เราคือแชมป์เปี้ยน!!!!!

                 "เอ้าเด็กๆได้เวลาไปแล้ว การแข่งจะเริ่มในตอนบ่ายแล้ว"

   ครูอรเรียกพวกเราสี่คนขึ้นรถตู้ที่จัดไว้เพื่อไปแข่งรอบแรกที่สนามกีฬากลางประจำจังหวัด

                พวกเรานั่งรถได้ประมาณครึ่งทางพี่ชุดูเหมือนไม่สบายใจเธอจึงถามถึงสมาชิกคนที่ห้าด้วยความอัดอั้นตันใจ

                 "พวกเธอจะได้เจอเธอคนนั้นที่นั่น"

เมื่อไปถึงพวกเราก็เจอพี่กุหลาบที่ใส่ชุดวอร์มกำลังอบอุ่นร่างกายอยู่ในที่เขาจัดเตรียมไว้ให้เรา พวกเราทั้งสี่คนยิ้มด้วยความโล่งอก

          พี่ชุเดินเข้าไปทักทายแต่เจอกับความเฉยชา

            "เลิกพูดเถอะน่า ฉันจะเล่นเพราะฉันอยากเล่น เหตุผลไม่มีได้ใหม"

            "ไม่เป็นไรฉันดีใจมากเลยนะ"

   พี่กุหลาบเมินหน้าหนี เหมยส่ายหัวด้วยความเบื่อหน่าย ฉันเลยเดินเข้าไปหาครูอร

           "ไม่ต้องถาม เธอรู้แค่ว่าฉันทำให้เธอมาเล่นได้ก็พอ เด็กคนนั้นก็รับมือยากพอๆกับโรสเลยล่ะ ไปอุ่นเครื่องได้แล้ว"

          ฉันวิ่งมาวอร์มอัพพร้อมๆกับเพื่อนๆ"ว่าแล้วอาต้องพูดอย่างนั้น"ฉันพูดคนเดียวในใจ

    นัดแรกเราเจอกับโรงเรียนสาธิตกีฬา พวกเขาท่าทางเก่งกันทุกคนเลยล่ะ

            "ปรี้ดดด  นักกีฬาทั้งสองโรงเรียนลงมาได้แล้วครับ"

    พวกเรายืนเผชิญหน้ากัน รอบแรกอาให้พี่กุหลาบกับดานั่งเก้าอี้ตัวสำรอง ฉันเล่นตำแหน่งเสิร์ฟ เหมยเล่นตำแหน่งขวา และพี่ชุเล่นตำแหน่งซ้าย  

          "สาธิตเริ่มเกมก่อน ปรี้ดดด"

         "เปรี้ยง"

        สิ้นเสียงนกหวีดกรรมการ โรงเรียนสาธิตก็เสิร์ฟลงได้แต้ม มันเร็วมากทีเดียว พี่ชุเตรียมตัวไม่ทัน

        "บดินปีนี้ก็แจกแต้มเหมือนเดิม ว่าไงชุ ไม่มีพวกตัวจริงปีที่แล้วทำอะไรไม่ได้เลยรึไง"

     พวกนั้นถากถางทันทีที่ได้แต้มแรก พี่ชุยังมึนๆอยู่ทำหน้าเหรอหราเพราะเธอไม่ได้ฟังทำให้พวกสาธิตหัวเสียอย่างมาก

         "ตายซะเถอะ"

     เปรี้ยง  ลูกเสิร์ฟลอยมาอย่างเร็ว แต่เหมยต้องทำให้พวกนั้นตะลึงด้วยตะกร้อกังฟู เค้าเตอร์แอทแทค สวนกลับทันทีลูกตะกร้อลอยข้ามเน็ตมาแค่นิดเดียวเท่านั้นเอง

     "บดินได้แต้ม 1-1 เปลี่ยนเสิร์ฟ"

    เหมยรับลูกตะกร้อมาตั้งท่าพร้อมโยนมาให้ฉัน

    "สา ฉันหมั่นใส้พวกมัน ฆ่าพวกมันซะ"

    เปรี้ยง

   "บดินได้แต้ม 2-1"

   พวกนั้นอ้าปากหวอ เหมยกับพี่ชุยิ้ม ส่วนพี่ชุชูสองหมัดขึ้นฟ้า

    "ฮ่าๆๆๆๆ บดินกำเนิดใหม่แล้วพวกแก"

............................................................................................

   ส่วนอีกด้าน สนามสอง โรงเรียนหาดแก้วก็กำลังแข่งนัดแรกเช่นเดียวกัน 

       "ริซ่า คิดว่าโรงเรียนใหนจะชนะ ระหว่างบดินกับสาธิต"

       "พี่กาน ฉันไม่เดาก็คงรู้ ถ้าอริสาผ่านด่านนี้ไม่ได้ก็ดี มือเสิร์ฟอันดับหนึ่งจะได้เป็นฉัน"

       "อ้าวแล้วเมื่อตอนอยู่ทีมเดียวกันไม่ได้ทดสอบเหรอ"

       ริซ่าส่ายหน้า "ช่างมันเถอะ รอบคัดเลือกฉันคงถนอมแรงไว้ดีกว่า รอบแปดทีมจะมีพวกที่โหดกว่าอริสารออยู่"

      ทันไดนั้นเสียงเชียร์สนามของพวกเราก็เฮกันลั่นเพราะลูกเสิร์ฟของฉันและ ตะกร้อกังฟูของเหมย  ทำเอาริซ่าชำเลือง

   .............................................................................................

      "บ้าชมัด ลูกเสิร์ฟนั่นรับไม่ได้เลย"

  นักกีฬาฝั่งสาธิตเริ่มบ่นกันอุบ พอพวกนั้นสังเกตุดีๆก็จำฉันได้

      "อริสาทีมนางฟ้า!!!"

    เปรี้ยง    "เกมเซต  2-0"

     พวกเราได้พักสิบนาที อาอรเดินปรบมือเข้ามากลางวง

     "ฉันจะเปลี่ยนอริสาออก และให้กุหลาบเสิร์ฟแทน เราทำลายกำลังใจพวกนั้นพอแล้ว"

   ปรี้ดดด  เสียงนกหวีดเรียกนักกีฬาลงสนาม โฆษกประกาศเปลี่ยนตัวฉันออกมานั่งพักข้างสนาม แต่ฉันเลือกเดาะตะกร้อเบาเพื่อยืดหยุ่นเส้น โดยไม่สังเกตุว่าริซ่ากับรุ่นพี่ของเธอมาดูฉันข้างสนาม พวกเขาแข่งเสร็จเร็วมาก

     "ฉันว่า เธอต้องเอาจริงแล้วล่ะ ริซ่า"

  ริซ่ามองฉันอย่างจดจ่อเหมือนเธอคิดอะไรในใจซักอย่าง

    "ไปเถอะพี่กานดา ต่อไปนี้ฉันจะเอาจริงทุกการแข่งขัน"

.........................................................................................

   การแข่งขันนัดแรกพวกเราเก็บชัยชนะกลับมาได้ พวกเราดีใจตลอดทางจนถึงโรงเรียน

 อามองดูพวกเราแล้วยิ้ม เธอมองขึ้นไปที่ห้อง ผอ.เห็นเขามองผ่านมู่ลี่

   อาตบไหล่พี่กุหลาบเบา เหมือนเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า เราชนะได้เพราะเธอ ฉันเห็น ผอ.ปิดมู่ลี่หนีรอยยิ้มของอาอร

          "ดู คนไม่รับความจริง ว่าเธอเก่งแค่ใหนใช่ใหมกุหลาบ"

       พี่กุหลาบ ปัดมือของอาอรออกจากไหล่ แล้วเดินรุดหน้าพวกเราไป เหมือนเป็นพวกก้าวร้าวถ้าเธอไม่หันกลับมาด้วยรอยยิ้ม

         "โค้ชคะขอบคุณมากนะคะ"

     พี่กุหลาบพูดแล้วก็รีบวิ่งไป ทิ้งให้พวกเรายิ้มตามไปด้วย

...............................................................................................

                        แถมท้ายตอน ถ้าเกิดเขียนเป็น คอมมิค#1        

                      มีอะไรต้องปรับปรุงแก้ไข แนะนำผมได้เสมอนะครับ