น้ำ
เขียนโดย 
peely
วันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 23.34 น.
แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 00.57 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
7) ความหวัง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลายวันต่อมา
ณ เมือง
“ไง เจ้าหนุ่มหายไปตั้งนานไปถึงไหนแล้ว”
“นั่งคิดอยู่ที่บ้านทั้งวันเลยครับ ก็คิดอยู่ครับแต่คิดไม่ออก”
“จะให้บอกไม่ได้ว่าตรงนั้น ไม่งั้นได้เรื่องแน่”
“อืม ดีๆ พยายามเข้านะ เอ้านี้”
“เอ๋กระจกเงา”
“หน้าตานายมันเลอะไปหมดก็เอาไปส่องดูบ้าง”
“ขอบคุณครับ”
คืนนั้น
“ไม่ยักกะรู้แฮะว่าผู้บัญชาการพกกระจกเงา”
รุ่งขึ้น
อืม ลองมานั่งดูน้ำแล้วรู้สึกสงบอย่างที่เกลซบอกเลยแฮะ”
“จิมอาหารเช้าเสร็จแล้ว”
“จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
หลายชั่วโมงผ่านไป
“เฮ้อ โลกทุกวันนี้ มองไปก็เห็นแต่ความแห้งแล้งน่าหดหู่จริงๆ แล้วกระจกนี่เอามาทำอะไรเนี่ย โอ๊ย แสงสะท้อนเข้าตาอีก แสงอาทิตย์นี่แรงจริงๆ หืมแสงสะท้อน”
ที่บ่อน้ำ
“แสงสุริยันต์ก็แสงอาทิตย์ แสงอาทิตย์สะท้อน”
..
“ใช่แล้วสุริยันต์ใต้น้ำคือแสงของดวงอาทิตย์ที่กระทบตรงน้ำ จากนั้นเราก็ใช้กระจกเงาส่องที่ผิวน้ำเพื่อสะท้อนใส่ตัวอักษรทำให้อักษรเปล่งประกาย แล้วอักษรหนีน้ำก็แก้ได้แล้วว่ามันก็ห่างจากขอบบ่อ2นิ้ว อักษรแปดตัว”
..
“นึกออกแล้ววงกลมมี360องศาเอา8หารได้ตัวละ45องศา เอาล่ะ ส่อง ไปตามจุดเรื่อยๆ”
หลายชั่วโมงผ่านไป
“เฮ้อ ไม่ได้แฮะ คงจะมีแต่ไมค์เท่านั้นที่ช่วยได้”
..
…
ณ ห้องโถงแห่งหนึ่ง
“ไมค์ฉันมีเรื่องสำคัญมาถามหน่อย”
“เรื่องไรเหรอ”
“เวลาถอดอักษรนี่มันมีเงื่อนไขอะไรอีกมั๊ย”
“อืม หาก่อน”
…
..
..
“เจอและ แสงสว่างจักหมุนไปตามเข็มนาฬิกา”
“ขอบใจเพื่อน วิกฤตแบบนี้ก็มีแกที่คอยช่วย”
“ไม่เป็นไรเพราะชาติต้องการ”
“อ่ะนี่น้ำ”
“เอ้อขอบใจ”
..
…
….
ณ บ่อน้ำ
“แสงหมุนคือแสงสะท้อนจากกระจกเงา”
“อืม”
“ตามเข็มก็ต้อง…..ไปทางขวา”
“เอาล่ะหมุนให้อยู่ระนาบเดียวกัน”
คลิ๊ก!!
แว็บ!!
หลังจากทุกอย่างสงบลงเขามองเห็นบางอย่าง
“นี่มันหินสลักอักษรนี่ คงต้องพึ่งเจ้านั่นอีกแล้ว”
…
….
…
ณ ห้องโถง
“ไมค์ มีของดีให้ดู”
“นี่มันอักษรโบราณ”
“ใช่”
“ไปเอามาจากไหน”
“ความลับ”
“นายลองเอาอักษรพวกนี้มาวางเรียงกันนะทั้ง8อักษรเรียงเป็นวงกลมใช่มั๊ย”
“ใช่”
“นายเรียงจากอักษรบนสุดและก็วนขวามา เรียงจากขวาไปซ้าย”
ผ่านไปสักพัก
“อ่ะ เสร็จแล้ว”
“นี่มั่น”
“อ่านว่าอะไร”
“น้ำแห่งความหวัง”
“ไชโย”
“จิมพรุ่งนี้นายมาหาฉันแต่เช้าเลย เก็บอักษรไว้ที่ตัวด้วย”
“ทำไมไม่เก็บที่นายล่ะ”
“ฉันยังไม่อยากตายนะ”
“โอเค คิดๆไปเหมือนกับพกพวกสารปรมณูไว้ที่ตัวเลยแฮะ”
กลางดึก
“ดีใจด้วยนะจิมที่หาจนเจอ”
“บังเอิญมากกว่า”
“แล้วตกลงมันแปลว่าไงบ้าง”
จิมเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้เกลซฟัง
“พรุ่งนี้ไปกับเรานะ”
“โอเคเลยจิม
“รอก่อนนะทุกคน รอฉันอีกแค่นิดเดียวนะ”
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
