เจ้าสาวจ้าวยุทธภพ

                         "มียอดฝีมือสะกดรอยตามพวกเรา"

        เว่ยเส้าเทียน บอกให้ยาโถวระวังตัวขณะเดินทางผ่านหน้าผาสูงที่มีแม่น้ำไหลเชี่ยวเบื้องล่าง นางเอาตัวเข้าชิดกับจอมยุทธหนุ่มแล้วระวังตัว เขาหลับตาเงี่ยหูฟังแล้วเอามือแตะบ่าของยาโถว

                         "พวกมันไปแล้ว"

      ++++++++++++++++++++++++++++++++++++

        บนผาไม้ดำ ยาโถวพาจอมยุทธหนุ่มนั่งพักดื่มน้ำชาที่โรงเตี๊ยมเล็กๆที่นั่น นางทำสายตาล่อแล่กไปมา ส่วนเว่ยเส้าเทียนจิบน้ำชาอย่างสงบ

          "นี่สามี ทำไมพวกจอมยุทธแถวๆนี้ถึงมองเราแปลกๆ "

          "ยาโถว เจ้ารู้จักผาไม้ดำไหม ที่นี่เมื่อครั้งก่อน เป็นที่จอมยุทธคุณธรรมแปดสำนักใช้เป็นที่กำจัดมารบูรพา ยุทธภพถึงสงบสุขมาได้ถึงยี่สิบห้าปี"

            นางทำหน้างงเหมือนมีคำถามเขาจึงเปิดโอกาสให้นางพูด

           "ตลกจัง จอมยุทธแปดสำนักรุมสังหารคนแค่คนเดียว ข้าไม่เห็นว่ามันเป็นคุณธรรมตรงใหน แต่ข้าว่าเราออกเดินทางกันต่อดีกว่า"

          เว่ยเส้าเทียนยกมือทำสัญญาณให้นางอยู่เฉยๆเพราะมีหลวงจีนประหลาดเดินนับลูกปะคำมาทางโต๊ะพวกเขา

            "อามิทตะพุทธ สีกาน้อยท่านนี้ไม่เข้าใจ จอมมารก่อกรรมทำเข็ญ กำเริบเสิบสาร ยุทธภพลุกเป็นไฟ แปดสำนักใหญ่ล้วนทำถูกต้อง ยอมถูกตราหน้าเพื่อทำการใหญ่ อาตมาเข้าใจถูกต้องหรือไม่ท่านจอมยุทธ"

            จอมยุทธหนุ่มไม่ตอบในทันที เขาทำแววตาจริงจังจนยาโถวเริ่มไม่ไว้ใจสถานะการณ์เพราะเหล่าจอมยุทธในโรงเตี๊ยมเริ่มกระชับอาวุธไว้ไกล้มือ

            "ใต้ซือคงจะหมายถึง เพื่อความถูกต้องย่อมไม่เกี่ยงวิธีการ ล้ำลึกนัก ข้าน้อยนับถือ แต่แม่นางน้อยคนนี้ยังอ่อนเยาว์นักย่อมไร้การไตร่ตรองขอใต้ซือโปรดให้อภัยด้วย พวกข้าขอลาเดินทางไกล"

           ยาโถวกำลังลุกขึ้น นางก็ต้องสะดุ้งตกใจเพราะมีจอมยุทธโต๊ะไม่ไกลทุบโต๊ะเสียงดัง

            ปัง!!

             "เหยินหลงใต้ซือ ท่านจะมัวยืดยาดทำไม เว่ยเส้าเทียนอยู่ต่อหน้าพวกเราแล้ว กำจัดมันเลยไม่ต้องเจรจาให้มากความแล้ว"

 

            เว่ยเส้าเทียนส่งสัญญาณยาโถวก็พลิกโต๊ะขึ้นมา อาวุธบินที่ไม่รู้ว่ามาจากใหนก็ถูกปัดลงพื้น จอมยุทธทุกคนในร้านล้วนหยิบอาวุธลุกขึ้น

            "มีดบินสกุลหัวยังถูกปัดป้อง ช่างร้ายกาจนัก"

            "สกุลหัวหลบไปเลย พวกข้าสองพี่น้องสกุลถังจะจัดการมันเอง"

 

