มาจากสายฝน

หลายเดือนต่อมา
ที่ริมแม่น้ำ
ลิน:นี่ก็จะเกือบปีแล้วนาที่ดูใจกันมาตกลงจะเป็นแฟนกันมั๊ย
แบงค์: เป็นสิ เธอนี่เป็นคนดีจริงๆเลยนะ แบงค์ไม่เคยเจอใครแบบนี้เลย
ลิน: ไม่ใช่เพราะลินเป็นคนดีหรอกนะ แต่เพราะลินรักแบงค์
แบงค์:สัญญานะว่าเรานะไม่แยกจากกัน
ลิน: เอ่อ คือ
แบงค์: ทำไมล่ะลิน
ลิน: เดือนหน้าลินต้องไปทำธุระที่อื่น
แบงค์:โธ่ลิน ไม่เป็นไรขอให้เรากลับมาเจอกันอีกก็พอ
ลิน: แบงค์ ลินรักแบงค์ที่สุดเลย
แล้วลินก็โผเข้ากอดแบงค์ไว้แน่นแบงค์ก็เอามือลูบหลังและหัวลินเบาๆ
แบงค์: ไปเที่ยวกันดีกว่า
ลิน: อื้อ ว่าแต่ไปไหนล่ะ
แบงค์: ไปดูหนังก่อน อกกมาเดินซื้อของ กินข้าว แล้วก็นั่งรถเล่นกัน
ลิน: ดีจังเลย
วันนั้นทั้งวันแบงค์กับลินก็ไปเที่ยวด้วยกันอย่าสนุกสนาน
หนึ่งเดือนต่อมา
ณ ริมแม่น้ำ
แบงค์: จะไปแล้วเหรอ
ลิน: จ้ะ มันรีบอะ
แบงค์: อย่าลืมเรานะแล้วว่างๆก็กลับมาหากันหน่อยนะ
ลิน:ไม่ลืมอยู่แล้ว
ลิน: แบงค์ขอเราจูบหน่อยสิ ไม่รู้ว่าเมื่อไรเราจะเจอกันอีก
แบงค์: อะ อืม
ทั้งคู่ได้จูบอำลากัน แบงค์เริ่มมีความรู้สึกเดียวดายอีกครั้ง
หนึ่งเดือนผ่านไป
ณ ริมแม่น้ำ
แบงค์:ยังไม่กลับมาอีกเหรอ
สองเดือนผ่านไป
ณ ริมแม่น้ำ
แบงค์:ยังไม่กลับมาอีกเหนอ
สามเดือนผ่านไป
ณ ริมแม่น้ำ
แบงค์:ยังไม่กลับมาอีกเหรอ
หนึ่งปีผ่านไป
ณ ริมแม่น้ำ
แบงค์:คงไม่กลับมาแล้วสินะ
หลังจากนั้นทุกเดือนเขาจะมาที่นี้เพื่อไว้อาลัยแฟนเก่า และมาที่นี่เพื่อรอคอยแฟนคนปัจจุบัน ทุกวันนี้เขารู้สึกเหงาและเดียวดายเป็นอย่างมากจิตใจสับสน ว้าวุ่น เขาต้องกลับมาพบกับเรื่องที่เคยเกิดขึ้นแล้วอีกครั้งหนึ่ง