สงครามต่างดินแดน

9.3

เขียนโดย บัทเตอร์

วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.31 น.

  30 Ss
  37 วิจารณ์
  41.66K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 00.11 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

15) บทที่ 14 รัมภาบทแห่งแดนเทพ 100%

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     .

     .

     บทที่ 14 รัมภาบทแห่งแดนเทพ 

     หลายเดือนผ่านพ้นจากสงครามของกองทัพปีศาจยุติ ตอนนี้มันได้สงบลงชั่วครู่ แต่ทว่าไม่อาจแน่นอนใจได้ว่าพวกมันจะยกทัพบุกรุกดินแดนอื่นอีกเมื่อไหร่ ระวังตัวหน่อยก็ดีพวกนาย

     แต่ในขณะช่วงเวลาที่สงครามปรากฏขึ้นมา ต้องมีวีรบุรุษบังเกิดขึ้นมาด้วยเช่นเดียวกันกับสงครามที่แสนจะเจ็บปวดในครั้งนี้ และทุกดินแดนต่างตื่นกลัวแต่ไม่กลัว ? พวกเขาพร้อมที่จะต่อสู้กับเหล่าปีศาจได้ทุกเมื่อ...เพื่อชัยชนะ เพื่อการปกป้องดินแดนที่จุติของตนเองมิให้พวกปีศาจมาเดินเล่น

     .....

     เราจะมากล่าวถึงดินแดนแห่งเทพหรือมีอีกชื่อเรียกอีกอย่างว่า...ดินแดนจอมภูติ ดินแดนอันเต็มไปด้วยป่าไม้ที่ประกายแสงสีขาวและสีเขียวสลับกัน ที่แห่งนี้ผู้เขียนจินตนาการไว้อย่างงดงามมากมายจนลายหูลายตาปวดสมองไปหมด

      ส่วนทางด้านดินแดนนักรบดูเหมือนประชาชนต่างดู ๆ เหงา ๆ เศร้าและโกรธแค้นชายผู้ฆ่าพ่อของตนเองเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

          .....แต่สิ่งที่เราจะกล่าวต่อไปนี้

          คือ แดนแห่งเทพา !!

          บุรุษยอดนักรบสายเลือดจอมภูติ...เผ่าพันธุ์ เกอกาซิก ที่แปลว่า ผู้ดำรง ภาษาโบราณของดินแดนเทพ พี่น้องสายเลือดเดียวกันทั้งคู่กำลังฝึกวิชาดาบ 2 เล่มอยู่ ณ ต้นไม้ใต้ศาลาริมน้ำ...และมีลูกสาวของผู้นำชนเผ่านามว่า เอลล่า นั่งมองดูอยู่อย่างสนอกสนใจ

          “พวกท่านทั้งสองน่าจะพักผ่อนบ้างนะ”  เสียงไพเราะ...ทำให้ชายหนุ่มทั้ง 2 ที่เป็นพี่น้องกันปวดกระเพาะอาหารขึ้นมาทันที

          “พวกท่านหยุดตีกันก่อน พักก่อน...มากินข้าวได้แล้ว”

          “แหม้ ๆ เรียกพวกเรามากินข้าวยังกะหมาเลยนะยัยแม่มดตัวดี”  ผู้น้องนามว่า ซียังฮารี แปลความว่า กลางวัน พูดกับ เอลล่า อย่างสนิทสนม...

          “เอลล่า มีอะไรเขมือบ”  ผู้พี่นามว่า มาลัม แปลว่า กลางคืน กล่าวถาม

          “พวกท่านยังพูดสุนัขผ่าซากเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลยนะ”

          “ของมันแน่นอน วาจาข้าเป็นแบบนี้”

          “...”

          “...”

          2 บุรุษ 1 สาวสวย และดินแดนอันสวยงามแห่งนี้ใครๆ ก็ปรารถนา เพราะที่นี้นั้นห่างไกลดินแดนปีศาจมากที่สุด ส่วนเหล่าปีศาจเองหาได้จะรุกล้ำอาณาเขตของดินแดนเทพแห่งนี้ เนื่องด้วยมีต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่เหล่าปีศาจหวาดกลัว เพราะต้นไม้ต้นนี้เป็นยาแก้ท้องเสีย เอิ้กๆ  (จริงๆ แล้วมันทำให้พลังเวทย์ของปีศาจลดลง ปีศาจเองก็มิกล้า 555+)

          เวลาเดินหน้าไปเรื่อย ๆ ตอนนี้เรื่องราวในอดีตเริ่มเป็นปริศนา ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่เกิดเป็นเช่นไรกันแน่ 

 

     คำนำฮีโร่

 

     มาลัม

          ขุนพลประจำของชนเผ่า เกอกาซิก ผู้ดำรงเพลงดาบ 2 เล่ม ด้วยฝีมืออันยอดเยี่ยมเหล่าทหารทุกคนต่างเคารพในฝีมือขแงเขา ส่วนนิสัยเป็นคนตรงไปตรงมา พูดจริงทำจริง คิดอย่างไรทำอย่างนั้น ฝีมือที่แท้จริงของ มาลัม ต้องดูในเวลายามราตรี

 

     ซียังฮารี

          เป็นหนุ่มเจ้าสำราญ ผู้เคยพิชิต ราดีน มาแล้วครั้งหนึ่งในอดีต...ตอนสมัยที่ ราดีน ฝึกฝนวิชาการป้องกันรักษาที่ดินแดนเวทย์ ชายนาม ซียังฮารี...มีฝีมือด้านการรบพอตัว แต่เมื่อปะทะกับพี่ชายของตนอย่าง มาลัม ในตอนกลางคืนแล้ว บอกเลยว่าสู้พี่ไม่ได้ ทว่าถ้าเป็นตอนกลางวันแสงแดดจัด บ่มิมีใครกล้าต่อกร

 

     เอลล่า

          สาวน้อยแห่งชนเผ่า เกอกาซิก บุตรสาวของผู้นำนางนี้ หล่อนเป็นขวัญใจของทุกคนอยู่แล้ว และเรื่องการทำอาหารซึ่งผู้เขียนเองบอกได้เลยว่าอร่อยสุดยอด (ผมเคยกินมาแล้ว 555+) ขี้โมไม่เนียบเลย

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา