รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด
เขียนโดย 
Blacksakura
วันที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.39 น.
แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน พ.ศ. 2557 18.44 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
20) ศึกแย่งสึโนะ 6 เพียงสองเราในห้อง...........
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนนี้วองโกเล่ทุกคนกำลังยืนอยู่หน้าห้องสึโนะและพร้อมใจกันเงียบและแนบหูกับประตูห้อง
"อือออ เจ็บน่ะ"
"ทนหน่อยสิ อีกแค่นิดเดียวน่ะ"
"โอ้ย มันเจ็บ เอามันออกไปน่ะ"
"อ๊ะ ทนหน่อยสิ"
"อือออ ไม่เอาแล้วววว"
"ฉันก็เจ็บเหมือนกันน่ะ"
"อะ อะ โอ้ย เจ็บอ่ะ ไม่ไหวแล้ว"
"นี่ฉันเบาแล้วน่ะ"
"เบาอะไรกัน ทำแรงขนาดนี้ โอ้ยยย เบาๆหน่อยสิ"
"เบาได้เท่านี้แล้ว อะ"
"อะ อะ โอ้ย หยุดได้แล้ว พอแล้ว"
"ทนหน่อยอีกนิดเดียว"
"ไม่ไหวแล้วววว อ้ายยยย"
"อึก เสร็จสักที "
แค่เพียงเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากห้องก็ทำให้เหล่าวองโกเล่คิดกันไปไกล
"ระ รุ่นที่สิบคือ กะ กำลังคิดเหมือนผมไหม"
"นะ นายก็คิดอย่างนั้นใช่ไหม "
และทั้งสองก็หันมามาพยักหน้าให้กัน
"แล้วทุกคนคิดอย่างนั้นไหม"
"อืม"วองโกเล่ทั้งหมดหันมาพยักหน้าให้สึนะ
"นะ น้องฉันกับคุณฮิบาริ"
แกร็ก เสียงเปิดประตูดังขึ้น
"อ้าว ทำไมพวกพี่ถึงมายืนมุงกันหน้าห้องหนูเนี๊ยะ"เปิดประตู ออกมาในสภาพแขนเสื้อหลุดหลุ่ย
"เอิ่ม คือออ"
"ผมเกลียดการสุมหัว ออกไปเดี๋ยวนี้"เดินออกมายืนหลังสึโนะ ไม่ได้ติดกระดุม
"นี่นาย อย่ามาไล่พี่ฉันน่ะ"
"ก็มันเป็นสิทธิ์ของผม"จ้องฮิบาริ
"พวกเราไปก่อนน่ะ บายยย"หายวับไปกับตา
"เป็นอะไรของพวกพี่น่ะ"
"หึ คงได้ยินคุณร้องมั้ง"
"ฉันร้องดังขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ใช่ ดังมาก"
"ก็มันเจ็บนี่หน่า"
"ผมก็เจ็บน่ะ "
ย้อนไปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อซักครู่
หลังจากทั้งสองคนตกจากเตียง
"แขนเธอถลอกนิ"
"จริงด้วย โอ้ยย เจ็บอ่ะ T T"
"มาเดี๋ยวผมทำแผลให้"ไปหยิบกล่องยาแล้วมานั่งบนเตียงข้างสึโนะ
"เอาแขนมา''
"ไม่เอาอ่ะ กลัว"
"ไม่เจ็บน่า ส่งแขนมา"
"ทำเบาๆน่ะ"ส่งแขนให้
"จะทายาแล้วน่ะ"
"อือออ เจ็บน่ะ"
"ทนหน่อยสิ อีกแค่นิดเดียวน่ะ"
"โอ้ย มันเจ็บ เอามันออกไปน่ะ"หยิกแขนฮิบาริ
"อ๊ะ ทนหน่อยสิ"
"อือออ ไม่เอาแล้วววว"
"ฉันก็เจ็บเหมือนกันน่ะ"
"อะ อะ โอ้ย เจ็บอ่ะ ไม่ไหวแล้ว"
"นี่ฉันเบาแล้วน่ะ"
"เบาอะไรกัน ทำแรงขนาดนี้ โอ้ยยย เบาๆหน่อยสิ"
"เบาได้เท่านี้แล้ว อะ"
"อะ อะ โอ้ย หยุดได้แล้ว พอแล้ว"
"ทนหน่อยอีกนิดเดียว"
"ไม่ไหวแล้วววว อ้ายยยย"หยิกแขนฮิบาริสุดแรง
"อึก เสร็จสักที "บอกคำเดียวว่า เจ็บ
กลับมายังปัจจุบัน
"แฮะๆ โทษที ก็คนมันเจ็บนี่หน่า"
"เธอนี่จริงจริงเลย"
"แต่..ยังไงก็ขอบคุณน่ะที่ช่วยไว้"
"ไม่เป็นไรหรอก ก็ฉันเต็มใจ"
"อืม ถ้ามีอะไรที่ฉันตอบแทนได้ก็บอกน่ะ"
"ซักวันฉันจะมาทวงสัญญาน่ะ"
"อืม ฉันสัญญา"
และทั้งสองก็เกี่ยวก้อยกัน แทนคำสัญญาของคนทั้งสอง
To be cotinued
(ขอโทษที่มาอัพช้าค่ะ โน๊ตบุ๊คซากุมันไม่ค่อยรักดีน่ะค่ะ )
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
