Girl form another.ปิ้งรักสาวต่างมิติ

-

เขียนโดย api3api

วันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.21 น.

  18 ตอน
  1 วิจารณ์
  23.24K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 12.03 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

9) อุ่นใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        และแล้ว ทางร้านก็อนุมัติให้พนักงานเที่ยวประจำปีได้เป็นพิเศษ

             

GIRL FORM ANOTHER.  ตอนที่ 9       

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

 

               รถตู้มาจอดที่บังกะโลริมชายหาดที่พัทยา พวกพ่อครัวต่างขนข้าวของกัน   ผมน่ะเหรอลูบหลังไอ้เอ็กอยู่ มันเมารถครับ

 

            "(อูแหวะ)โอย ลูบลงดิ อย่าลูบขึ้น(อ้วก)"

 

 หึๆ เพื่อนผม จะตายแล้วยังเก่งสั่งนั่นนี่ ไอ้เอ็กเอ้ย  ผมหันมามองสองสาวต่างมิติ ยุ้ยดีใจที่ได้เห็นน้ำทะเลใสสะอาด เธอพาพวกเด็กเสิร์ฟวิ่งลงเล่นน้ำสนุกสนานยกเว้นเบลล่าที่ยืนมองห่างไม่ลงไปด้วย

 

                 เธอยืนเหม่อลอยเหมือนมีอะไรในใจ นั่นสิเธอไม่มีใครให้ระบายเรื่องในใจได้นี่นะ

 

 

                   "เอ้ารับ" ผมโยนบอลชายหาดให้เบลล่าเธอหันมามอง

 

                   (โป้ง)เธอฟันมันแตกด้วยมีดสั้น

 

                  "อ้าก ทำอะไรเนี่ยยัยบ้า เขาเอามาให้เล่นว้อย"

 

                 "ช่วยไม่ได้ มันเหมือนระเบิดที่มิติของฉัน"

 

       ผมสูบลมใส่บอลลูกใหม่ เบลล่านั่งยองๆมองด้วยความสนใจ

 

                    "ทำอะไรยุ่งยาก สร้างมันใหม่ซะก็ไม่ต้องเหนื่อยแท้ๆ"

 

                ผมยิ้ม เริ่มดึงความสนใจเธอได้แล้ว 

 

                    "อะไรที่มันได้มาง่ายๆ มันก็ไม่สนุกน่ะสิ"

 

            ผมโยนบอลลูกให้ให้เบลล่ายกมือขึ้นชกมันกระเด้งดึ๋งดั๋ง เธอวิ่งตามไปเตะมันก็เด้งไปอีก แล้วเธอก็วิ่งตามไป ตามไป  ยังกะเด็ก

 

                    "เบลล่าน่ารักดีว่ะ เธอมีแฟนรึยังวะ"

 

 ไอ้เอ็กปาดอ้วก พูดข้างหลัง ไอ้เอ็กเอ้ยอย่าเลยเดี๋ยวศพไม่สวยนะเว้ย

 

                   "กูจะลองไปถามดู  ไปล่ะเฟ้ยยย"

 

   เกินเยียวยาล่ะไอ้นี่  สักพักมันก็วิ่งกลับมาพร้อมรอยฟกช้ำที่เบ้าตา

 

 

                     "โอ้ย โหดจิบหายเลย  อูย"

 

 

"สมน้ำหน้า" ผมมองไปที่เบลล่าที่กำลังเล่นลูกบอล ถ้าเป็นเมื่อก่อนไอ้เอ็กคงไม่รอดแล้ว

 

                

                               

 

 

              "เย็นนี้เรามีปิ้งย่างริมชายหาดนะคร้าบทุกคน"

 

พวกผมเที่ยวประกาศนัดทุกคนที่กำลังสนุกสนาน ทุกคนตอบรับได้ดีมาก 

 

             

               "พี่เกื้อพายุ้ยไปเดินเล่นทางนั้นทีสิ"

 

              "ไปสิ"

 

ผมกับยุ้ยเดินไปทางหัวหาด เบลล่าเดินตามต้อยๆ ไม่ว่าพวกผมจะไปทางใหน

 

             "นี่เบลล่า เธอยังคิดจะตามเล่นงานพวกเราอีกเหรอ"

 

                     ยุ้ยถามตรงๆทำให้เบลล่าอึกอัก

 

           "เชอะฉันไม่ได้คิดจะจัดการเธอตอนนี้หรอก การเดินทางผ่านมิติถูกห้ามชั่วคราวแล้ว รอมันเปิดก่อนเถอะ"

