รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด

          ในที่สุด ในที่สุด ก็ถึงแล้ววว  เกาะวองโกเล่ เล่ เล่ เล เล (เอ็คโค่ โค่ โค) ฮ่าๆๆๆ  ในที่สุดฉันก็ไม่ต้องทนอึดอัดอยู่บนเรือใหญ่โต ? กับอีตาหัวเป็ด หึหึหึหึ  อุฮ่า อุฮ่า (บ้าไปแล้ว) ทีนี้หล่ะ ฉันจะเอาคืนให้สาสมเลยไอหัวเป็ด แต่เอ๊ะ  ไหงถึงไม่ครบหล่ะ มันขาดไปหนึ่งคนนี่หน่า

"รีบอร์น ขาดใครไปเหรอป่าว"

"ก็มุคุโร่ไง"

"เออ จริงด้วย ฉันไม่เคยนึกถึงไอสัปปะนั่นเลยน่ะเนี๊ยะ"

"คุฟุฟุ พูดอย่างนี้ผมก็น้อยใจแย่สิ" ยืนอยู่หลังสึโนะ

"ถอยออกจากยัยนั่นซ่ะ"ยกทอนฟา

"คุฟุฟุ หวงจังน่ะครับ" ถอยออกจากสึโนะ

"อยู่ห่างจากยัยนี้เป็นระยะ 1 กิโลเมตร" เดินไปโอบเอวสึโนะจากด้านหลัง แล้วส่งรังสีอัมหิตให้มุคุโร่

"นี่นายปล่อยฉันน่ะ" แกะมือฮิบาริออก

"ไม่ปล่อย ไปที่พักกันได้แล้ว" อีตาบ้าจะจับมือทำไมฟ่ะ

          เมื่อทุกคนมาถึงบ้านพัก

"เอาหล่ะทุกคน บ้านพักแบ่งเป็นเจ็ดห้องเหมือนเดิม ขอให้ทุกคนจับคู่นอนเหมือนเดิมน่ะ"

"ไม่เอาฉันจะเปลี่ยนห้อง"

"ไอหัวเป็ดอย่าเรื่องมากนักสิ"

"ฉันจะนอนกับเธอ ส่วนพี่เธอให้ไปนอนแทนฉัน"

"เดี๋ยวสิ นะ..."จะปฏิเสธ

"โอเค ตกลง เธอนอนกับฉัน"ลากสึโนะเข้าห้อง

"พี่ค่าาาาาา  T T" คร่ำครวญ

          ปัง

"น้องฉันจะเป็นอะไรไหมน่ะ"

"ไม่ต้องห่วงหรอกครับรุ่นที่สิบ ผมเชื่อว่าน้องรุ่นที่สิบต้องทำได้"

"เอิ่ม ทำอะไรได้เหรอโกคุเดระ"

"ทำหลานให้รุ่นที่สิบครับ"ตอบด้วยความมั่นใจ

"โถ่ น้องพี่ T T"

          แล้วทั้งหมดก็แยกย้ายเข้าห้องตัวเอง

   คืนนั้น  ณ  ห้องสึโนะ  ซากุและฮิบาริกำลังนอนดูโทรทัศน์อยู่บนเตียง

"เฮ้ยนาย ฉันจะอาบน้ำ นายออกไปรอหน้าห้องไป"

"ไม่ออก ฉันจะนอนอยู่ตรงนี้" นอนหันหลังให้สึโนะ

"นี่นายบอกว่าออกไปไง" พยายามพลิกฮิบาริให้กลับมา

"ไม่"

"ก็ได้ อยากเล่นแบบนี้สิน่ะ "

          ตุ๊บ

"โอ้ยย"

"สมน้ำหน้า"

"เธอจะเตะฉันทำไมเนี๊ยะ"

"หมั่นไส้ จบป่ะ" อิอิ เหตุผลง่ายๆ

"ไม่จบ" จับสึโนะกดกับเตียง

"นายปล่อยน่ะ" เขาจะทำอะไรอ่ะ

"หึ ไม่ปล่อย จุ๊บ"  จุ๊บปากสึโนะ

"นายยย ปล่อยน่ะ"  ตาบ้า ไอบ้าาา

"ปล่อยก็ได้ เดี๋ยวฉันไปรอข้างนอกน่ะ" เดินออกไป

"อย่าแอบเข้ามาน่ะ" วิ่งไปพูดกับฮิบาริแล้วปิดประตู

               ตึก ตัก ตึก ตัก  เสียงหัวใจของคนทั้งสองคนที่นั่งพิงประตูกันคนละฝั่ง  หัวใจที่สับสนและสงสัยในสิ่งที่เป็นอยู่ 

     มันคืออะไรน่ะ ฉันกำลังเป็นอะไร

     มันคืออะไรน่ะ ผมกำบังเป็นอะไร

แล้วทำไมหัวใจของเรา มันถึงเป็นอย่างนี้

To be cotinued

อย่าโกรธน่ะค่ะที่มันสัั้นไปหน่อย

แต่ซากุนั้นตั้งใจจะแต่งให้ทุกคนน่ะค่ะ