น้ำ

หลายวันผ่านไป

ในเมือง

“ตอนนี้น้ำมัน และ ถ่านหิน ทุกอย่างเหลือน้อยเต็มที อีกไม่นานการคมนาคมต่างๆ การอุปโภคบริโภคต้องเกิดปัญหาแน่นอนพวกเราต้องลดการใช้ลง”

“ไอ้เรื่องนั้นฉันไม่ค่อยสนหรอกฉันสนแต่เพียงน้ำมากกว่า”

เสียงชาวบ้านคุยกันตามทางระหว่างที่จิมเดินผ่าน

“ทหารเดินคุมเต็มไปหมดเลย ยังไงก็ต้องไป”

จิมเดินหลบหลีกเข้ามาที่ห้องโถงแห่งหนึ่ง”

กริ๊ก!!!

“อย่าขยับ ไม่งั้นเละ”

“เดี๋ยวก่อนไมค์ ฉันจิมไง”

“อ้อ โทษทีสหาย ตอนนี้โลกมันอยู่ยากน่ะ”

“ไม่ลั่นไกใส่สมองฉันก็ขอบคุณแล้ว”

คนที่จิมมาพบคือ ไมค์เอเดอสัน นักโบราณคดี เขาเชี่ยวชาญเรื่องโบราณต่างๆอย่างมากโดยเฉพาะเขารู้ภาษาโบราณมากกว่า100ภาษา คงเป็นที่พึ่งสุดท้ายแล้ว

“อืม นี่มันคำพูดของคัมภีร์โบราณที่ถูกเขียนโดยชนเผ่าทางใต้นี่ พวกนี่มีความเชี่ยวชาญเรื่องไสยเวทย์มากไม่แน่ นี่อาจเป็นรับสั่งจากเบื้องบนก็เป็นได้”

“แล้วพอจะแก้ได้มั๊ย”

“นายดูนี่”

“อะไรน่ะ”

“นี่คือรุปคัมภีร์ที่นายพูดถึงดูข้างๆสิ”

“อะไรน่ะอ่านไม่ออก”

“นี่คือข้อบังคับว่าต้องเป็นแค่ผู้กอบกู้เท่านั้นที่จะไขปริศนา”

“เคยมีเพื่อนฉันเป็นนักโบราณคดีพยามจะแก้ปริศนานี้ แต่วันต่อมาเขาได้ตายคาคัมภีร์นั้น ฉะนั้นจึงเป็นคัมภีร์ต้องห้าม”

“เดี๋ยวก่อนมีลุงคนนึงมาบอกเรื่องนี้กับฉันนะ”

“ไม่แน่นายอาจเป็นผู้กอบกู้ก็เป็นได้ โดยทั่วไปหากมีผู้คนพยายามแก้ไขปัญหาอย่างจรองจรังเป็นอันตายทุกรายแต่รายกลับไม่เป็นอะไรเลย อ้อหากเป็นผู้กอบกู้จริงๆ จะได้ยินคำนี้อย่างลางๆว่า our HERO ประมาณนี้”

จิมย้อนคิดถึงลุงคนนั้น

“ขอบใจนะพ่อหนุ่ม”

“ครับ”

“our HERO”

“เฮ้ยจิมเป็นไรรึเปล่า”

“ป่าวๆ ขอบใจนะวันนี้ฉันเอาน้ำมาให้2ลิตร”

“ขอบใจมากพวกหวังว่าเราคงได้ร่วมงานกันอีก”

“ไปล่ะ เจอกันเมื่อชาติต้องการ”

“ต้องเป็นนายแน่ๆจิม นายต้องช่วยมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทุกชีวิตบนโลกนะ ชะตาโลกอยู่ในมือนายแล้ว”

“เฮ้อปวดหัวเป็นบ้าเลย นั่งคิดยังไงก็คิดไม่ออก เราถูกกำหนดเป็นผู้กอบกู้จริงน่ะเหรอ”