น้ำ

4.6

เขียนโดย peely

วันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 23.34 น.

  8 ตอน
  1 วิจารณ์
  12.23K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 00.57 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

3) คำสั่งจากเบื้องบน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

  

“วันนี้ผมก็เข้าไปในเมืองอย่างเคยแต่ผมเห็นสิ่งที่มันไม่น่าเกิดกับมนุษย์ขึ้น”

“ประชาชนทั้งหลาย เป็นทีรู้ดีว่าตอนนี้โลกเราขาดแคลนน้ำอย่างหนัก จึงต้องมีมาตรการควบคุมการใช้น้ำ อย่าได้คิดว่านี่เป็นการเอาเปรียบ เพราะที่ทำก็เพื่อประชาชนทุกคน”

แล้วก็มีประชาชนลุกฮือขึ้นมา

“มาทำอย่างนี้ได้ไง เห็นพวกเราเป็นตัวอะไรวะ ใครจะยอม เราจะต่อต้าน เรียกร้องสิทธิของพวกเรา จริงมั๊ย”

“ใช่ ใช่ ใช่ ขับไล่ พวกเผด็จการ ขับไล่เผด็จการ”

เสียงได้ดังก้องไปทั่วบริเวณนั้น

“ทางเราได้รับคำสั่งให้สามารถทำได้ทุกวิถีทางเพื่อความสงบเรียบร้อย เพราะฉะนั้นจึงประกาศบริเวณนี้เป็นเขตกระสุนจริง เพราะฉะนั่นเพื่อความปลอดภัยขอให้อยู่ในความสงบ”

“ใครจะไปฟังแกจริงมั๊ย”

“ใช่ ใช่ ใช่”

ปัง

ลูกกระสุนหนึ่งนัดของทหารนายหนึ่งได้แล่นออกจากรังเพลิงเจาะเข้าหัวของแกนนำโดยมีคำสั่งจากผู้บัญชาการ สร้างความหวาดผวาให้กับประชาชนแถวนั้นเป็นอย่างมาก

“เฮ้อ แค่นี้ยังวุ่นวายไม่พออีกเหรอ”

แล้วจิมก็เดินกลับบ้านระหว่างทางเจอเด็กคนนึงเขาจึงส่งน้ำให้และกำชับว่าห้ามบอกใคร

“เกลซฉันว่าเหตุการณ์มันเลวร้ายขึ้นเรื่อยๆถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปฉันว่า ทุกคนอาจไม่รอด”

“ตอนนี้ฉันก็พยายามอย่างสุดๆแล้วนะเอาเป็นว่าค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่า เร่งไป กังวลไปอาจจะผิดพลาดได้”

บึ้ม!!!!!!!!!!

“จิมเสียงอะไรน่ะ”

“ก็คงจะเป็นพวกที่ต้องการชิงน้ำไปจากเมืองนั่นแหละ”

“แต่ไม่นะมันมีขีปนาวุธพุ่งเข้ามา”

แว็บ!!!!! หลังจากขีปนาวุธเจาะลงพื้นก็เกิดแสงสีขาวไปทั่วบริเวณ

บึ้ม!!!!!!!!!!!!

โชคดีที่ตำแหน่งขีปนาวุธลงที่นอกเมือง

“ตรงนั้นมันที่ที่กำลังรบกันอยู่นี่นา”

สี่ชั่วโมงผ่านไป

“เกลซเดี๋ยวฉันจะเข้าไปดูในเมืองหน่อย”

“ระวังตัวด้วยล่ะ”

ณ ภายในเมือง

“ไม่ ไม่ พวกมันต้องฆ่าเราหมดแน่ พวกเราไม่รอดหรอก”

เสียงชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึ้นทำให้ชาวบ้านที่เหลือรู้สึกขวัญเสียไปตามๆกัน

“ประชาชนทุกคนไม่ต้องห่วงเราสามารถต่อต้านพวกมันออกไปได้ โดยมีทหารหาญ สละชีพเป็นร้อยนายเพื่อปกป้องพวกเราทุกคน ดังนั้น พวหเราต้องอยู่เพื่อแก้ปัญหานี้ให้คุ้มกับชีวิตของพวกเค้า”

ภายในเมืองเงียบลงชั่วขณะหนึ่ง

“เราขอให้ทุกท่านยืนสงบนิ่งสองนาทีเพื่อไว้อาลัยและสดุดีทหารกล้าของพวกเรา”

“แน่นอนผมก็ทำด้วย”

มีลุงคนนึงดินเข้ามาหาผม

“พ่อหนุ่มทำไมน้ำมันถึงได้หมดล่ะ”

“ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันผมลองเอาสารที่ทำให้เกิดน้ำมาทดลองก็ไม่ได้”

“พ่อหนุ่มลุงว่าต้องเป็นคำเตือนจากเบื้องบนแน่ๆ”

“ยังไงเหรอครับลุง”

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
4.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา