เจ้าสาวจ้าวยุทธภพ

                         "มียอดฝีมือสะกดรอยตามพวกเรา"
        เว่ยเส้าเทียน บอกให้ยาโถวระวังตัวขณะเดินทางผ่านหน้าผาสูงที่มีแม่น้ำไหลเชี่ยวเบื้องล่าง นางเอาตัวเข้าชิดกับจอมยุทธหนุ่มแล้วระวังตัว เขาหลับตาเงี่ยหูฟังแล้วเอามือแตะบ่าของยาโถว
                         "พวกมันไปแล้ว"
      ++++++++++++++++++++++++++++++++++++
        บนผาไม้ดำ ยาโถวพาจอมยุทธหนุ่มนั่งพักดื่มน้ำชาที่โรงเตี๊ยมเล็กๆที่นั่น นางทำสายตาล่อแล่กไปมา ส่วนเว่ยเส้าเทียนจิบน้ำชาอย่างสงบ
          "นี่สามี ทำไมพวกจอมยุทธแถวๆนี้ถึงมองเราแปลกๆ "
          "ยาโถว เจ้ารู้จักผาไม้ดำไหม ที่นี่เมื่อครั้งก่อน เป็นที่จอมยุทธคุณธรรมแปดสำนักใช้เป็นที่กำจัดมารบูรพา ยุทธภพถึงสงบสุขมาได้ถึงยี่สิบห้าปี"
            นางทำหน้างงเหมือนมีคำถามเขาจึงเปิดโอกาสให้นางพูด
           "ตลกจัง จอมยุทธแปดสำนักรุมสังหารคนแค่คนเดียว ข้าไม่เห็นว่ามันเป็นคุณธรรมตรงใหน แต่ข้าว่าเราออกเดินทางกันต่อดีกว่า"
          เว่ยเส้าเทียนยกมือทำสัญญาณให้นางอยู่เฉยๆเพราะมีหลวงจีนประหลาดเดินนับลูกปะคำมาทางโต๊ะพวกเขา
            "อามิทตะพุทธ สีกาน้อยท่านนี้ไม่เข้าใจ จอมมารก่อกรรมทำเข็ญ กำเริบเสิบสาร ยุทธภพลุกเป็นไฟ แปดสำนักใหญ่ล้วนทำถูกต้อง ยอมถูกตราหน้าเพื่อทำการใหญ่ อาตมาเข้าใจถูกต้องหรือไม่ท่านจอมยุทธ"
            จอมยุทธหนุ่มไม่ตอบในทันที เขาทำแววตาจริงจังจนยาโถวเริ่มไม่ไว้ใจสถานะการณ์เพราะเหล่าจอมยุทธในโรงเตี๊ยมเริ่มกระชับอาวุธไว้ไกล้มือ
            "ใต้ซือคงจะหมายถึง เพื่อความถูกต้องย่อมไม่เกี่ยงวิธีการ ล้ำลึกนัก ข้าน้อยนับถือ แต่แม่นางน้อยคนนี้ยังอ่อนเยาว์นักย่อมไร้การไตร่ตรองขอใต้ซือโปรดให้อภัยด้วย พวกข้าขอลาเดินทางไกล"
           ยาโถวกำลังลุกขึ้น นางก็ต้องสะดุ้งตกใจเพราะมีจอมยุทธโต๊ะไม่ไกลทุบโต๊ะเสียงดัง
            ปัง!!
             "เหยินหลงใต้ซือ ท่านจะมัวยืดยาดทำไม เว่ยเส้าเทียนอยู่ต่อหน้าพวกเราแล้ว กำจัดมันเลยไม่ต้องเจรจาให้มากความแล้ว"
 
            เว่ยเส้าเทียนส่งสัญญาณยาโถวก็พลิกโต๊ะขึ้นมา อาวุธบินที่ไม่รู้ว่ามาจากใหนก็ถูกปัดลงพื้น จอมยุทธทุกคนในร้านล้วนหยิบอาวุธลุกขึ้น
            "มีดบินสกุลหัวยังถูกปัดป้อง ช่างร้ายกาจนัก"
            "สกุลหัวหลบไปเลย พวกข้าสองพี่น้องสกุลถังจะจัดการมันเอง"
 
       สองพี่น้องสกุลถังชักกระบี่รำเพลงดาบประสานเข้ามาหาเว่ยเส้าเทียนเขาหลบมันอย่างยากลำบาก ยาโถวรีบพุ่งเข้ามาใช้กระบี่ปัดป้อง
         เช้ง  เช้ง  เสียงกระบี่กับดาบประทะกันหวาดเสียว พี่น้องเห็นแม่นางน้อยมีฝีมือจึงถอยออกหนึ่งก้าว
 
            "เด็กน้อย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า เหตุใดจึงเข้ามาขวางปกป้องมารร้าย"
 
            "พวกเจ้าเป็นใครข้าไม่สนแต่อยู่ๆก็เข้ามาทำร้าย  สกุลถังมีคุณธรรมแต่เข้ามาทำร้ายคนอย่างนี้ใช้ได้หรือ"
         สองพี่น้องสกุลถังโดนตอกหน้าหงายพวกเขาพยักหน้าให้กันแล้วพุ่งเข้ามาหมายเอาชีวิตเว่ยเส้าเทียน
 
         พริ้ง พริ้ง ยาโถวใช้กระบี่ปัดป้องคมดาบให้ห่างจากคนที่นางรัก ความคงทนกระบี่ไม่อาจเอาชนะดาบอันแข็งแกร่งได้ทำได้เพียงปัดป้อง ยาโถวจิ๊ปากด้วยความเสียอารมณ์
             "สกุลถัง มากันถึงสองคนสู้นางมารน้อยคนเดียวก็ไม่ได้ พวกข้าสี่จอมยุทธจอหงวนจะช่วยเอง"
            สี่จอมยุทธจอหงวน พุ่งเข้าหาเว่ยเส้าเทียนที่อยู่ข้างหลังยาโถว นางเห็นท่าไม่ดีแต่ไม่อาจละสายตาจากเพลงดาบประสานของสองพี่น้องสกุลถังได้
              "สามีระวังตัวด้วย"
              เว่ยเส้าเทียนไม่ชักกระบี่เขาใช้มันปัดป้อง แต่รับได้แค่สองเพลงดาบเขาก็ลากยาโถวออกมาจากวงล้อมของสองพี่น้องสกุลถังอย่างรวดเร็ว เพลงดาบอันรวดเร็วไม่อาจหยุดมือ ดาบจากหนึ่งในสองพี่น้องสกุลถัง เชือดคอหอยสี่จอมยุทธตายไปหนึ่งคน"กรี๊ดมีคนตายแล้ว"
 
              เสียงกรีดร้องของเหล่าเด็กเสิร์ฟชาทำให้ผู้ไม่เกี่ยวข้องในร้านต่างโกลาหล
              "ยาโถวอย่าอยู่ในวงล้อม ทางขึ้นผาเป็นทางแคบออกไปข้างนอก เร็ว"
 
            เว่ยเส้าเทียน วิ่งนำยาโถวไปที่ทางขึ้นเขา เหล่าจอมยุทธมากมายกระโดดตามไปทันทียกเว้นเหยินหลงใต้ซือที่ยืนดูศพคนตายด้วยความเวทนา
               "อามิตพุทธ"
 
             :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
 
          "ยาโถว สกุลเจามีอำนาจในการสั่งการ จัดการ เจาลี่เฟยซะ ขบวนจะระส่ำ"
           ยาโถวพยักหน้ารับคำจอมยุทธหนุ่ม นางใช้ความเป็นตัวเล็กลอดเพลงดาบสกุลถังเข้าไปฟันเจาลี่เฟยเต็มรัก นางถีบเขากระเด็นไป จอมยุทธหลายคนเข้าไปรับเจาลี่เฟยที่อาการสาหัส
            "พวกเจ้าไม่ต้องห่วงข้า ยุทธภพสำคัญกว่า ฆ่าเว่ยเส้าเทียนให้ได้ อั่ก!!"
 
