มาจากสายฝน

หลายวันต่อมา

แบงค์: มาทำอะไรเหรอลิน

ลิน: มาซื้อของค่ะ

แบงค์:แล้วเรื่องไปทะเลล่ะ

ลิน:แบงค์ว่างเมื่อไรก็ไปกันเลยนะ

แบงค์:ได้งั้นอีก2วันเจอกันที่เดิมเวลาเดี๋ยวบอก

ลิน: ค่ะ

สองวันต่อมา

“ตื้ดๆๆๆๆ”

ลิน:ฮัลโหล เดี๋ยวขอจัดของก่อนนะ

แบงค์: โอเค อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันนะ

…….

ลิน: แบงค์รินมาแล้ว รอนานมั๊ย

แบงค์: ไม่หรอก ป่ะไปทะเลกัน

ลิน: let’s to sea เย้

………

ลิน: ว้าวทะเลสวยจัง

แบงค์ : ใช่ๆ หาดทรายก็ขาว ลมเย็น น้ำสีก็สวย

ลิน : วางสัมภาระแล้วไปเฮฮาดีกว่า

แบงค์:ลินรอแบงค์ด้วย

ลิน: โอ้ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ แล่นอยู่ในทะเล

แบงค์ : รำ ระบำชาวเกาะ เพลงเพราะเสนาะจับใจ สายน้ำหลั่งไหล สายน้ำหลั่งไหล วู้วู้

ลิน: แบงค์ ไปว่ายน้ำกัน

แบงค์ : โอเค

ลิน: มาเร็วๆสิแบงค์

แบงค์: รอหน่อยสิคลื่นมันแรง

แบงค์: เฮ้ย!

หมับ!!

ลิน:ว้าย!แบงค์อย่าบีบมันเจ็บ

แบงค์: ขอโทษ ขอโทษ คลื่นมันแรงขามันไม่ถึงพิ้นน่ะ

ลิน: ว่ายน้ำไม่เป็นเหรอ

แบงค์: เป็น เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

ลิน: หิวแล้วล่ะไปกินข้าวกันดีกว่า

แบงค์: ดีๆ หิวเหมือนกัน

ลิน:หาดนี้สงบดีนะ ไม่ค่อยมีคนเลย

แบงค์: ใช่ เงียบดี

แบงค์: ว่าแต่จะกลับเมื่อไรล่ะ

ลิน:สี่ทุ่ม

แบงค์: ตามสบาย

หลายชั่วโมงผ่านไป

ลิน: แบงค์มาดูพระอาทิตย์ตกสิสวยนะ

แบงค์: ใช่ สวยมากๆเลย

ลิน: เนอะ

พูดเสร็จลินก็กอดแบงค์ แบงค์นั่งนิ่งทำอะไรไม่ถูกจึงปล่อยให้รินกอดไป

ลิน: มืดแล้วก่อกองไฟกัน

แบงค์: เดี๋ยวหากิ่งไม้ก่อนนะ

ลิน: จ้า เร็วๆนะ

แบงค์: โอเค เรียบร้อย กินข้าวดีกว่า

ลิน: เห็นด้วย

แบงค์: อิ่มจัง เป็นวันพักผ่อนที่ดีจริงๆ

ลิน: นั่นสิ แบงค์ลองนี่หน่อยมั๊ย

แบงค์: เฮ่ย เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพกเหล้ามา

ลิน: ผ่อนคลาย ผ่อนคลาย เอาล่ะ คัมไปน์

ลิน: แบงค์ดูบนท้องฟ้าสิ ดาวสวยจังเลยนะ

แบงค์: ใช่สวยมาก

แบงค์: ลินเข้ามาใกล้ๆเราหน่อยสิ

ลิน: มีอะไรเหรอ

พูดจบแบงค์ก็เอาปากประจบปากลินทั้งคู่นั่งจูบกันริมกองไฟ ที่บนฟ้ามีดวงดาวส่องประกายระยิบระยับ

ลิน: แบงค์พอเถอะกลับบ้านกัน

แบงค์: นี่ก็ใกล้สี่ทุ่มแล้ว ป่ะ กลับ

พอขึ้นรถลินก็หลับมาตลอดทาง

ณ ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง

แบงค์ : แวะหากาแฟหน่อยดีกว่า ลินจะเอาอะไรมั๊ย

ลิน: อืออออ ไม่เอาอะ แบงค์ไปซื้อของเถอะ

หลังจากกลับมาแบงค์เห็นลินหายใจ ถี่และแรงเหงื่อออกจึงจับหน้าผากดู

แบงค์: ตายล่ะตัวร้อนขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ไม่ได้การต้องรีบแล้ว

แบงค์จึงพารินมาที่บ้านแบงค์และพารินนอนบนที่นอนแล้วไปต้มน้ำ หาข้าว กับยามาให้ริน

แบงค์:เดี๋ยวเช็ดตัวเสร็จ ลุกขึ้นมากินข้าวต้มกับยาก่อนนะ

ลิน: แค่กๆ ขอบใจนะแบงค์ ขอโทษนะที่ทำให้เดือดร้อน แค่กๆ

แบงค์: ไม่เป็นไรมาสิเดี๋ยวป้อนให้

ลิน:ขอบใจนะ

แบงค์: เอาล่ะนอนหลับฝันดีนะ

ลิน:แบงค์ล่ะ

แบงค์: เดี๋ยวนั่งตรวจงาน อาบน้ำ ก่อน

ลิน: แล้วจะนอนบนเตียงนี้มั๊ย

แบงค์ไม่ตอบพร้อมดินไปทำธุระ

เช้าวันต่อา

ลิน: ฮึ้ย!!หลับสบายจัง ไข้ดูเหมือนจะลดแล้วด้วย

ลิน: แบงค์ทำไมถึงนอนข้างล่างไม่นอนข้างบนนี้ล่ะ

ลิน : นี่เธอเสียสละขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมแฟนเก่าเธอถึงทิ้งเธอได้ลงนะ

แบงค์: หาวววว อ้าวอรุณสวัสดิ์ลิน อาการเป็นไงบ้าง

ลิน:ค่อยยังชั่วแล้ว ก็เพราะได้แบงค์ดูแลนี่แหละ

แบงค์ : แหม ก็มัน

ลิน:จำได้มั๊ยเมื่อคืนทำอะไรไว้ที่หาด

แบงค์:ได้สิก็…เช้าแล้วหาไรกินดีกว่า

ลิน: โห่ แบงค์อะ ไม่ยอมตอบลินเลยนะ

แบงค์: หิวแล้วรีบกินดีกว่าเดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะ

…….

แบงค์: อาบน้ำเสร็จแล้วใช้มั๊ย

ลิน : จ้ะ

แบงค์:เดี๋ยวไปส่งบ้านให้นะ

ลิน:ขอบใจนะจ๊ะ

……..

หน้าบ้านริน

แบงค์:เอาล่ะ ถึงแล้ว แล้วเจอกันนะ

ลิน: จ้ะแล้วเจอกันนะจ๊ะที่รัก

คำพูดประโยคนั้นทำเอาแบงค์ทำอะไรไม่ถูกเลย