น้ำ

วันต่อมา
“จิมฉันว่านายเข้าไปในเมืองหน่อยดีกว่าวันนี้มันดูแปลกๆ”
“ยังไงเหรอ”
“มันมีประกาศทั้งวันไม่มีพักเลย”
“งั้นเดี๋ยวฉันจะลองเข้าไปดู”
ณ ในเมือง
“ตอนนี้ถึงขั้นวิกฤตหนักแล้ว เราจำเป็นต้องหาแหล่งน้ำให้เร็วที่สุดก่อนที่ทุกคนจะตายเพราะขาดน้ำ ขอย้ำต้องรีบหาน้ำ”
“มาถึงขั้นนี้แล้วเหรอ”
เฮ้ย เจ้าหนุ่ม
เฮือก!!!
“ค ครับ”
“มาทำอะไรแถวนี้คนเดียว”
“มาฟังประกาศน่ะครับ เอ่อท่านคือ”
“ผู้บัญชาการสูงสุด”
“อืมแปลกมากๆ เรามองไปที่ตัวเจ้าหนุ่มนี่เหมือนมีความรู้สึกบางอย่าง ใช่แล้ว ความหวัง ไม่แน่นะคนในคัมภีร์อาจเป็นเจ้าหนุ่มนี่”
“นี่เจ้าหนุ่มตามฉันมาหน่อย”
“ครับ”
ณ ศูนย์บัญชาการ
“เอาล่ะเจ้าหนุ่มนี่คือศูนย์บัญชาการขแงกองทัพเรา”
“แจ้งหัวหน้าทุกหน่วยเตรียมประชุม”
ณ ห้องประชุม
“ชายผู้นี้คือความหวังสุดท้ายของพวกเรา”
“ท่านมั่นใจอะไรในตัวชายคนนี้ล่ะครับท่าน”
“เชื่อผมสิท่าผู้บังคับการ เอาล่ะไปเอาสิ่งสุดท้ายยที่จะช่วยเหลือโลกนี้ได้มาเร็ว”
“ครับ”
….
“ มาแล้วครับ”
“เอ๊ะนี่มัน”
“ใช่ มันคือคัมภีร์เก่าแก่ที่เกี่ยวกับวิกฤตการครั้งนี้”
“แล้วผมเกี่ยวอะไรล่ะครับ”
“ฉันเห็นความหวังในตัวเธอ เนื่องจากคำสาปในคัมภีร์ทำให้เราต้องสูญเสียคนไปมาก เธอจะยอมเสี่ยงรึเปล่า ถ้าไม่ก็ไม่เป็นอะไรเพราะนี่ถือเป็นการเอาชีวิตมาเสี่ยงซึ่งมันจะสำเร็จหรือไม่ก็ไม่รู้”
“ครับ ผมจะทำ”
จิมยืนขึ้นอย่างองอาจพร้อมรับความหวังของทุกๆคนมาไว้ที่ตัวเอง
ณ บ้าน
“โอ๊ยเวรจริงปริศนาก็คิดไม่ออก แถมรับความหวังมาตั้งเยอะ เฮ้อ”
“เอาน่าจิมค่อยๆคิดเดี๋ยวก็ได้คำตอบ”
“เธอนี่ใจเย็นจังนะเกลซ”
“เพราะเรามีน้ำไง ฉันไปนั่งริมบ่อทุกวันมองดูน้ำแล้วรู้สึกสงบสดชื่น”
“เอ๋ ริมบ่อเหรอ”
“อืม พื้นที่เขียวในน้ำตาล จะมีบ่อน้ำสลักลายอักษร ใช่แล้วที่นี่แหละ”
“อะไรเหรอ”
“รู้แล้วพื้นที่เขียวในน้ำตาลก็คือที่นี่ เพราะรอบข้างเรามีแต่ดินแตกระแหงเป็นสีทรายหรือน้ำตาลส่วนตรงนี้เป็นสีเขียวและฝุ่น ส่วนบ่อน้ำก็มีแต่ตรงนี้ที่มีน้ำ”
“เย้ จิมเก่งจัง”
“แต่ที่เหลือแก้ไม่ได้”
“ไม่เป็นรัยได้เท่านี้ก็ยังดี”