รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด

          เช้าวันใหม่อันแสนสดใส  กับไอหัวเป็ดข้างเตียง  ฮืออ  ใครก็ได้ช่วยหนูด้วยยยยยย
"เธอจะดิ้นทำไม"
"แล้วนายกอดฉันทำไม"
"ก็อยากกอด จบป่ะ"
"ลุกขึ้น แล้วไปแต่งตัวซ่ะ "เตะฮิบาริตกเตียง
"ยัยบ้าเอ๊ย"เดินเข้าห้องน้ำไป
          2 ทุ่มเมื่อทั้งสองเตรียมตัวเสร็จ วองโกเล่ทุกคนก็มารวมตัวกันที่ห้องโถง
"เอาหล่ะทุกคน วันนี้เราจะเริ่มการต่อสู้ด่านแรกกันน่ะ"
"คุฟุฟุ แล้วต้องสู้ยังไงเหรอครับ"
"ฉันจะให้ทุกคนเข้าไปล่าผีใน โรงแรมร้างบนเกาะนี้"
"สะ สึโนะ พวกพี่ด้วยเหรอ"
"อ่าห่ะ ใช่แล้วค่ะ พวกพี่ต้องแข่งด้วย โดยเราจะแบ่งกันไปเป็นกลุ่ม"
          กลุ่มที่ 1 สึโนะ  สึนะ  ฮิบาริ  มุคุโร่  รีบอร์น  เบียงกี้
          กลุ่มที่ 2 โกคุเดระ  ยามาโมโตะ  เรียวเฮ  เคียวโกะ อี้ผิง  ฮารุ  แรมโบ้
"ทำไมๆ ทำไมผมไม่ได้ไปกับรุ่นที่สิบหล่ะครับ"กอดขาสึนะ
"กะ โกคุเดระ ลุกขึ้นเถอะน่ะ"ดึงโกคุเดระให้ลุกขึ้น
"ตกลงเอาตามนี้น่ะ งั้นแยกย้ายได้ ขอให้โชคดีน่ะค่ะ"
          เมื่อทั้งหมดออกมาจากบ้านพัก ก็ต่างแยกย้ายกันไปตามหาโรงแรมร้าง  โดยได้รับแผนที่ ซึ่งทั้งสองกลุ่มใช่เส้นทางต่างกัน มาดูกลุ่มที่ 1 กัน
"นี่เธอคิดจะทำอะไร"ฮิบาริเอ่ยถาม
"ก็แข่งไง "
"แล้วทำไมไม่ให้แข่งแค่ฉันกับเจ้านั่น"
"เรื่องของฉัน"
"คุฟุฟุ  มีความลับเยอะจังน่ะครับ"
"นั่นมันก็เรื่องของฉันอีกนั่นแหละ"
"อุ๊ย เจอแล้วโรงแรมร้าง"
          
"เข้าไปกันเถอะ"จะเดินเข้าไป
"ตะ แต่มันน่ากลัวน่ะสึโนะ"เกาะแขนสึโนะ
"อย่าเข้าใกล้ยัยนี่"ดึงสึโนะออกมาจากสึนะ
"นั่นพี่ฉันน่ะ"
"แต่ก็เป็นผู้ชาย"ลากสึโนะเข้าไปในโรงแรม(ร้าง)
          เมื่อทุกคนเข้ามาอยู่ในโรงแรมนี้ สิ่งแรกที่ทุกคนสัมผัสได้คือสายลมพัดเบาๆ  แต่กลับเย็นยะเยือก ชวนขนหัวลุก
"รีบอร์นจร๊า เค้ากลัวจังเลย"เบียงกี้กอดรีบอร์นและแสร้งทำเป็นกลัว
          ทั้งหมดเดินตามทางเดินไปเรื่อยๆ พร้อมอ่านคำสั่งที่ได้มาพร้อมแผนที่
"ถ่ายรูปติดวิญญาณให้ได้"สึโนะอ่านภารกิจให้ทุกคนฟัง
"ใครกำหนดภารกิจเนี๊ยะ บรื๊ออ"สึนะลูบแขนตัวเองพร้อมถาม
"เพื่อนรีบอร์นค่ะ"สึโนะบอก
          และทุกคนก็เดินมาเจอกับทางแยก 6 ทาง
"งั้นแยกกันน่ะทุกคน"สึโนะพูดขึ้น
"ตะ แต่"สึนะขัดขึ้น
"ไม่มีแต่ค่ะ โชคดีน่ะทุกคน"
          และทั้งหมดก็เดินแยกกันไป
ด้านสึโนะ
"เฮ้อ เบื่อจริงไม่เห็นมีไรสนุกสนุกทำเลย"เดินเตะเศษก้อนหินเล่น
'สึโนะ'  เสียงเย็นยะเยือกดังขึ้น
"ใครหน่ะ"หยิบมีดขึ้นมา
'สึโนะ'
"อึ๊ก" อาการเจ็บที่แล่นจากแผ่นหลังบางกระจายความเจ็บแผ่ซ่านทั่วทั้งร่างกาย
'มาหาฉันสิ สึโนะ'
"นะ นายเป็นใคร"  ล้มลงนั่ง
'เจ้าของของเธอไง'
"มะ ไม่จิงหน่ะ ไม่น่ะ"
'สึโนะมาหาฉันสิ เธอเป็นของฉันน่ะ'
"ไม่น่ะ อย่าน่ะ ไม่เอา ฮึก ไม่เอา" ร่างบางถอยหลังจนชิดผนัง เอามือปิดหูของตน
'สึโนะ'  ปรากฏร่างสูงของชายคนหนึ่งเดินออกมาจากเงามืด
"ไม่น่ะ อย่าขะ...." ร่างบางหมดสติลง  ไม่นานนักมือหนาก็โอบอุ้มร่างบางไว้ในอ้อมกอด
 
To  be  cotinued

อย่าเพิ่งทิ้งเค้าไปไหนน่าาาาาาา