รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด

               วันต่อมา  ณ  บ้านสึนะ

สึนะ:หนักกกก

สึโนะ:ตื่นเร็ว  เดี๋ยวสายน่ะค่ะพี่/ทับสึนะอยู่

สึนะ :ตายแล้วสายแน่/วิ่งผ่านน้ำแล้วรีบแต่งตัว

สึนะ:อยู่บ้านอย่าซนน่ะ พี่ไปหล่ะ บาย/วิ่งออกจากบ้าน

สึโนะ:ค่ะ

     สึโนะ(ช่วงเที่ยงน่ะเออ)

          พี่ก็เอะอะ ก็อย่าซน อย่าซน หนูไม่ได้ซนสักหน่อย  แต่อยู่บ้านเฉยเฉย  น่าเบื่อแย่เลย  ลงไปดูทีวีดีกว่า  

???:แรมโบ้  เอาซาลาเปาของอั๊วมาน๋ะ

???:แบร่  คุณแรมโบ้ไม่ให้เด็ดขาด

สึโนะ:/คิด เอ๋? เด็กสองคนนี้เป็นใครอีกเนี๊ยะ  คะ คงจะไม่ใช่ลูกพี่สึนะหรอกน่ะ

แรมโบ้:พี่สาวคนสวยเป็นใครเหรอ

สึโนะ:เอ่ออ พี่ชื่อสึโนะจ๊ะ  หนูสองคนชื่ออะไรเหรอจ๊ะ

???:เค้าชื่อคุณแรมโบ้

???:อั๊วชื่ออี้ผิงจร๊าาา

สึโนะ:แล้วหนูสองคนมาอยู่ในบ้านของพี่ได้ยังไงกันหล่ะ

อี้ผิง:เอ๋  แต่อั๊วไม่เคยเห็นหน้าพี่สาวเลยน่ะ

แรมโบ้:ช่ายย คุณแรมโบ้ไม่เคยเห็นหน้าพี่สาวเลย

สึโนะ:พี่เป็นน้องสาวของพี่สึนะน่ะ  พี่พึ่งกลับมาจากอิตาลีเมื่อไม่นานนี้เอง

แรมโบ้/อี้ผิง:อ่ออ

แรมโบ้:คุณแรมโบ้หิวแล้วอ่ะะ ฮืออ หิวอ่ะ

สึโนะ:งั้นเดี๋ยวพี่ไปทำอะไรให้กินน่ะ

แรมโบ้:เย้  พี่สึโนะใจดีที่สุดเลย/กระโดดกอดสึโนะ

สึโนะ:จร๊/ลูบหัวแรมโบ้

          ผ่านไป 30  นาที

สึโนะ:ได้แล้วจร๊/ยกถาดอาหารมา

แรมโบ้:ว้าว น่ากินจังเลย  คุณแรมโบ้ไม่เกรงใจแล้วน่ะ/กินอาหาร

อี้ผิง:ขอบคุณมากน่ะค่ะ งั้นอั๊วกินแล้วน่ะ

สึโนะ:/ยืนยิ้มกับท่าทางน่ารักของทั้งสองคน

          ช่วงเย็น(เร็วจังแฮะ)

สึโนะ:อี้ผิง  แรมโบ้  พี่อบคุ๊กกี้มาให้ด้วยน่ะ

แรมโบ้:ว้าว  รักพี่สึโนะที่สุดเลย

อี้ผิง:ขอบคุณค่ะ

          ก๊อก ก๊อก ก๊อก

สึโนะ:กลับมาแล้วเหรอค่ะ  อ่ะ....คุณเป็นใครเหรอค่ะ/วิ่งไปเปิดประตู  เจอผู้ชายยืนอยู่สองคน

