Girl form another.ปิ้งรักสาวต่างมิติ

                  "แม่จะมาเยี่ยม!!!"

ผมอุทานอย่างตกใจเมื่อยุ่ยบอกผมในระหว่างพัก

 

                 "ค่ะ  อ้ะไม่สิเรียกว่ามาทดสอบฝีมือพี่มากกว่า"

 

อั่ก  ผมกระอั่กเลือด แม่ยุ้ยเป็นสุดยอดนักรบนี่หว่า ผมจินตนาการถึงศพผมบนกองเลือดไม่ยาก

 

                  "หนูบอกว่าพี่ปราบเบลล่าลงได้ แม่สนใจใหญ่เลยล่ะ"

 

                 อ้าก  ตายสถานเดียวงานนี้

 

                "แล้วแม่จะมาเมื่อไหร่"

 

             "ยินดีต้อนรับค่า"

เสียงเบลล่าต้อนรับแขก แต่ตกใจอย่างมาก เมื่อสาวใหญ่มาดเฉี่ยวเดินอย่างสง่าผ่าเผยเข้ามานั่งโต๊ะ

 

               "ริส่ะ  ไม่จริงน่ะ"

 

               "ใจเย็นยัยหนูเอทอล ฉันไม่มีความสนใจกับคนที่แพ้ชาวโลกอย่างเธอ"

            เบลล่ากัดฟันกรอด ยุ้ยรีบวิ่งไปหา

 

              "ยินดีต้อนรับค่ะ  แม่"

 

นั่นไง  น้านง้าย  มาแล้วเรอะ  คนสวยขนาดนี้เร้อสุดยอดนักรบ

 

               "คนนั้นรึ  เกื้อ ผู้ชายที่ลูกว่า บอกมันว่าฉันจะรอที่ลานกว้างหลังร้าน"

 

           ผมกระอักเลือดอีกรอบ นี่ไม่สนใจตัวตนเปิดเผยเลยรึ  ตายหยังเขียด

 

            ยุ้ย  ผมและเบลล่ามาที่ลานกว้างหลังเลิกงาน เอ้ะที่นี่มีโรงยิมตั้งแต่เมื่อไหร่วะ

 

             "เบลล่าเธอม่ด้วยทำใม"

 

            "เงียบน่ะ  ฉันแค่อยากดูการต่อสู้ของนักรบในตำนานอิทส์เกรท"

 

          ริสะ แม่ของยุ้ย เดินมาประชันหน้ากลางโรงยิมที่มียุ้ยกับเบลล่าเฝ้าดูอยู่

 

                "อยากตายแบบใหน"

 

โห แม่คุณเริ่มก็จะฆ่าเลยเหรอครับ เราจะหาทางออกยังไงดีเนี่ย

 

               "ผมสู้ไม่เป็นนะครับ  ผมสู้คุณไม่ได้หรอก"

 

               "ใจเส่าะ   อ่อนแอขนาดนี้นี่เหรอคนที่ยุ้ยคาดหวัง  ฉันไม่ปราณีหรอก"

 

        เธอวาดแขนในอากาศ แสงแว้บและมันออกมาอย่างเร็ว เร็วกว่าวินาทีอีก  ดาบมันวับขนาดใหญ่

 

              ว้าก  ผมหนีไปรอบๆ ในขณะที่นักรบสาวเริ่มทำลายโรงยิม

 

           (ตูม ตูม) "หนีไม่มีประโยชน์หรอก"

 

แสงแว้บต่อหน้าผม เธออกมาจากแสงนั่นกระแทกผมกระเด็น

 

           "อ้าก"  ปลิวตามแรง ผมเหมือนโดนกระแทกจากค่อนขนาดใหญ่ แล้วผมก็วิ่งไปรอบๆ

 

             แสงแว้บๆ โผล่มาจากหลายจุด  มันเป็นอาวุธแบบบินได้มาจากทุกทิศทาง

 

             "ว้าก ผมกลัวแล้วคร้าบ"

 

 

             "สู้สิ  ขี้ขลาด  สร้างอาวุธออกมาสิ"

 

 

           "พี่เกื้อรับ"ยุ้ยโยนดาบมาให้ผม แต่แม่ทำลายมันทิ้งอย่างเร็ว

 

              "ยุ้ยอย่ายุ่ง"

 

              "แต่แม่คนที่นี่สร้างของไม่ได้"

 

เธอหยุดกึก แต่ผมกระโดดหลบอาวุธบินที่มากข้างหลังพอดี  มันกระแทกแม่ของยุ้ยอย่างจัง  แต่เธอไม่เจ็บมากนัก

 

 

                เธอลุกขึ้นยืนนิ่งอาวุธทุกอย่างรวมทั้งโรงยิมหายไป เธอสร้างมันขึ้นมาทั้งหมดนี่เอง   สุดยอด

 

 

                 "อะไรกัน  สร้างอาวุธไม่ได้ยังกล้าสู้กับฉันเหรอ"

 

            ผมยืนตัวสั่นเพราะเธอเดินเข้ามาหาผม

 

 

                 "ความกล้าอย่างเดียว สร้างโอกาสชนะได้เสมอ เหมือนเธอใช้อาวุธของฉันเล่นงานฉันได้  ฉันแพ้ใจของเธอ"

 

         หา  หา  ห้ะนี่ตรูชนะเหรอเนี่ย  ยุ้ยกับเบลล่ายืนอึ้ง

 

              "ริสะยอมรับเจ้าอ่อนนั่น"

 

     เบลล่ากัดฟันกรอด   เชิดหน้าหนี  ยุ้ยรีบเข้ามากอดแสดงความดีใจ

 

               "ยัยหนูเอทอล  อีกสามวันจะมีการปิดประตูมิติชั่วคราว  สงครามรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ พวกเธออยู่ที่นี่จะปลอดภัย"

 

            ทุกคนตกใจ โดยเฉพาะเบลล่า

 

             "บ้าน่า  อีกอย่างทำใมคุณปล่อยฉันไว้"

 

            "เธอไม่เข้าใจอีกเหรอ นายพลเบนส่งเธอมานี่เพราะให้เธอหลบภัย  ขอให้โชคดีล่ะ"

 

  เธอวาดมือประตูมิติเปิดออก  ยุ้ยวิ่งเข้าไปหาแต่โดนผลักออก

 

              "อยู่ที่นี่แหละแล้วแม่จะมารับ"

 

 ประตูปิดลงพร้อมกับตัวเบลล่าคุกเข่าร้องให้

::::::::::::::::::::::******************::::::::::::::::::::::::::::

 

                วันนี้ยุ้ยนั่งเหม่อทั้งวันเลยล่ะครับ

 

            "นี่ร่าเริงหน่อยสิ มันพาพี่หงอยไปด้วยนะ"

 

                     "พี่ฉันเป็นห่วงทางนั้น จะเป็นไงบ้างนะ"

 

            "เอาน่าไม่เป็นไรหรอก   เอ้าทางนั้นก็หงอยอีกคนแล้ว"

             เบลล่าก็ซึมไม่แพ้กัน

 

                  "หุบปากไอ้อ่อน แกมันจะรู้อะไรแกมันคนนอก"

 

             หึๆ  พวกแกนั่นแหละคนนอก  แต่สาวๆน่ารักนั่งซึมมันดูยังไงอยู่

 

                (โป้ก)  "โอ้ยไอ้เอ็กเขกหัวทำใมวะ"

 

                "ไอ้เกื้อ แกทำอะไรพวกเธอวะดูเดะทั้งร้านซึมตามหมดแล้ว

 

                นั่นสิผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ

 

         #############################