย คุณแรมโบ้ไม่เคยเห็นหน้าพี่สาวเลย
สึโนะ:พี่เป็นน้องสาวของพี่สึนะน่ะ  พี่พึ่งกลับมาจากอิตาลีเมื่อไม่นานนี้เอง
แรมโบ้/อี้ผิง:อ่ออ
แรมโบ้:คุณแรมโบ้หิวแล้วอ่ะะ ฮืออ หิวอ่ะ
สึโนะ:งั้นเดี๋ยวพี่ไปทำอะไรให้กินน่ะ
แรมโบ้:เย้  พี่สึโนะใจดีที่สุดเลย/กระโดดกอดสึโนะ
สึโนะ:จร๊/ลูบหัวแรมโบ้
          ผ่านไป 30  นาที
สึโนะ:ได้แล้วจร๊/ยกถาดอาหารมา
แรมโบ้:ว้าว น่ากินจังเลย  คุณแรมโบ้ไม่เกรงใจแล้วน่ะ/กินอาหาร
อี้ผิง:ขอบคุณมากน่ะค่ะ งั้นอั๊วกินแล้วน่ะ
สึโนะ:/ยืนยิ้มกับท่าทางน่ารักของทั้งสองคน
          ช่วงเย็น(เร็วจังแฮะ)
สึโนะ:อี้ผิง  แรมโบ้  พี่อบคุ๊กกี้มาให้ด้วยน่ะ
แรมโบ้:ว้าว  รักพี่สึโนะที่สุดเลย
อี้ผิง:ขอบคุณค่ะ
          ก๊อก ก๊อก ก๊อก
สึโนะ:กลับมาแล้วเหรอค่ะ  อ่ะ....คุณเป็นใครเหรอค่ะ/วิ่งไปเปิดประตู  เจอผู้ชายยืนอยู่สองคน
???:ก็เป็นโจรน่ะสิถามได้/ยกปืนมาจ่อหัวสึโนะ
หัวหน้าโจร:เข้าไป  /ล็อคประตู
สึโนะ:/เดินเข้าไป
ลูกน้องโจร :ลูกพี่ครับ  จะทำยังไงกับไอเด็กสองตัวนี้ดีครับ/ยกอี้ผิงกับแรมโบ้ขึ้น
หัวหน้าโจร :จับมันมัดไว้ก่อน
ลูกน้องโจร :ครับลูกพี่
หัวหน้าโจร :ทีนี้  พาฉันไปหาของมีค่าสิจ๊ะ น้องสาว
สึโนะ:ใครนับญาติกับแก  ฉันมีพี่ชายคนเดียวย่ะ
หัวหน้าโจร :หน่อยนังนี้  เดี๋ยวป่ะยิงทิ้งซ่ะเลย/จับสึโนะมัด  แล้วเดินไปหาแรมโบ้
หัวหน้าโจร :ถ้ายังไม่อยากให้เจ้าวัวนี้ตายบอกที่ซ่อนเงินมาซ่ะ/เอาปืนจ่อหัวแรมโบ้
แรมโบ้:ฮืออออออ  อด  ทน  ไว้
สึโนะ:ปล่อยแรมโบ้ไปซ่ะ  อย่าหาว่าฉันไม่เตือน
หัวหน้าโจร:โอะ โอ คิดว่าตัวเล็กเล็กอย่างเธอจะทำอะไรฉันได้เหรอ  555+
สึโนะ:มันก็ไม่แน่/ปาดาวกระจายใส่กระบอกปืนจนหักเป็นสองท่อน
หัวหน้าโจร:เฮ้ย  นี่แก  เฮ้ยจัดการมัน/สั่งลูกน้อง
ลูกน้องโจร:/วิ่งไปจะต่อยสึโนะ
สึโนะ:/ต่อยโจรจนหน้าหงาย  แล้วกระทืบซ้ำจนสะใจ
หัวหน้าโจร:/จะวิ่งหนี
สึโนะ:/คว้าคอเสื้อ  แล้วต่อยแบบทีเดียวจอด
            โจรทั้งสองสลบคาเท้าเจ๊สึโนะ
สึโนะ:หึ  คิดผิดแล้วหล่ะ  ที่มาปล้นบ้านฉันหน่ะ/ ยืนปัดมือตัวเอง
           แกร๊ก  (มโนว่าเป็นเสียงเปิดประตู)
สึนะ:กลับมาแล้วคระ......อะไรกันเนี๊ยะะะะะะ
สึโนะ:ยินดีต้อนรับกลับค่ะ/ยิ้ม
สึนะ:ไหงห้องมันเละขนาดนี้
สึโนะ:อ๋อ  โจรปล้นน่ะค่ะพี่
สึนะ:ห่ะ  โจร  ไหนโจร ไหน  มันอยู่ไหน
สึโนะ:/ชี้ที่เท้าตัวเอง
สึนะ:เอ่ออ  ไหงโจรมีสภาพอย่างนี้อ่ะ
สึโนะ:หนูเองค่ะ
แรมโบ้:คุณแรมโบ้จัดการเอง  555+/กลิ้งออกมา
อี้ผิง:อย่าเล่นสิแรมโบ้/วิ่งตามมา
สึนะ:/คิด  น้องฉันน่ากลัวยิ่งกว่าโจรอีกน่ะเนี๊ยะ
          หลังจากนั้นสึนะก็โทรเรียกตำรวจแต่คนที่มากลับเป็น
สึโนะ:ไอหัวเป็ดลามก  นายมาทำไม
ฮิบาริ:ก็มาตามหาโจรน่ะสิ
สึโนะ:ถ้าโจรก็  อยู่ที่พื้นตรงหน้านายน่ะ
ฮิบาริ:คุณเป็นคนจัดการทั้งหมดเองเหรอ/ก้มดู
สึโนะ:ถ้าใช่แล้วจะทำไม
ฮิบาริ:หึ  ก็ดี งั้นผมไปหล่ะ/สั่งลูกน้องให้ลากโจรไป
สึโนะ:พี่ทำไมหมอนั้นถึง ต้องมายุ่งด้วยหล่ะ
สึนะ:อ๋อ คุณฮิบาริเป็นผู้ดูแลเมืองนามิโมริหน่ะ  เรื่องอย่างนี้เขาต้องเกี่ยวอยู่แล้วกหล่ะ
สึโนะ:คนเย็นชาแล้วก็ลามก อย่างไอหัวเป็ดนั้นน่ะหน่ะ
สึนะ:อย่าไปว่าคุณฮิบาริอย่างนั้นสิ  เดี๋ยวก็เจอดีแหละ
สึโนะ:หนูไม่กลัวหมอนัั้นหรอก
สึนะ:เฮ้ออ  งั้นไปเก็บกวาดบ้านกันเถอะ
สึโนะ:ค่ะ
แรมโบ้:งั้นคุณแรมโบ้ไปหล่ะ
อี้ผิง:หยุดเดี๋ยวนี้น่ะ  ต้องช่วยทำความสะอาดก่อน/ดึงแรมโบ้
สึนะ/สึโนะ:555+
             แล้วทุกคนก็ช่วยกันทำความสะอาด
     อย่างน้อยอยู่ที่นี้ก็ยังมีความสุขกว่าอยู่อิตาลีก็แล้วกัน  ถึงฉันจะ..ยังไม่เคยลืมเรื่องนั้นเลยก็ตาม
 
(ข้าน้อยขอโทษที่หายไปหลายวัน  ต่อจากนี้จะอัพให้อีกน่ะค่ะ)