          เจาลี่เฟยกระอั่กเลือกขาดใจตาย จอมยุทธหลายสำนักเริ่มลังเลแต่ก็มีคุณชายสกุลจางเข้ามาสั่งการแทน
 
            "ข้า จางยี่โถว จะขอรับผิดชอบการกระทำของพวกเจ้าเอง จัดการเว่ยเส้าเทียนให้ได้"
 
            ยาโถวฆ่าพวกที่ดาหน้าเข้ามาอีกสี่คน แต่พวกเขายังมีใจฮึกเหิมบุกเข้ามาไม่ขาดสาย
 
          "สามี ข้าจะต้านไม่ไหวแล้วนะเอายังไงดี"
 
          เว่ยเส้าเทียนรีดเร้นสมองคิดอย่างรวดเร็ว เขามองเห็นต้นสนใหญ่รากแก้วแทงทะลุทางเดินหินออกมาหมิ่นเหม่
           "ยาโถว  ตัดรากแก้วต้นสนข้างบนหัวเจ้าซะ"
 
          ย่าห์!!  ยาโถวฟันรากแก้วต้นสนใหญ่ขาดสะบั้น
           "กลับมา ยาโถว"
         ต้นสนใหญ่มีน้ำหนักมากไร้ที่ค้ำยังอีกต่อไป มันหักโค่นลงมา ทับเหล่าจอมยุทธตายคาที่ไปห้าคน และยังทำลายทางเดินพาคนร่วงตามสู่เบื้องล่างไปด้วยหลายราย
 
          "ชิ บ้าที่สุด พวกเราอย่าเสียกำลังใจ เรามีมากกว่า ถึงเว่ยเส้าเทียนจะเก่งแค่ใหนต้องเสร็จเราแน่...."
 
         ปึ่ก ปึ่ก
         เสียงบินปักเข้าที่หน้าอกจางยี่โถวฝังลึก
        "อั่ก อ๊ากก!! นี่มันมีดของสกุลหัว"
         จางยี่โถว ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เขามองไปเห็นยาโถวซัดมันมาเอง สกุลถังรีบวิ่งเข้ามาดูอาการเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
         "นังมารน้อยนั่น เก็บมีดที่นางสกัดกั้นในโรงเตี๊ยมไว้ตอบโต้พวกเรา พวกเราสกุลหัวจะรับผิดชอบด้วยการจับนางมาเอง"
        สกุลหัวรีบใส่ยาถอนพิษให้จางยี่โถวแต่ช้าไปมีดบินตัดขั้วหัวใจจางยี่โถวขาดใจตายไปแล้ว  พวกเขากระจายกำลังไปยังจุดต่างๆท่ามกลางความชลมุน
 
         "เจาลี่เฟย กับ จางยี่โถวตายไปแล้ว ทีนี้ใครจะออกหน้าแทนพวกเขากัน"
        เสียงจอมยุทธระส่ำระสาย ท่ามกลางความวุ่นวายนั้นมีคนยกมือขึ้น
 
        "ข้า อ๋องซาน จะอาสาเอง อ๊ากกก...."
 
        อ๋องซานเปิดตัวไม่นานก็ล้มลงเพราะมีดบินที่ยาโถวจ้องอยู่แล้วซัดเข้ากลางหน้าผาก ขาดใจตายอนาจ 
 
         แต่มีชายร่างใหญ่คนหนึ่งหัวเราะด้วยความสะใจนัก
 
         "หึ หึ หึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกเจ้าไม่ต้องกลัว นั่นเป็นตัวปลอมของข้า ข้าอ๋องซานตัวจริง ใครจับนางมารน้อยและสังหารเว่ยเส้าเทียนแล้วนำหัวมาให้ข้าได้ ข้าตบรางวัลอย่างงามด้วยทองสิบชั่ง"
 
          เฮ เฮ เสียงฮึกเหิมของจอมยุทธต่างเฮลั่นด้วยความพร้อมเพรียง แต่สองพี่น้องสกุลถังหาได้ดีใจด้วยไม่
           "ชิ พวกบ้าเอ๊ย เสียเกียรติหมด พวกข้าไม่ขอรับแล้วกัน"
 
          สองพี่น้องสกุลถังรำเพลงดาบประสาน ทำให้ยาโถวกับเว่ยเส้าเทียนถอยร่นขึ้นไปบนเขา
 
           "สามี พวกเขาสองคนนี้แข็งแกร่งมากท่านรีบถอยขึ้นไปก่อนเถอะ"
 
           เว่ยเส้าเทียนถอยไปพลางใช้หัวคิดแต่เขาก็ต้องสะดุ้ง
 
           คนสกุลหัวเผยตัวออกมาจากที่ซ่อน มันเงื้อมีดวงพระจันทร์กว้าง
 
             "ฮ่า ฮ่า ฮ่า เสร็จข้าล่ะเว่ยเส้าเทียน"
 
             "สามีระวังตัวด้วย"
          ยาโถวร้องลั่นรีบละจากสองพี่น้องสกุลถัง มันได้โอกาสฟันดาบมาอย่างรวดเร็วที่ไหล่ แต่เคราะห์ดีที่มันเป็นแค่แผลไม่ลึกนัก แต่เลือดออกมามาก
            "โอ๊ย"นางร้องในใจสกัดกั้นความเจ็บ เว่ยเส้าเทียนก้มลงต่ำแล้วร้องเรียกยาโถว
             "ยาโถว ใช้กระบี่วงพระจันทร์กระเพื่อมน้ำ"
 
          ยาโถวกระโดดมาไกล้จอมยุทธหนุ่มแล้ววาดกระบี่เป็นวงกลม แต่เคล็ดวิชานี้คือ จับดาบให้ไกลตัวมากที่สุด นางใช้เพียงปลายนิ้วชี้และนิ้วกลางเกร็งพลังหนีบจับปลายด้ามดาบดาบ ทำให้รัศมีคมกระบี่กว้างออกไปอีก  ข้างละสามสิบเซนติเมตร
 
           ฉัวะ!!  ฉัวะ!!
 
           "อ๊ากกกก" "อั่ก!!"
 
           คนสกุลหัว และหนึ่งในพี่น้องสกุลถัง โดนคมกระบี่ที่เหวี่ยงหมุนด้วยความเร็วและพลัง ตัวขาดสะพายแล่ง เลือดและเครื่องในทะลัก ตกลงสู่หน้าผา
 
           "น้องพี่ !!!!"
          สกุลถังคนพี่ร้องเรียกตามร่างคนน้องที่ตายไปด้วยเสียงอันดัง เว่ยเส่าเทียนอาศัยช่วงจังหวะนี้ จับมือ ยาโถว แล้วออกกำลังจูงวิ่งเข้าป่าบนเขาไม้ดำ 
         เวลานี้ฟ้ามืดพอดี
 
          ==================================
 
         ยาโถวหอบด้วยความเหนื่อยอ่อน เว่ยเส้าเทียนตรวจอาการบาดแผลของนางไม่สาหัสแต่คงจะใช้วิชาที่รุนแรงได้ไม่ดีเท่าเดิม
 
           "ยาโถวเจ้าพักก่อน เจ้าเหนื่อยมากแล้ว"
 
          "สามี หากข้าตายพร้อมท่านข้าก็ตายตาหลับล่ะ"
 
        เว่ยเส้าเทียนมองหน้าเด็กน้อยวัยแรกสาวที่มีแต่รอยยิ้มในอาการเหนื่อยหอบแล้วทำท่าคิดหนัก
 
           "ยาโถวเจ้าไม่เคยถามข้าเลย ว่าในอดีตข้าเป็นคนเช่นไรถึงเจอแต่คนอยากให้ตายขนาดนี้ จนถึงตอนนี้เจ้าไม่คิดจะถามถึงมันเหรอ"
 
         ยาโถวยิ้มแล้วส่ายหน้า เขารู้สึกทึ่ง
 
           "ไม่เป็นไร ถ้าท่านไม่อยากบอกแสดงว่ามันเป็นเรื่องที่ท่านไม่อยากให้ข้ารู้ ดีแล้ว หากวันนี้เราต้องตาย เรื่องที่ท่านไม่อยากให้ใครรู้นั้นจะได้หายไปพร้อมกับท่าน"
 
        เว่ยเส้าเทียนทำหน้าแปลกใจปนประทับใจและเขารู้สึกผิด เขาจึงหันหลังให้ยาโถวแล้วยืนขึ้น
          
          "ข้าเมื่อก่อนได้รับฉายาว่า จอมมารกระดูกแดง และเจ้ากำลังเดินทางกับคนที่ชาวยุทธตัดสินให้เป็นมารร้าย"
 
           ยาโถวยิ้มไม่ออกนางก้มหน้านิ่ง
 
         ทันใดนั้นเสียงตะโกนโหวกเหวกจากเหล่าจอมยุทธก็ดังขึ้นทั่วป่าบนเขาไม้ดำ
 
           :::::::::::::::::::::::จบตอน:::::::::::::::::::::::::::::::