สงครามต่างดินแดน

          ..

          บทที่ 20 น้องรำวิชาเทพพี่ร่ายวิชามาร 

          หลังจากที่ราดีนถูกจับ เฮ้ย...หลังจากที่มาลัมโดนจับโดยราดีนเจ้าชายทรพี... 555+ (มุขแรกก็ผ่านไปแบบไม่ขำ 555+ -0-!!) 

          “ทหารนำตัวไปยังดินแดนริคกะปีศาจ ดินแดนของท่านผู้นั้น”  ราดีนพูดแล้วก็ถอยทัพกลับไปยังดินแดนปีศาจ

          “...”  และแล้วมาลัมก็ถูกนำตัวไปยังใจกลางดินแดนปีศาจ

          ณ พระราชวังดินแดนปีศาจ

          “ท่านครับ ทหารปีศาจของเจ้าชายกลับมาแล้วครับ”  ทหารปีศาจที่มีรูปร่างเป็นโครงกระดูกของมนุษย์พูดขึ้นต่อหน้าจอมมารผู้ยิ่งใหญ่นามว่า ริคกะ

          “ฮุๆๆๆ ดีมากๆ ให้ราดีนน้องรักของข้าเข้ามา ฮุๆๆ”  ริคกะจอมลามกพูดขึ้น 555+ (เปลี่ยนชื่อให้ใหม่แม่งเลย...) ไม่นานนัก...ราดีนและลูกสมุนไพรแก้หวัดแก้ไอแก้แพ้และก็แก้ผ้า 555+ แต่ไม่แก้บ้านะ

          ...พักแปปขอนอกเรื่อง...

นนท์ (เพื่อนของนักเขียนเอง)...[ไอ้เน่าเนี้ยมึงเล่นอะไรของมึงฟะนี้ บรรยายนอกเรื่องอีกแหละ กูไม่ไหวจะเคลียร์ -0-]

บัทเตอร์ (ผู้เขียน)...เค้าขอโทษเค้าจะไม่บรรยายนอกเรื่องอีกแล้ว  T^T

          ...กลับเข้าเรื่อง...

          และแล้วราดีนก็เดินเข้ามา...ก่อนจะพูดขึ้นด้วยท่าทางเคารพเล็กน้อยถึงปานกลาง 555+ “ข้ากลับมาแล้ว ไอ้ริคกะปีศาจจอมลามก -3-!!”  ราดีนเมื่อตะกี้ที่พูดออกไปไม่กลัวริคกะจับประหารเจ้าหรือ? ผมหล่ะกลัวแทนเจ้าชายราดีนเหลือเกิน แต่ก็ช่างเถอะ...ปล่อยให้ราดีนจังตาย ๆ ไปนั้นล่ะดีแล้ว ลูกอะไรฆ่าได้แม้กระทั้งพ่อของตัวเอง เลวม๊ากกก -0-!!

          “เมื่อกี้เรียกชื่อข้าว่าอะไรนะ? ข้าไม่ค่อยจะได้ยิน”  ผู้นำจอมปีศาจริคกะถาม  (เนี้ยมันหูหนวกรึไงกันฟะ -0-?)

          “เมื่อกี้นี้ข้าเรียกเจ้าว่า ไอ้ริคกะเจ้าลามก!!”  (อืมเป็นไงได้ยินยัง?)

          “ข้ามันเก่งอยู่แล้วราดีน ไม่ต้องสมว่าข้านั้นโคตรมหาเก่งขนาดนั้นก็ได้”  ริคกะพูดด้วยสีหน้าแบบเขินๆ อายๆ (เอ่อ...เหอะๆ แม่งมันหูหนวกจริงๆ หรือว่าไอ้จอมปีศาจตัวนี้มันปัญญาอ่อนกันแน่ฟะ 555+)  “ราดีน...แล้วที่ข้าให้เจ้าไปโจมตีดินแดนต่างๆ ไปถึงไหนแล้ว?”

          “ขอรับ ตอนนี้เราโจมตีดินแดนนักรบแตกไม่เหลือชิ้นดีแล้ว และข้าก็สามารถจับตัวคนของชนเผ่าเกอกาซิกอีกได้ด้วย” 

          “เผ่าเกอกาซิก!! ที่เจ้าว่าหมายถึงชนเผ่าภูติผู้ยิ่งใหญ่นามนั้นนั่นนะเหรอ?”  ริคกะตกใจเล็กน้อยก่อนจะยินดีที่ได้ยินว่าราดีนจับตัวคนชนเผ่าเกอกาซิกนี้ได้ 1 คน  “ไหนเอาตัวมันมาดิ”

           “ได้เลยไอ้ปีศาจจอมลามก!...ทหารนำตัวเข้ามา”

          “บอกแล้วว่าไม่ต้องชมข้าขนาดนั้นก็ได้ >///<”   มาลัมเดินตัวเปล่าเข้ามาคนเดียว เดินตัวเปล่าไม่ได้หมายถึงไม่ได้ใส่อะไรเลยหรอกนะ อยากเข้าใจผิด แต่ความจริงแล้วมาลัมก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอะไรเลยนี้น่า 555+ เวรล่ะ

          “เฮ้ย ทำไมไม่จับมันไว้...ปล่อยให้มันเดินมาตัวเปล่าคนเดียวได้ไงเฟี้ย >0<”

          “ใจเย็นๆ นี้เพื่อนเก่าของข้าเอง...ทำเป็นตกใจไปได้ -0-”  ราดีนเริ่มแสดงสีหน้าที่ไม่พอใจนักต่อผู้นำดินแดนปีศาจริคกะผู้นี้ และหลังจากทั้งคู่มองหากันแบบคนเมาที่จ้องแต่จะมีเรื่อง มาลัม...ก็ได้เดินมาถึงด้านข้างของราดีนพอดี

          “ท่านสินะผู้นำดินแดนปีศาจแห่งนี้ ท่านจะให้ข้าฝึกวิชามารของท่านได้หรือเปล่า?”  มาลัมถามผู้นำดินแดนปีศาจด้วยความใจร้อนของวัยหนุ่ม

          “เจ้าจะเอาพลังวิชามารไปทำอะไร?”

          “ฆ่า...”  มาลัมตอบสั้นๆ หวังว่าริคกะจะเข้าใจในคำพูดของเขา เพื่อไม่เป็นกาลเสียเวลา..

          “ได้สิ...ตามข้ามา...”  ริคกะพูดพร้อมพามาลัมเดินไปยังสถานที่ลับแห่งหนึ่งในดินแดนปีศาจ...!!

โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ มิ้บๆ