 

           "งั้นเธอตามมาทำใมเธอก็ไปทางอื่นสิ"

 

                   เบลล่านิ่งเงียบ 

 

            "ก็ฉันไม่รู้จักที่นี่ ไม่รู้จักใครที่นี่เลยนอกจากเธอ"

 

  เข้าใจล่ะเบลล่าในตอนนี้ก็เหมือนเด็กแปลกที่ ยุ้ยเป็นคนมิติเดียวกัน เธอคิดว่ายังไงซะอยู่ไกล้คงอุ่นใจกว่า

 

               "งั้นเธอก็มากับเราสิ เราจะไปตรงนั้นกันเห็นป่ะ สวยนะ"

 

                 เบลล่าไม่ตอบแต่ก็เดินตามพวกผมต้อยๆ

 

 

      แต่นั่นทำให้พวกพ่อครัว เด็กเสิร์ฟมองผมประหลาดอีกแล้ว

 

                  "ไอ้เกื้อ  ไอ้มารหัวใจ เพื่อนกินเพื่อนกันมันทำกันได้ ฮือ"

 

  ไอ้เอ็กร้องโฮ  ไอ้บ้า มันคิดว่าผมเก็บเบลล่าเข้าสังกัดแล้ว เอ็งจะบ้าเรอะ ยัยนี่จ้องหาโอกาสเสียบพุงตรูต่างหาก

                 

 

 ตอนเย็นพวกเราปิ้งย่างกันสนุกสนาน ความอร่อยไม่ต้องห่วง ระดับเชฟทั้งนั้น และลาล่าก็ได้ไมค์ไปกล่าวเปิดงาน

 

                "เอ้าพวกเราสนุกมั้ยคะ   สนุกนะคะ  วันนี้พิเศษเลย เพื่อพนักงานใหม่สุดน่ารักของพวกเรา ยุ้ยกับเบลล่าค่า  เชิญดาวของร้านเราออกมาพูดอะไรซักนิดนึงได้ใหมคะ"

 

          ยุ้ยลุกไปข้างหน้า เบลล่าก็ลุกตามไปอย่างงงๆ ไปยืนเก้กังๆข้างหน้างาน ท่ามกลางเสียงปรบมือของทุกคน

 

              "ยุ้ยขอบคุณทุกคนเลยนะคะที่ต้อนรับยุ้ยอีกครั้ง มันทำให้ยุ้ยคิดว่าที่นี่คือบ้านของยุ้ยเลยล่ะ"

 

         เฮ เฮ ทุกคนพอใจ ใช่ยุ้ยพูดได้ดีทีเดียว เบลล่ารับไมค์มาเก้กังๆ

 

                   "ดาว เอ่อ มันหมายความว่ายังไงคะ"

 

             ทุกคนหัวเราะยิ่งทำให้เบลล่า เหวอ ยุ้ยเลยเอาไมค์มาที่ตัวเอง

 

            "หมายความว่า พวกเขาชอบเธอไงล่ะเบลล่า"

 

 

 วี๊ดวิ้ว  ทุกคนตอบรับเพราะเป็นคำอธิบายที่โดนใจเหมือนกัน ยุ้ยพูดได้ดีอีกแล้ว และมันเหมือนแฝงอะไรบางอย่าง

 

               หลังเลิกกินเลี้ยงผมเดินไปส่งยุ้ยที่บังกะโลเลยอดถามไม่ได้

 

                   "วันนี้พูดได้ดีมาก  พี่ชอบน่ะ"

 

 

                   "อ๋อ  พี่เกื้อ คือว่า ความจริงยุ้ยก็รู้สึกเหมือนเบลล่านั่นแหละ"

 

                 "ห้ะ"ผมงงแฮะ

 

              "พอรู้ว่ากลับบ้านไม่ได้แล้วถึงจะสักพักก็เถอะ ยุ้ยก็รู้สึกเหงาและหวาดกลัวขึ้นมา แต่พอรู้ว่าเบลล่าก็เป็นคนมิติเดียวกันถึงแบบนั้นก็เถอะ "

 

               "ยุ้ยอุ่นใจที่เบลล่าอยู่ที่นี่ด้วย"

 

 ผมยิ้มยืนมองยุ้ยเดินเข้าไปนอนแต่ยังไงซะความจริงที่ผมต้องเจอก็ต้องมาถึงแน่นอน

 

 

               วันที่ทั้งสองกลับไปโลกของพวกเธอ

 

::::::::::::::::::::::::::::>---------------<:::::::::::::::::::::::::::

 

 

                    

 

            

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา