ขอบใจนะ

 
“ขอโทษนะแก”
“เห้ย สบายมาก”
“เรายังเป็นเพื่อนกัน…..ใช่มั้ย?”
      คำพูดเก่า ๆ เมื่อหลายปีก่อนวนเวียนขึ้นมาให้สมองของผมอีกครั้ง ผมไม่มีสมาธิเลยถึงแม้ว่า
หน้าตาผมจะยังคงนิ่งเฉยแต่ความคิดผมได้ล่องลอยไปไกลแล้ว ผมมองลงไปในแก้วไวน์ที่ผมวนแก้ว
ไปมาจนไวน์ข้างในไปวงน้ำ ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและเปิดไปที่อัลบั้มรูปผมเลื่อนรูปไปเรื่อย ๆ
เป็นพัน ๆ และมาหยุดที่รูป ๆ หนึ่ง เป็นรูปผู้หญิงที่น่ารักมาก ๆ ที่ผมชอบเธอมานานมาก มากกว่าสิบปี
……เขาคือผู้หญิงที่เป็นสาวของวันนี้
   “นี่ยิ้มหน่อยสิ เบน!”
   “ไม่เอาน่า ลองกล้อง ๆ ขอถ่ายแกคนเดียวพอ”
    “เอางั้นหรอ?”
    “งั้นเอาล่ะนะ สาม สอง หนึ่ง ” ความทรงจำเมื่อตอนที่รูปนี้ถูกถ่ายผมยังจำได้แม่น วันเป็นวันที่ผม
เพิ่งได้กล้องมาใหม่ ๆ และนิน่าก็เป็นคนแรกที่ผมลองกล้อง
   “ไม่สวยเลย!ลบ ๆ ๆ” นิน่าแย่งกล้องไปจากมือผมแต่ผมก็แย่งคืนมา
    “สัญญาเลย เดี๋ยวลบให้แกอ่ะใช้กล้องไม่เป็นเดี๋ยวพัง” และผมก็แกล้งทำเป็นว่ากล้องแบตหมด
เพราะอยากจะเก็บรูปนั้นไว้
    ผมเดินไปเรื่อย ๆ เห็นเพื่อน ๆ หลาย ๆคนที่คุ้นเคย ผมโบกมือทักเพียงแค่นั้นและเดินออกไปข้าง
นอกโรงแรมที่จัดงาน
   “เห้ย เบน บัดดี้เราโคตรน่ารักเลยว่ะ ดูดิ” นิน่าโชว์ตุ๊กตากบที่ได้จากบัดดี้ให้ผมดู