สงครามต่างดินแดน

     .

     บบที่ 11 องค์ชายได้ดาบ

     แนะนำฮีโร่ 

     ผู้นำดินแดนปีศาจ (ริคกะ)  ท่านผู้อ่านอย่าถามว่าสงครามเกิดขึ้นได้อย่างไร อืมๆ ตอบได้เลยว่า ริคกะ ตนนี้ล่ะคือ...ผู้ที่ทำให้โลกโดราเอมอนของผู้เขียนอุบัติ !

     จอมมารปีศาจ (เวทิน)  ปีศาจที่ใช้พิษในการต่อกรกับอีกฝ่ายอย่างนักเล่นกล ผู้มากด้วยความไม่ตาย ! แต่ทว่า...? 

     จอมเวทย์ (เกเมก้า)  สุดยอดนักเวทย์ที่ยังคงเป็นที่ลับๆ ? ผู้ส่งคำขอร้องให้ผู้นำดินแดนนักรบย้ายออกมาจากแดนดินก่อนที่จะมีการตายขึ้น ! และท่านเกเมก้า...นั้นยังสามารถใช้เวทย์มนต์ได้ทุกรูปแบบอีกด้วย สุดยอดเกินไปแล้วพี่น้อง 55+

     นินจารับจ้าง (คุชิคุชิ)  นินจาที่มาจากดินแดนนินจา...ผู้ที่ทำได้ทุกอย่างแม้แต่หายตัว ! นินจาผู้นี้ยังทำสิ่งมิดีหรือสิ่งดีๆ ได้...ถ้ามีสิ่งมีค่ามากองอยู่ตรงหน้า !

     พี่ชายแห่งดินแดนนักรบ (ราดีน)  มากด้วยความอยากที่จะชนะ ในตอนนี้กำลังเดินทางไปเอาดาบแห่งความมืด ณ ดินแดนปีศาจที่เกาะข้าวหมูแดง 555+

     บุตรสาวน้ำแข็ง (ไมเด้น)  สตรีที่งามงด ตอนนี้เดินทางสังหารปีศาจพร้อมกับ ราดีน ! ปล.เธอยังเป็นหลานสาวคนเดียวของ เกเมก้า อีกด้วย...

      หัวหน้าทหาร (มิน่าล่ะ)  ตอนนี้ท่านยังคงทำงานเล่นไพ่ ถรุยย์ ! เอ่อ...ทำงานต่อต้านพวกปีศาจที่ยังคงรุกรานดินแดนของตนเองตามเคย ตอนที่ ราดีน เข้ามาช่วยรบหลังจากนั้นพวกปีศาจก็เข้ามาน้อยลง ท่านผู้นี้เป็นผู้ใช้เวทย์มนต์การรักษาคล้ายๆ กับ ราดีน แต่ฝีมือไม่สู้คนหนุ่ม... ก็นะ !  ตามบท

     จอมอสูรดูดเลือด (ไอซาส)  ผู้รักสงบและมีด้วยพลังอันสุดยอดที่สามารถทำให้อีกฝ่ายไม่ขยับตัวเองได้ ถ้าโดนเวทย์นี้เข้าไปอาจจะถึงตายได้เลยนะเนี้ย ระวังตัวหน่อยนะ ราดีน !

      น้องชายแห่งดินแดนนักรบ (ราดิโอ)  ตัวเอกที่ยังไม่ปรากฏอีกคนนึ่ง ? เพราะตอนนี้กำลังฝึกวีชาที่ไหนสักแห่งในโลกแห่งนี้ น่าจะฝึกอยู่ที่ดินแดนจอมเวทย์ล่ะมั้งถ้าผมจำไม่ผิด !!?  ปล.เรียนวิชาเวทย์เหมือนๆ กับพี่ชายนามว่า ราดีน ของตนเองนั่นแหละ ๆ

.......... 

     เรื่องราวยังคงดำเนินต่อไปแบบมั่วๆ และโคตรเละจากผู้เขียนมีชื่อง้าวๆ เพราะยังไม่เป็นที่รู้จักมากนักนามว่า บัทเตอร์ ผู้นี้เอง...

     หลังจากที่องค์ชายเดินทางมายังดินแดนเกาะข้าวมันไก่ เพื่อมากำจัดฐานทัพของปีศาจที่ตั้งตรงนั้น ! แต่ก็ไม่สามารถต่อกรกับพวกปีศาจได้มากนัก แต่ทว่า...องค์ชายก็ยังคงเอาตัวรอดออกมาได้ด้วยการช่วยเหลือจากจอมเวทย์ เกเมก้า ที่พบกันโดนบังเอิญในเกาะแห่งนั้น...

     ตอนนี้องค์ชายคิดหาหนทางไปยังเกาะข้าวหมูแดง เพื่อที่จะเอาดาบแห่งความมืดที่อยู่ดินแดนปีศาจนั้นให้ได้ เผื่อจะได้พลังอันสุดยอดเพิ่มขึ้น จะได้นำไปสังหารปีศาจ 2 ตน ที่พบกันมาก่อนหน้านี้ !

     เวลา 18.00 นาฬิกา !?

     “ถึงแล้วครับท่าน ราดีน !”  ทหารที่เสนอออกปากพูดทันทีที่มาถึง...

     “ทั้งหมดลง...!!”

     “ลงไหนครับท่านราดีน ?”

     “ลงจากเรือไง...พวกเจ้าพวกโง่”  องค์ชายราดีนพูดขึ้นด้วยความโมโห

     “เอ่อ...ท่านราดีน นี้พวกเราว่ายน้ำมานะครับ...ผู้เขียนก็บอกว่าพวกเราว่ายน้ำมายังเกาะ !!”

