สงครามต่างดินแดน

9.3

เขียนโดย บัทเตอร์

วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.31 น.

  30 Ss
  37 วิจารณ์
  41.91K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 00.11 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

17) บทที่ 16 สงครามดาบดวงดาว 100%

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     .

…..

     บทที่ 16 สงครามดาบดวงดาว.

     .

     (เป็นกำลังใจให้เขียนต่อด้วยเนอ) 

          เอลล่า...เธอหลงรักซียังฮารี เพราะเธอชื่นชอบในฝีมือของซียัง... เมื่อตอนกลางวันเธอจะมาดู มาลัมและซียังฮารีฝึกซ่อมเสมอจากเช้าจนถึงเย็นของทุกวัน ซึ่งตอนกลางวันที่มีแสงแดดจ้านั้น...ซียังฮารีจะมีฝีมือมากกว่าพี่ชายอย่าง (มาลัม) ของตนเป็นอย่างมาก...คือฝีมือเหนือชั้นกว่าพี่ชายมากนั้นเอง 

          มันก็แน่นอนอ่ะนะ ที่มาลัมหรือจะสู้ซียังฮารีในตอนกลางวันได้ เอลล่าเธอก็มาดูตอนพวก 2 หนุ่มพี่น้องฝึกตอนกลางวันอยู่แล้ว มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะชอบซียังฮารี เพราะเก่งกว่าในเวลาที่มีดวงอาทิตย์อยู่บนฟ้านั้นเองและนั้นก็เป็นต้นเหตุของเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในเร็ววันนี้ที่จะถึง (เรื่องไม่ดี!!?)

          สรุป...เอลล่าชอบซียังฮารี เพราะมีฝีมือที่สามารถเอาชนะพี่ชายตัวเองได้ ก็เท่านั้นเอง (ไอ้น้องเลว!!)

          ...

          “ได้เวลาแล้วสินะ!!”

          หลังจากฝึกฝนฝีมือกันมาแสนนาน จนมีข่าวที่ว่าดินแดนปีศาจเตรียมการก่อสงครามครั้งใหญ่ขึ้น ในที่สุดข่าวนั้นก็เข้าหูท่านผู้เฒ่าชนเผ่า เกอกาซิก เป็นที่เรียบร้อยและรู้กันไปทั่วดินแดนแห่งจอมเทพทั้งหลายคณา

          ท่านผู้เฒ่าแห่งชนเผ่าเรียก 2 พี่น้องแห่งดวงดาว (ชื่อแมร่งโคตรโอเวอร์เนาะ 55+) มาต่อสู้กันเพื่ออะไรก็มิทราบ (งั้นเราไปฟังพวกเขาคุยกันเลยดีกว่า เพราะกระผมเองก็บรรยายไม่ถูกเหมือนกัน)

          “เอาล่ะวันนี้ที่ข้าเรียกพวกเจ้ามาคงไม่มีอะไรมาก ว่าแต่พวกเจ้ารู้ข่าวจาก นินจาคุชิคุชิ ที่ส่งกระดาษประกาศแล้วหรือยัง...?” 

          “อ่อ...ขอรับ”  มาลัมพูดตอบ...หลังจากนั้นซียีงฮารีก็พูดเสริมต่อไปอีกว่า  “ข่าวที่ว่าดินแดนปีศาจจะทำสงครามยึดครองทั่วทั้งโลกใบนี้นั้นเหรอครับท่านผู้เฒ่า เกอกาซิก?”

          “ใช่แล้วล่ะ”

          “แล้ววันนี้ท่านเรียกพวกข้า 2 พี่น้องมาทำไมหรือ...?”  มาลัมพูด...

          “มาเล่นไพ่กันเถอะ”  (เอิ้ม มาเล่นไพ่อีกแล้วหรา เฮ้ย...นั้นมันนอกเรื่องแล้วครับพี่ 555+) เหอะๆ เนยเน่าล่ะเซ็งกับการควบคุมตัวละครในเรื่องนี้จริงๆ ชอบพูดออกนอกเรื่องโดยที่ผมไม่ทันเตรียมตัว 555+

          ...

          “วีชาดาบแห่งดาวดวงของพวกเจ้าทั้งสองฝึกไปถึงไหนแล้วล่ะ?”  ท่านผู้เฒ่าเอ่ยถาม 2 พี่น้อง

          “ข้าฝึกจนถึงแก่นแท้ของวิชาแล้ว...!”  มาลัมพูดด้วยความมั่นใจเกินร้อย

          “มาลัมเอ่ย ที่บอกข้าว่า...เจ้าฝึกจนถึงแก่นแท้ ไฉนเลย...เจ้ายังพ่ายแพ้ต่อผู้เป้นน้องของเจ้าล่ะ? ฮ่าๆๆ”  ผู้เฒ่าเกอกาซิกพูดขึ้นแล้วออกอาการขำในจิตนิดๆ

          “ทำไมท่านชนเผ่าถึงรู้ว่าข้าแพ้น้องชายข้าตลอดล่ะ?”  มาลัมพูดขัดขึ้นด้วยความอับอาย แต่หารู้ไม่ว่าถ้ามาลัมออกศึกตอนกลางดึกมิมีใครเทียมเขาได้ เหตุผลที่แพ้เพราะมาลัมแพ้บรรยากาศที่มีแสงแดดน่ะ รู้ไว้ซะคุณ ๆ ทั้งหลาย

          “ลูกสาวข้า...เอลล่าเล่าให้ข้าฟังมาหมดแล้ว คริคริ อิอิ ชิมิชิมิ”  (เหอะๆ แล้วจะพูด คริๆ อิๆ ชิมิๆ ทำไมฟะเนี้ยยย ตูไม่เข้าใจ 555+)

          “...”  มาลัมพูดอะไรไม่ออกได้แต่ยืนก้มหน้า

          “แล้วซียังฮารีล่ะ? เจ้าฝึกฝนวิชาดาบแห่งดวงดาวของเจ้าไปถึงไหนแล้ว?”

          “ข้าฝึกยังไม่ถึงไหนเลยท่านผู้เฒ่า ฝีมือข้าสู้ท่านพี่มาลัมของข้าไม่ได้เลยในยามราตรี”  ซียังฮารีพูดตามความเป็นจริง แต่ท่านผู้เฒ่าเกอกาซิกกลับหัวเราะแล้วพูดว่า  “ฮ่าๆๆๆ แล้วทำไมเอลล่าบอกว่ามาลัมแพ้เจ้าตลอดเลย ฮ่าๆๆ”

          มาลัมผู้เป็นพี่รู้สึกว่าเหมือนเขาโดนดูถูกจากสายตาทุกคนในชนเผ่า...! ด้วยคำพูดของท่านผู้เฒ่าที่ดูถูก...เหตุนี้จึงสร้างความคับแค้นใจให้ มาลัม เป็นอย่างมาก...ที่ว่า ตนเองฝีมือสู้น้องของตัวเองไม่ได้...

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา