มาจากสายฝน

หลายเดือนต่อมา

ที่ริมแม่น้ำ

ลิน:นี่ก็จะเกือบปีแล้วนาที่ดูใจกันมาตกลงจะเป็นแฟนกันมั๊ย

แบงค์: เป็นสิ เธอนี่เป็นคนดีจริงๆเลยนะ แบงค์ไม่เคยเจอใครแบบนี้เลย

ลิน: ไม่ใช่เพราะลินเป็นคนดีหรอกนะ แต่เพราะลินรักแบงค์

แบงค์:สัญญานะว่าเรานะไม่แยกจากกัน

ลิน: เอ่อ คือ

แบงค์: ทำไมล่ะลิน

ลิน: เดือนหน้าลินต้องไปทำธุระที่อื่น

แบงค์:โธ่ลิน ไม่เป็นไรขอให้เรากลับมาเจอกันอีกก็พอ

ลิน: แบงค์ ลินรักแบงค์ที่สุดเลย

แล้วลินก็โผเข้ากอดแบงค์ไว้แน่นแบงค์ก็เอามือลูบหลังและหัวลินเบาๆ

แบงค์: ไปเที่ยวกันดีกว่า

ลิน: อื้อ ว่าแต่ไปไหนล่ะ

แบงค์: ไปดูหนังก่อน อกกมาเดินซื้อของ กินข้าว แล้วก็นั่งรถเล่นกัน

ลิน: ดีจังเลย

วันนั้นทั้งวันแบงค์กับลินก็ไปเที่ยวด้วยกันอย่าสนุกสนาน

หนึ่งเดือนต่อมา

ณ ริมแม่น้ำ

แบงค์: จะไปแล้วเหรอ

ลิน: จ้ะ มันรีบอะ

แบงค์: อย่าลืมเรานะแล้วว่างๆก็กลับมาหากันหน่อยนะ

ลิน:ไม่ลืมอยู่แล้ว

ลิน: แบงค์ขอเราจูบหน่อยสิ ไม่รู้ว่าเมื่อไรเราจะเจอกันอีก

แบงค์: อะ อืม

ทั้งคู่ได้จูบอำลากัน แบงค์เริ่มมีความรู้สึกเดียวดายอีกครั้ง

หนึ่งเดือนผ่านไป

ณ ริมแม่น้ำ

แบงค์:ยังไม่กลับมาอีกเหรอ

สองเดือนผ่านไป

ณ ริมแม่น้ำ

แบงค์:ยังไม่กลับมาอีกเหนอ

สามเดือนผ่านไป

ณ ริมแม่น้ำ

แบงค์:ยังไม่กลับมาอีกเหรอ

หนึ่งปีผ่านไป

ณ ริมแม่น้ำ

แบงค์:คงไม่กลับมาแล้วสินะ

หลังจากนั้นทุกเดือนเขาจะมาที่นี้เพื่อไว้อาลัยแฟนเก่า และมาที่นี่เพื่อรอคอยแฟนคนปัจจุบัน ทุกวันนี้เขารู้สึกเหงาและเดียวดายเป็นอย่างมากจิตใจสับสน ว้าวุ่น เขาต้องกลับมาพบกับเรื่องที่เคยเกิดขึ้นแล้วอีกครั้งหนึ่ง