ขอบใจนะ

“ขอบใจที่มานะ”

“อื้ม จะพลาดได้ไง”

“……………..ขอบใจ…….ขอบใจจริงๆ นะ”

“เห้ย ไม่เป็นไร เอาแต่พูดขอบใจอยู่นั่นแหละ ไปได้แล้ว” ผมไล่เธอให้ไปหาคนๆนึง

“งั้น…” เธอโบกมือ “เราไปก่อนนะ”

“จ้า” ผมตอบสั้น ๆ พร้อมกับรอยยิ้ม สูทและกางเกงสีดำเสื้อเชิ้ตสีขาวและโบว์ผูกคอสีแดง

ใช่ครับ วันนี้ผมมางานถ้าถามว่างานอะไรน่ะหรอ?

“ไอ่เบน! มากับเขาด้วยหรอ” เพื่อนคนนึงรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นผมมา

“แน่นอนดิ ก็มีบัตรเชิญเหมือนกัน” ผมอวดบัตรเชิญกับเพื่อน

    เพื่อนรีบคว้าตัวผมออกมาจากฝูงคนในงาน มาที่มุมห้องจัดงาน

“แกทำใจได้แล้วหรอวะ”

“เรื่องนมนานแล้วจะบ้าหรอวะ?! ฮ่า ฮ่า ฮ่า คนเขาจะแต่งงานแล้วยังจะเอาเรื่องเก่า ๆ มาพูดอีก”

ผมปัดมือเพื่อนที่กอดบ่าผมไว้ “ไปหาของกินก่อนล่ะ” ผมเดินจากเพื่อนไปด้วยรอยยิ้มและเดินไป

หาของกิน

    เวลาผ่านไปสักพักเจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็ขึ้นเวที ผมถือแก้วไวน์มองจากด้านล่างเจ้าสาวเธอหัน

มาสบตาผมพอดี ผมเลยยกแก้วไวน์เพื่อแสดงความยินดีกับเธอ วิดีโอเรื่องราวความรักของเจ้าบ่าว

เจ้าสาวถูกฉายขึ้น ไฟในห้องค่อย ๆ มืดลงผมยืนดูอยู่พักนึงและค่อย ๆ เดินออกจากฝูงชนที่ชม

วิดีโออยู่ และออกจากห้องจัดงานไป ใช่ครับ วันนี้ผมมางานแต่งงาน