น้ำ

“ผมชื่อ จิม เลสันเป็นนักวิทยาศาสตร์วิทยา ความจริงผมรู้ตัวมานานแล้วเพราะเริ่มมีประกาศต่างๆมากมาย และทั้งโลกเริ่มมีความระส่ำระส่าย มีจลาจลขึ้น ผมก็ได้ตรวจสอบแล้วว่ามันเป็นเรื่องจริงจึงได้ทำการอพยพเพื่อจะได้ไม่โดนลูกหลงจากสงครามและความวุ่นวาย”

“ส่วนฉันชื่อเกลซ  ลาเซนต์ เป็นนักวิทยาศาสตร์ ฟิสิกส์ เคมี ตอนแรกฉันก็งงเหมือนกันที่เห็นจิมพูดแบบนั้น แต่เมื่อได้เห็นแล้ว มันแทบไม่น่าเชื่อเลยว่า มันเกิดขึ้น จึงได้รีบตามจิมไป แต่ก็แปลกที่ว่า ที่ที่เราอยู่ ณ ตอนนี้อุดมสมบูรณ์ และกลับไม่ถูกค้นพบ ฉันรู้สึกแปลกใจมาก พักหลังฉันฝันเห็นผู้ชายคนนึงถือไม้เท้า แล้วพูดกับฉันว่า เธอทั้งสองจะต้องช่วยเหลือ แล้วก็หายไป ฉันก็งงเหมือนกันแต่พอเดาได้ว่าเรื่องวิกฤตนี้แน่ ฉันกับจิมจึงได้พยามหาหนทางกันมาโดยตลอด”

“เกือบทุกๆวันผมจะเข้าไปในเมือง แต่ไม่ได้ไปเอาอาหารกับน้ำ ผมจะเข้าไปรับรู้ข้อมูลความเป็นไปของโลก มีอยู่ครั้งหนึ่งได้มีการเกณฑ์ประชาชนไปรบ ซึ่งแน่นอนผมก็ด้วย แต่โชคดีที่ปลอดภัยกลับมา ผมได้รับกระเป๋าจากเพื่อนคนนึง มันคือกระเป๋านาโนซึ่งมันดูคล้ายกระเป๋าสตางค์แต่มันสามารถเอารถถังทั้งคันใส่เข้าไปได้ วิธีใช่เท่าที่จำได้คือ เอากระเป๋าไปสัมผัสวัตถุแล้ววัตถุนั้นจะเล็กลง เมื่อจะให้เหมือนเดิมก็เอากระเป๋าไปแตะอีกที วัตถุนั้นจะเล็กลงเหลือแค่หนึ่งในสี่หรือหนึ่งในแปดของวัตถุเดิม ทุกๆวันผมมักจะเก็บขวดน้ำกลับมากรอกใส่ขวดแล้วใส่กระเป๋า เนื่องจากแทบทุกวันที่ผมเข้าไปในเมือง จะมีเด็กที่อาการอิดโรยเพราะขาดน้ำ ผมจะยื่นน้ำให้หนึ่งขวดพร้อมกำชับว่าอย่าบอกใคร”

“วิกฤตครั้งนี้มันแย่เอามากๆฉันใช้เวลาหลายเดือนแต่ก็ไม่สามารถทำให้เกิดน้ำได้ถึงแม้ฉันจะรู้ดีว่า ธาตุไฮโดรเจนรวมตัวกับออกซิเจนมันจะเกิดเป็นน้ำ ซึ่งมี2โมเลกุล (H₂o) แต่มันกลับทำไม่ได้ สร้างความแปลกประหลาดใจให้ฉันอย่างมาก

จิมออกไปสำรวจต้นไม้ของที่นี่แล้วพบว่าปกติทุกอย่าง แต่เรื่องที่น่าพิศวงศ์ที่สุดคือบ่อน้ำเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ1เมตร ลึกประมาณ30เซนติเมตรจิมใช้กรอกน้ำแทบทุกวันแต่มันกลับไม่หมดเลยฉันลองขุดรอบๆกลับไม่มีน้ำไหลออกมาเลยฉันจึงตัดสินใจขุดลงไปใต้บ่อแล้วจะแทงขึ้นไปบนบ่อ แต่มันแข็งมากๆ ฉันเคยให้จิมไปขอสว่านในเมืองมาแต่เจาะจนดอกสว่านหัก ใต้บอกลับไม่เป็นอะไรเลย ฉันจึงได้ตั้งใจที่จะหาทุกวิถีทางที่จะนำน้ำกลับคืนมาให้ได้ “