เราคือแชมป์เปี้ยน!!!!!

                 "เอ้าเด็กๆได้เวลาไปแล้ว การแข่งจะเริ่มในตอนบ่ายแล้ว"
   ครูอรเรียกพวกเราสี่คนขึ้นรถตู้ที่จัดไว้เพื่อไปแข่งรอบแรกที่สนามกีฬากลางประจำจังหวัด
                พวกเรานั่งรถได้ประมาณครึ่งทางพี่ชุดูเหมือนไม่สบายใจเธอจึงถามถึงสมาชิกคนที่ห้าด้วยความอัดอั้นตันใจ
 
                 "พวกเธอจะได้เจอเธอคนนั้นที่นั่น"
เมื่อไปถึงพวกเราก็เจอพี่กุหลาบที่ใส่ชุดวอร์มกำลังอบอุ่นร่างกายอยู่ในที่เขาจัดเตรียมไว้ให้เรา พวกเราทั้งสี่คนยิ้มด้วยความโล่งอก
          พี่ชุเดินเข้าไปทักทายแต่เจอกับความเฉยชา
 
            "เลิกพูดเถอะน่า ฉันจะเล่นเพราะฉันอยากเล่น เหตุผลไม่มีได้ใหม"
            "ไม่เป็นไรฉันดีใจมากเลยนะ"
   พี่กุหลาบเมินหน้าหนี เหมยส่ายหัวด้วยความเบื่อหน่าย ฉันเลยเดินเข้าไปหาครูอร
 
           "ไม่ต้องถาม เธอรู้แค่ว่าฉันทำให้เธอมาเล่นได้ก็พอ เด็กคนนั้นก็รับมือยากพอๆกับโรสเลยล่ะ ไปอุ่นเครื่องได้แล้ว"
          ฉันวิ่งมาวอร์มอัพพร้อมๆกับเพื่อนๆ"ว่าแล้วอาต้องพูดอย่างนั้น"ฉันพูดคนเดียวในใจ
 
    นัดแรกเราเจอกับโรงเรียนสาธิตกีฬา พวกเขาท่าทางเก่งกันทุกคนเลยล่ะ
 
            "ปรี้ดดด  นักกีฬาทั้งสองโรงเรียนลงมาได้แล้วครับ"
 
    พวกเรายืนเผชิญหน้ากัน รอบแรกอาให้พี่กุหลาบกับดานั่งเก้าอี้ตัวสำรอง ฉันเล่นตำแหน่งเสิร์ฟ เหมยเล่นตำแหน่งขวา และพี่ชุเล่นตำแหน่งซ้าย  
          "สาธิตเริ่มเกมก่อน ปรี้ดดด"
 
         "เปรี้ยง"
        สิ้นเสียงนกหวีดกรรมการ โรงเรียนสาธิตก็เสิร์ฟลงได้แต้ม มันเร็วมากทีเดียว พี่ชุเตรียมตัวไม่ทัน
 
        "บดินปีนี้ก็แจกแต้มเหมือนเดิม ว่าไงชุ ไม่มีพวกตัวจริงปีที่แล้วทำอะไรไม่ได้เลยรึไง"
     พวกนั้นถากถางทันทีที่ได้แต้มแรก พี่ชุยังมึนๆอยู่ทำหน้าเหรอหราเพราะเธอไม่ได้ฟังทำให้พวกสาธิตหัวเสียอย่างมาก
 
         "ตายซะเถอะ"
     เปรี้ยง  ลูกเสิร์ฟลอยมาอย่างเร็ว แต่เหมยต้องทำให้พวกนั้นตะลึงด้วยตะกร้อกังฟู เค้าเตอร์แอทแทค สวนกลับทันทีลูกตะกร้อลอยข้ามเน็ตมาแค่นิดเดียวเท่านั้นเอง
 
     "บดินได้แต้ม 1-1 เปลี่ยนเสิร์ฟ"
 
    เหมยรับลูกตะกร้อมาตั้งท่าพร้อมโยนมาให้ฉัน
 
    "สา ฉันหมั่นใส้พวกมัน ฆ่าพวกมันซะ"
 
    เปรี้ยง
   "บดินได้แต้ม 2-1"
   พวกนั้นอ้าปากหวอ เหมยกับพี่ชุยิ้ม ส่วนพี่ชุชูสองหมัดขึ้นฟ้า
 
    "ฮ่าๆๆๆๆ บดินกำเนิดใหม่แล้วพวกแก"
 
............................................................................................
   ส่วนอีกด้าน สนามสอง โรงเรียนหาดแก้วก็กำลังแข่งนัดแรกเช่นเดียวกัน 
 
       "ริซ่า คิดว่าโรงเรียนใหนจะชนะ ระหว่างบดินกับสาธิต"
 
       "พี่กาน ฉันไม่เดาก็คงรู้ ถ้าอริสาผ่านด่านนี้ไม่ได้ก็ดี มือเสิร์ฟอันดับหนึ่งจะได้เป็นฉัน"
 
       "อ้าวแล้วเมื่อตอนอยู่ทีมเดียวกันไม่ได้ทดสอบเหรอ"
 
       ริซ่าส่ายหน้า "ช่างมันเถอะ รอบคัดเลือกฉันคงถนอมแรงไว้ดีกว่า รอบแปดทีมจะมีพวกที่โหดกว่าอริสารออยู่"
      ทันไดนั้นเสียงเชียร์สนามของพวกเราก็เฮกันลั่นเพราะลูกเสิร์ฟของฉันและ ตะกร้อกังฟูของเหมย  ทำเอาริซ่าชำเลือง
   .............................................................................................
 
      "บ้าชมัด ลูกเสิร์ฟนั่นรับไม่ได้เลย"
  นักกีฬาฝั่งสาธิตเริ่มบ่นกันอุบ พอพวกนั้นสังเกตุดีๆก็จำฉันได้
 
      "อริสาทีมนางฟ้า!!!"
 
    เปรี้ยง    "เกมเซต  2-0"
 
     พวกเราได้พักสิบนาที อาอรเดินปรบมือเข้ามากลางวง
 
     "ฉันจะเปลี่ยนอริสาออก และให้กุหลาบเสิร์ฟแทน เราทำลายกำลังใจพวกนั้นพอแล้ว"
 
   ปรี้ดดด  เสียงนกหวีดเรียกนักกีฬาลงสนาม โฆษกประกาศเปลี่ยนตัวฉันออกมานั่งพักข้างสนาม แต่ฉันเลือกเดาะตะกร้อเบาเพื่อยืดหยุ่นเส้น โดยไม่สังเกตุว่าริซ่ากับรุ่นพี่ของเธอมาดูฉันข้างสนาม พวกเขาแข่งเสร็จเร็วมาก
 
     "ฉันว่า เธอต้องเอาจริงแล้วล่ะ ริซ่า"
  ริซ่ามองฉันอย่างจดจ่อเหมือนเธอคิดอะไรในใจซักอย่าง
 
    "ไปเถอะพี่กานดา ต่อไปนี้ฉันจะเอาจริงทุกการแข่งขัน"
 
.........................................................................................
 
   การแข่งขันนัดแรกพวกเราเก็บชัยชนะกลับมาได้ พวกเราดีใจตลอดทางจนถึงโรงเรียน
 อามองดูพวกเราแล้วยิ้ม เธอมองขึ้นไปที่ห้อง ผอ.เห็นเขามองผ่านมู่ลี่
 
   อาตบไหล่พี่กุหลาบเบา เหมือนเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า เราชนะได้เพราะเธอ ฉันเห็น ผอ.ปิดมู่ลี่หนีรอยยิ้มของอาอร
 
          "ดู คนไม่รับความจริง ว่าเธอเก่งแค่ใหนใช่ใหมกุหลาบ"
 
       พี่กุหลาบ ปัดมือของอาอรออกจากไหล่ แล้วเดินรุดหน้าพวกเราไป เหมือนเป็นพวกก้าวร้าวถ้าเธอไม่หันกลับมาด้วยรอยยิ้ม
 
         "โค้ชคะขอบคุณมากนะคะ"
     พี่กุหลาบพูดแล้วก็รีบวิ่งไป ทิ้งให้พวกเรายิ้มตามไปด้วย
 
...............................................................................................
 
                        แถมท้ายตอน ถ้าเกิดเขียนเป็น คอมมิค#1        

 
                      มีอะไรต้องปรับปรุงแก้ไข แนะนำผมได้เสมอนะครับ