       สองพี่น้องสกุลถังชักกระบี่รำเพลงดาบประสานเข้ามาหาเว่ยเส้าเทียนเขาหลบมันอย่างยากลำบาก ยาโถวรีบพุ่งเข้ามาใช้กระบี่ปัดป้อง

         เช้ง  เช้ง  เสียงกระบี่กับดาบประทะกันหวาดเสียว พี่น้องเห็นแม่นางน้อยมีฝีมือจึงถอยออกหนึ่งก้าว

 

            "เด็กน้อย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า เหตุใดจึงเข้ามาขวางปกป้องมารร้าย"

 

            "พวกเจ้าเป็นใครข้าไม่สนแต่อยู่ๆก็เข้ามาทำร้าย  สกุลถังมีคุณธรรมแต่เข้ามาทำร้ายคนอย่างนี้ใช้ได้หรือ"

         สองพี่น้องสกุลถังโดนตอกหน้าหงายพวกเขาพยักหน้าให้กันแล้วพุ่งเข้ามาหมายเอาชีวิตเว่ยเส้าเทียน

 

         พริ้ง พริ้ง ยาโถวใช้กระบี่ปัดป้องคมดาบให้ห่างจากคนที่นางรัก ความคงทนกระบี่ไม่อาจเอาชนะดาบอันแข็งแกร่งได้ทำได้เพียงปัดป้อง ยาโถวจิ๊ปากด้วยความเสียอารมณ์

             "สกุลถัง มากันถึงสองคนสู้นางมารน้อยคนเดียวก็ไม่ได้ พวกข้าสี่จอมยุทธจอหงวนจะช่วยเอง"

            สี่จอมยุทธจอหงวน พุ่งเข้าหาเว่ยเส้าเทียนที่อยู่ข้างหลังยาโถว นางเห็นท่าไม่ดีแต่ไม่อาจละสายตาจากเพลงดาบประสานของสองพี่น้องสกุลถังได้

              "สามีระวังตัวด้วย"

              เว่ยเส้าเทียนไม่ชักกระบี่เขาใช้มันปัดป้อง แต่รับได้แค่สองเพลงดาบเขาก็ลากยาโถวออกมาจากวงล้อมของสองพี่น้องสกุลถังอย่างรวดเร็ว เพลงดาบอันรวดเร็วไม่อาจหยุดมือ ดาบจากหนึ่งในสองพี่น้องสกุลถัง เชือดคอหอยสี่จอมยุทธตายไปหนึ่งคน"กรี๊ดมีคนตายแล้ว"

 

              เสียงกรีดร้องของเหล่าเด็กเสิร์ฟชาทำให้ผู้ไม่เกี่ยวข้องในร้านต่างโกลาหล

              "ยาโถวอย่าอยู่ในวงล้อม ทางขึ้นผาเป็นทางแคบออกไปข้างนอก เร็ว"

 

            เว่ยเส้าเทียน วิ่งนำยาโถวไปที่ทางขึ้นเขา เหล่าจอมยุทธมากมายกระโดดตามไปทันทียกเว้นเหยินหลงใต้ซือที่ยืนดูศพคนตายด้วยความเวทนา

               "อามิตพุทธ"

 

             :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

 

          "ยาโถว สกุลเจามีอำนาจในการสั่งการ จัดการ เจาลี่เฟยซะ ขบวนจะระส่ำ"

           ยาโถวพยักหน้ารับคำจอมยุทธหนุ่ม นางใช้ความเป็นตัวเล็กลอดเพลงดาบสกุลถังเข้าไปฟันเจาลี่เฟยเต็มรัก นางถีบเขากระเด็นไป จอมยุทธหลายคนเข้าไปรับเจาลี่เฟยที่อาการสาหัส

            "พวกเจ้าไม่ต้องห่วงข้า ยุทธภพสำคัญกว่า ฆ่าเว่ยเส้าเทียนให้ได้ อั่ก!!"

 

          เจาลี่เฟยกระอั่กเลือกขาดใจตาย จอมยุทธหลายสำนักเริ่มลังเลแต่ก็มีคุณชายสกุลจางเข้ามาสั่งการแทน

 

            "ข้า จางยี่โถว จะขอรับผิดชอบการกระทำของพวกเจ้าเอง จัดการเว่ยเส้าเทียนให้ได้"

 

            ยาโถวฆ่าพวกที่ดาหน้าเข้ามาอีกสี่คน แต่พวกเขายังมีใจฮึกเหิมบุกเข้ามาไม่ขาดสาย

 

          "สามี ข้าจะต้านไม่ไหวแล้วนะเอายังไงดี"

 

          เว่ยเส้าเทียนรีดเร้นสมองคิดอย่างรวดเร็ว เขามองเห็นต้นสนใหญ่รากแก้วแทงทะลุทางเดินหินออกมาหมิ่นเหม่

           "ยาโถว  ตัดรากแก้วต้นสนข้างบนหัวเจ้าซะ"

 

          ย่าห์!!  ยาโถวฟันรากแก้วต้นสนใหญ่ขาดสะบั้น

           "กลับมา ยาโถว"

         ต้นสนใหญ่มีน้ำหนักมากไร้ที่ค้ำยังอีกต่อไป มันหักโค่นลงมา ทับเหล่าจอมยุทธตายคาที่ไปห้าคน และยังทำลายทางเดินพาคนร่วงตามสู่เบื้องล่างไปด้วยหลายราย

 

          "ชิ บ้าที่สุด พวกเราอย่าเสียกำลังใจ เรามีมากกว่า ถึงเว่ยเส้าเทียนจะเก่งแค่ใหนต้องเสร็จเราแน่...."

 

         ปึ่ก ปึ่ก

         เสียงบินปักเข้าที่หน้าอกจางยี่โถวฝังลึก

        "อั่ก อ๊ากก!! นี่มันมีดของสกุลหัว"

         จางยี่โถว ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เขามองไปเห็นยาโถวซัดมันมาเอง สกุลถังรีบวิ่งเข้ามาดูอาการเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด

         "นังมารน้อยนั่น เก็บมีดที่นางสกัดกั้นในโรงเตี๊ยมไว้ตอบโต้พวกเรา พวกเราสกุลหัวจะรับผิดชอบด้วยการจับนางมาเอง"

        สกุลหัวรีบใส่ยาถอนพิษให้จางยี่โถวแต่ช้าไปมีดบินตัดขั้วหัวใจจางยี่โถวขาดใจตายไปแล้ว  พวกเขากระจายกำลังไปยังจุดต่างๆท่ามกลางความชลมุน

 

         "เจาลี่เฟย กับ จางยี่โถวตายไปแล้ว ทีนี้ใครจะออกหน้าแทนพวกเขากัน"

        เสียงจอมยุทธระส่ำระสาย ท่ามกลางความวุ่นวายนั้นมีคนยกมือขึ้น

 

        "ข้า อ๋องซาน จะอาสาเอง อ๊ากกก...."

 

        อ๋องซานเปิดตัวไม่นานก็ล้มลงเพราะมีดบินที่ยาโถวจ้องอยู่แล้วซัดเข้ากลางหน้าผาก ขาดใจตายอนาจ 

 

         แต่มีชายร่างใหญ่คนหนึ่งหัวเราะด้วยความสะใจนัก

 

         "หึ หึ หึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกเจ้าไม่ต้องกลัว นั่นเป็นตัวปลอมของข้า ข้าอ๋องซานตัวจริง ใครจับนางมารน้อยและสังหารเว่ยเส้าเทียนแล้วนำหัวมาให้ข้าได้ ข้าตบรางวัลอย่างงามด้วยทองสิบชั่ง"

 

          เฮ เฮ เสียงฮึกเหิมของจอมยุทธต่างเฮลั่นด้วยความพร้อมเพรียง แต่สองพี่น้องสกุลถังหาได้ดีใจด้วยไม่

           "ชิ พวกบ้าเอ๊ย เสียเกียรติหมด พวกข้าไม่ขอรับแล้วกัน"

 

          สองพี่น้องสกุลถังรำเพลงดาบประสาน ทำให้ยาโถวกับเว่ยเส้าเทียนถอยร่นขึ้นไปบนเขา

 

           "สามี พวกเขาสองคนนี้แข็งแกร่งมากท่านรีบถอยขึ้นไปก่อนเถอะ"

 

           เว่ยเส้าเทียนถอยไปพลางใช้หัวคิดแต่เขาก็ต้องสะดุ้ง

 

           คนสกุลหัวเผยตัวออกมาจากที่ซ่อน มันเงื้อมีดวงพระจันทร์กว้าง

 

             "ฮ่า ฮ่า ฮ่า เสร็จข้าล่ะเว่ยเส้าเทียน"

 

             "สามีระวังตัวด้วย"

          ยาโถวร้องลั่นรีบละจากสองพี่น้องสกุลถัง มันได้โอกาสฟันดาบมาอย่างรวดเร็วที่ไหล่ แต่เคราะห์ดีที่มันเป็นแค่แผลไม่ลึกนัก แต่เลือดออกมามาก

            "โอ๊ย"นางร้องในใจสกัดกั้นความเจ็บ เว่ยเส้าเทียนก้มลงต่ำแล้วร้องเรียกยาโถว

             "ยาโถว ใช้กระบี่วงพระจันทร์กระเพื่อมน้ำ"

 

          ยาโถวกระโดดมาไกล้จอมยุทธหนุ่มแล้ววาดกระบี่เป็นวงกลม แต่เคล็ดวิชานี้คือ จับดาบให้ไกลตัวมากที่สุด นางใช้เพียงปลายนิ้วชี้และนิ้วกลางเกร็งพลังหนีบจับปลายด้ามดาบดาบ ทำให้รัศมีคมกระบี่กว้างออกไปอีก  ข้างละสามสิบเซนติเมตร

 

           ฉัวะ!!  ฉัวะ!!

 

           "อ๊ากกกก" "อั่ก!!"

 

           คนสกุลหัว และหนึ่งในพี่น้องสกุลถัง โดนคมกระบี่ที่เหวี่ยงหมุนด้วยความเร็วและพลัง ตัวขาดสะพายแล่ง เลือดและเครื่องในทะลัก ตกลงสู่หน้าผา

 

           "น้องพี่ !!!!"

          สกุลถังคนพี่ร้องเรียกตามร่างคนน้องที่ตายไปด้วยเสียงอันดัง เว่ยเส่าเทียนอาศัยช่วงจังหวะนี้ จับมือ ยาโถว แล้วออกกำลังจูงวิ่งเข้าป่าบนเขาไม้ดำ 

         เวลานี้ฟ้ามืดพอดี

 

          ==================================

 

         ยาโถวหอบด้วยความเหนื่อยอ่อน เว่ยเส้าเทียนตรวจอาการบาดแผลของนางไม่สาหัสแต่คงจะใช้วิชาที่รุนแรงได้ไม่ดีเท่าเดิม

 

           "ยาโถวเจ้าพักก่อน เจ้าเหนื่อยมากแล้ว"

 

          "สามี หากข้าตายพร้อมท่านข้าก็ตายตาหลับล่ะ"

 

        เว่ยเส้าเทียนมองหน้าเด็กน้อยวัยแรกสาวที่มีแต่รอยยิ้มในอาการเหนื่อยหอบแล้วทำท่าคิดหนัก

 

           "ยาโถวเจ้าไม่เคยถามข้าเลย ว่าในอดีตข้าเป็นคนเช่นไรถึงเจอแต่คนอยากให้ตายขนาดนี้ จนถึงตอนนี้เจ้าไม่คิดจะถามถึงมันเหรอ"

 

         ยาโถวยิ้มแล้วส่ายหน้า เขารู้สึกทึ่ง

 

           "ไม่เป็นไร ถ้าท่านไม่อยากบอกแสดงว่ามันเป็นเรื่องที่ท่านไม่อยากให้ข้ารู้ ดีแล้ว หากวันนี้เราต้องตาย เรื่องที่ท่านไม่อยากให้ใครรู้นั้นจะได้หายไปพร้อมกับท่าน"

 

        เว่ยเส้าเทียนทำหน้าแปลกใจปนประทับใจและเขารู้สึกผิด เขาจึงหันหลังให้ยาโถวแล้วยืนขึ้น

          

          "ข้าเมื่อก่อนได้รับฉายาว่า จอมมารกระดูกแดง และเจ้ากำลังเดินทางกับคนที่ชาวยุทธตัดสินให้เป็นมารร้าย"

 

           ยาโถวยิ้มไม่ออกนางก้มหน้านิ่ง

 

         ทันใดนั้นเสียงตะโกนโหวกเหวกจากเหล่าจอมยุทธก็ดังขึ้นทั่วป่าบนเขาไม้ดำ

 

           :::::::::::::::::::::::จบตอน:::::::::::::::::::::::::::::::