     “อ้าว...กูอยากถีบผู้เขียนจัง”  (ตกลงตูผิด ? 5555+)

     เอาล่ะครับ...ก่อนที่ผมจะโดนถีบ 55+ แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะนะครับ เอาให้มันจบๆ ไปจะโดนถีบกี่ทีก็แล้วแต่ เพราะยังไงก็ตามเจ้าชายราดีน พร้อมด้วย ไมเด้น และเหล่าทหารผู้ติดตามน้อยใหญ่ก็มาถึงสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเกาะข้าวหมูแดงแห่งนี้แล้ว !

     ดินแดนปีศาจ...

     ...

     และแล้วก็เดินทางมาถึงแล้วถ้ำที่ว่ากันว่ามีดาบแห่งตำนานอยู่ แต่ทว่า.....!!

     “หยุดนะ !! พวกเจ้าอยากบอกนะว่าจะมาเอาดาบที่ข้าปกป้องไว้เป็นเวลาแสนนาน...เพื่อมิให้จอมปีศาจเอาไปได้”  

     ขอแนะนำให้ท่านรู้จักกับผู้รักษาดาบแห่งความมืดของดินแดนปีศาจ ผู้มีนามว่า ทารอท  (ใครตั้งให้ฟะ...อย่างเท่ห์ !)  5555+

     “ใช่แล้ว...ท่านจงหลีกทางให้เรา อย่างมิอยากจะเจ็บตัว !”  ราดีน...ตอบกลับอย่างทันที

     “เหตุไฉนท่านพี่ถึงพูดไม่เพราะเลย ข้าบอกแล้วว่าอย่าพึ่งพาพลังใดๆ จากดินแดนปีศาจแห่งนี้ มันไม่ดีเลย”  ไมเด้นที่ยืนอยู่ห่างๆ พูดอย่างน้อยใจพอควร...แต่ไม่ว่าเธอจะพูดยังไงก็ตามองค์ชายใหญ่ ราดีน ก็มิย่อมที่จะฟังเธอ  

     “ไมเด้น ! เจ้าไม่เข้าใจข้า...ข้าแค่ต้องการพลัง”  ราดีน องค์ชายพูดขึ้น!

     “เจ้าต้องการพลังไปทำเพื่อ ?”  ผู้รักษาดาบแห่งความมืด ทารอท ถามกลับ !

     “ฆ่าปีศาจ 2 ตนนั้น...”  เจ้าชายแห่งดินแดนนักรบพูดเพียงสั้นๆ ก่อนที่ ทารอท จะพูดขึ้นด้วยความโมโห

     “เจ้าจงกลับไปยังดินแดนของเจ้าเสีย ดาบเล่มนี้ไม่เหมาะกับเจ้าหรอก กลับไปซะ”

     “ท่านพี่กลับกันเถอะ”  ไมเด้นพูดขึ้นอีกรอบก่อนที่เธอจะหมดความอดทน

     “ไม่ ! ข้าต้องการดาบเล่มนั้น...”  นี้คือ...คำตอบสุดท้ายของ ราดีน

     “เราเลิกกันเุถอะ ไอ้...ท่านพี่ !”  (เลิกกันง่ายขนาดนั้นเบย !)  ไมเด้น พูดกับ ราดีน ก่อนที่หล่อนจะจากไปด้วยเวทย์มนต์การเคลื่อนที่กระพริบตาของหล่อนเอง  (นี้ผมบรรยายถูกผิดอย่าว่ากันเด้อ 555+ มั่วๆ อยู่เหมือนกันตอนนี้ 555+)

     องค์ชายทรงพิโรธอย่างยิ่ง เมื่อเห็นการกระทำอันผิดคาดที่ไม่น่าพิสมัยของไมเด้น ชายาที่เป็นที่รักของตน และด้วยความแค้นต่อปีศาจ...เวทิน และจอมอสูราดูดเลือดนาม...ไอซาส นั้นยิ่งทำให้องค์ชายผู้มองไม่เห็นทางสว่างกับเหล่าทหารที่ติดตามมาไม่ถึง 50 คน ทำให้เขาต้องลงมือตีกันกับ ทารอท เพื่อดาบแห่งความมืดเล่มเดียว! 

     ผู้พิทักษ์ดาบ ทารอท...มีหรือ ? จะสู้แรงกลุ่มทหารของราดีนนี้ได้ ด้วยพลังเวทย์มนต์ของราดีนนั้น...ที่สามารถเสริมพลังความสามารถและสร้างเกาะเหล็กให้กับเหล่าทหารของตนแล้ว ย่อมชนะพลังเวทย์มนต์ของ ทารอท ได้อย่างสบายอยู่แล้ว เนื่องจากพลังเวทย์ของทารอทเป็นเวทย์มนต์สายน้ำแข็งที่เจาะจงสังหารได้เฉพาะปีศาจและจอมมาร หาได้ทำอะไรมนุษย์คนธรรมดาได้เลยแม้แต่น้อย  (เวทย์มนต์สายแข็ง ว้าวว ว?)

     “และความซิบหายจะมาบังเกิดกับเจ้า !”  นี้คือคำพูดของบุรุษผู้หนึ่งนามว่า ทารอท ที่พูดเป็นคำท้ายสุดต่อ ราดีน ก่อนที่ผู้รักษาดาบนั้นจะดับลมหายใจ...ไปในที่สุด

     เรื่องราวจะเลวร้ายยังไงก็ตาม แต่ตอนนี้องค์ชายราดีน ได้ดาบแห่งความมืดแล้ว (ดาบแห่งความมืด !)

     ข้าจะทำให้เจ้าเปลี่ยนไป...