ขอบใจนะ

“ขอโทษนะแก”

“เห้ย สบายมาก”

“เรายังเป็นเพื่อนกัน…..ใช่มั้ย?”

      คำพูดเก่า ๆ เมื่อหลายปีก่อนวนเวียนขึ้นมาให้สมองของผมอีกครั้ง ผมไม่มีสมาธิเลยถึงแม้ว่า

หน้าตาผมจะยังคงนิ่งเฉยแต่ความคิดผมได้ล่องลอยไปไกลแล้ว ผมมองลงไปในแก้วไวน์ที่ผมวนแก้ว

ไปมาจนไวน์ข้างในไปวงน้ำ ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและเปิดไปที่อัลบั้มรูปผมเลื่อนรูปไปเรื่อย ๆ

เป็นพัน ๆ และมาหยุดที่รูป ๆ หนึ่ง เป็นรูปผู้หญิงที่น่ารักมาก ๆ ที่ผมชอบเธอมานานมาก มากกว่าสิบปี

……เขาคือผู้หญิงที่เป็นสาวของวันนี้

   “นี่ยิ้มหน่อยสิ เบน!”

   “ไม่เอาน่า ลองกล้อง ๆ ขอถ่ายแกคนเดียวพอ”

    “เอางั้นหรอ?”

    “งั้นเอาล่ะนะ สาม สอง หนึ่ง ” ความทรงจำเมื่อตอนที่รูปนี้ถูกถ่ายผมยังจำได้แม่น วันเป็นวันที่ผม

เพิ่งได้กล้องมาใหม่ ๆ และนิน่าก็เป็นคนแรกที่ผมลองกล้อง

   “ไม่สวยเลย!ลบ ๆ ๆ” นิน่าแย่งกล้องไปจากมือผมแต่ผมก็แย่งคืนมา

    “สัญญาเลย เดี๋ยวลบให้แกอ่ะใช้กล้องไม่เป็นเดี๋ยวพัง” และผมก็แกล้งทำเป็นว่ากล้องแบตหมด

เพราะอยากจะเก็บรูปนั้นไว้

    ผมเดินไปเรื่อย ๆ เห็นเพื่อน ๆ หลาย ๆคนที่คุ้นเคย ผมโบกมือทักเพียงแค่นั้นและเดินออกไปข้าง

นอกโรงแรมที่จัดงาน

   “เห้ย เบน บัดดี้เราโคตรน่ารักเลยว่ะ ดูดิ” นิน่าโชว์ตุ๊กตากบที่ได้จากบัดดี้ให้ผมดู