น้ำ

วันต่อมา

“จิมฉันว่านายเข้าไปในเมืองหน่อยดีกว่าวันนี้มันดูแปลกๆ”

“ยังไงเหรอ”

“มันมีประกาศทั้งวันไม่มีพักเลย”

“งั้นเดี๋ยวฉันจะลองเข้าไปดู”

ณ ในเมือง

“ตอนนี้ถึงขั้นวิกฤตหนักแล้ว เราจำเป็นต้องหาแหล่งน้ำให้เร็วที่สุดก่อนที่ทุกคนจะตายเพราะขาดน้ำ ขอย้ำต้องรีบหาน้ำ”

“มาถึงขั้นนี้แล้วเหรอ”

เฮ้ย เจ้าหนุ่ม

เฮือก!!!

“ค ครับ”

“มาทำอะไรแถวนี้คนเดียว”

“มาฟังประกาศน่ะครับ เอ่อท่านคือ”

“ผู้บัญชาการสูงสุด”

“อืมแปลกมากๆ เรามองไปที่ตัวเจ้าหนุ่มนี่เหมือนมีความรู้สึกบางอย่าง ใช่แล้ว ความหวัง ไม่แน่นะคนในคัมภีร์อาจเป็นเจ้าหนุ่มนี่”

“นี่เจ้าหนุ่มตามฉันมาหน่อย”

“ครับ”

ณ ศูนย์บัญชาการ

“เอาล่ะเจ้าหนุ่มนี่คือศูนย์บัญชาการขแงกองทัพเรา”

“แจ้งหัวหน้าทุกหน่วยเตรียมประชุม”

ณ ห้องประชุม

“ชายผู้นี้คือความหวังสุดท้ายของพวกเรา”

“ท่านมั่นใจอะไรในตัวชายคนนี้ล่ะครับท่าน”

“เชื่อผมสิท่าผู้บังคับการ เอาล่ะไปเอาสิ่งสุดท้ายยที่จะช่วยเหลือโลกนี้ได้มาเร็ว”

“ครับ”

….

“ มาแล้วครับ”

“เอ๊ะนี่มัน”

“ใช่ มันคือคัมภีร์เก่าแก่ที่เกี่ยวกับวิกฤตการครั้งนี้”

“แล้วผมเกี่ยวอะไรล่ะครับ”

“ฉันเห็นความหวังในตัวเธอ เนื่องจากคำสาปในคัมภีร์ทำให้เราต้องสูญเสียคนไปมาก เธอจะยอมเสี่ยงรึเปล่า ถ้าไม่ก็ไม่เป็นอะไรเพราะนี่ถือเป็นการเอาชีวิตมาเสี่ยงซึ่งมันจะสำเร็จหรือไม่ก็ไม่รู้”

“ครับ ผมจะทำ”

จิมยืนขึ้นอย่างองอาจพร้อมรับความหวังของทุกๆคนมาไว้ที่ตัวเอง

ณ บ้าน

“โอ๊ยเวรจริงปริศนาก็คิดไม่ออก แถมรับความหวังมาตั้งเยอะ เฮ้อ”

“เอาน่าจิมค่อยๆคิดเดี๋ยวก็ได้คำตอบ”

“เธอนี่ใจเย็นจังนะเกลซ”

“เพราะเรามีน้ำไง ฉันไปนั่งริมบ่อทุกวันมองดูน้ำแล้วรู้สึกสงบสดชื่น”

“เอ๋ ริมบ่อเหรอ”

“อืม พื้นที่เขียวในน้ำตาล จะมีบ่อน้ำสลักลายอักษร ใช่แล้วที่นี่แหละ”

“อะไรเหรอ”

“รู้แล้วพื้นที่เขียวในน้ำตาลก็คือที่นี่ เพราะรอบข้างเรามีแต่ดินแตกระแหงเป็นสีทรายหรือน้ำตาลส่วนตรงนี้เป็นสีเขียวและฝุ่น ส่วนบ่อน้ำก็มีแต่ตรงนี้ที่มีน้ำ”

“เย้ จิมเก่งจัง”

“แต่ที่เหลือแก้ไม่ได้”

“ไม่เป็นรัยได้เท่านี้ก็ยังดี”