???:ก็เป็นโจรน่ะสิถามได้/ยกปืนมาจ่อหัวสึโนะ

หัวหน้าโจร:เข้าไป  /ล็อคประตู

สึโนะ:/เดินเข้าไป

ลูกน้องโจร :ลูกพี่ครับ  จะทำยังไงกับไอเด็กสองตัวนี้ดีครับ/ยกอี้ผิงกับแรมโบ้ขึ้น

หัวหน้าโจร :จับมันมัดไว้ก่อน

ลูกน้องโจร :ครับลูกพี่

หัวหน้าโจร :ทีนี้  พาฉันไปหาของมีค่าสิจ๊ะ น้องสาว

สึโนะ:ใครนับญาติกับแก  ฉันมีพี่ชายคนเดียวย่ะ

หัวหน้าโจร :หน่อยนังนี้  เดี๋ยวป่ะยิงทิ้งซ่ะเลย/จับสึโนะมัด  แล้วเดินไปหาแรมโบ้

หัวหน้าโจร :ถ้ายังไม่อยากให้เจ้าวัวนี้ตายบอกที่ซ่อนเงินมาซ่ะ/เอาปืนจ่อหัวแรมโบ้

แรมโบ้:ฮืออออออ  อด  ทน  ไว้

สึโนะ:ปล่อยแรมโบ้ไปซ่ะ  อย่าหาว่าฉันไม่เตือน

หัวหน้าโจร:โอะ โอ คิดว่าตัวเล็กเล็กอย่างเธอจะทำอะไรฉันได้เหรอ  555+

สึโนะ:มันก็ไม่แน่/ปาดาวกระจายใส่กระบอกปืนจนหักเป็นสองท่อน

หัวหน้าโจร:เฮ้ย  นี่แก  เฮ้ยจัดการมัน/สั่งลูกน้อง

ลูกน้องโจร:/วิ่งไปจะต่อยสึโนะ

สึโนะ:/ต่อยโจรจนหน้าหงาย  แล้วกระทืบซ้ำจนสะใจ

หัวหน้าโจร:/จะวิ่งหนี

สึโนะ:/คว้าคอเสื้อ  แล้วต่อยแบบทีเดียวจอด

            โจรทั้งสองสลบคาเท้าเจ๊สึโนะ

สึโนะ:หึ  คิดผิดแล้วหล่ะ  ที่มาปล้นบ้านฉันหน่ะ/ ยืนปัดมือตัวเอง

           แกร๊ก  (มโนว่าเป็นเสียงเปิดประตู)

สึนะ:กลับมาแล้วคระ......อะไรกันเนี๊ยะะะะะะ

สึโนะ:ยินดีต้อนรับกลับค่ะ/ยิ้ม

สึนะ:ไหงห้องมันเละขนาดนี้

สึโนะ:อ๋อ  โจรปล้นน่ะค่ะพี่

สึนะ:ห่ะ  โจร  ไหนโจร ไหน  มันอยู่ไหน

สึโนะ:/ชี้ที่เท้าตัวเอง

สึนะ:เอ่ออ  ไหงโจรมีสภาพอย่างนี้อ่ะ

สึโนะ:หนูเองค่ะ

แรมโบ้:คุณแรมโบ้จัดการเอง  555+/กลิ้งออกมา

อี้ผิง:อย่าเล่นสิแรมโบ้/วิ่งตามมา

สึนะ:/คิด  น้องฉันน่ากลัวยิ่งกว่าโจรอีกน่ะเนี๊ยะ

          หลังจากนั้นสึนะก็โทรเรียกตำรวจแต่คนที่มากลับเป็น

สึโนะ:ไอหัวเป็ดลามก  นายมาทำไม

ฮิบาริ:ก็มาตามหาโจรน่ะสิ

สึโนะ:ถ้าโจรก็  อยู่ที่พื้นตรงหน้านายน่ะ

ฮิบาริ:คุณเป็นคนจัดการทั้งหมดเองเหรอ/ก้มดู

สึโนะ:ถ้าใช่แล้วจะทำไม

ฮิบาริ:หึ  ก็ดี งั้นผมไปหล่ะ/สั่งลูกน้องให้ลากโจรไป

สึโนะ:พี่ทำไมหมอนั้นถึง ต้องมายุ่งด้วยหล่ะ

สึนะ:อ๋อ คุณฮิบาริเป็นผู้ดูแลเมืองนามิโมริหน่ะ  เรื่องอย่างนี้เขาต้องเกี่ยวอยู่แล้วกหล่ะ

สึโนะ:คนเย็นชาแล้วก็ลามก อย่างไอหัวเป็ดนั้นน่ะหน่ะ

สึนะ:อย่าไปว่าคุณฮิบาริอย่างนั้นสิ  เดี๋ยวก็เจอดีแหละ

สึโนะ:หนูไม่กลัวหมอนัั้นหรอก

สึนะ:เฮ้ออ  งั้นไปเก็บกวาดบ้านกันเถอะ

สึโนะ:ค่ะ

แรมโบ้:งั้นคุณแรมโบ้ไปหล่ะ

อี้ผิง:หยุดเดี๋ยวนี้น่ะ  ต้องช่วยทำความสะอาดก่อน/ดึงแรมโบ้

สึนะ/สึโนะ:555+

             แล้วทุกคนก็ช่วยกันทำความสะอาด

     อย่างน้อยอยู่ที่นี้ก็ยังมีความสุขกว่าอยู่อิตาลีก็แล้วกัน  ถึงฉันจะ..ยังไม่เคยลืมเรื่องนั้นเลยก็ตาม

(ข้าน้อยขอโทษที่หายไปหลายวัน  ต่อจากนี้จะอัพให้อีกน่ะค่ะ)