Dragon tear ผจญภัยสุดขอบฟ้าฝ่าเซียนเทพ

10.0

เขียนโดย api3api

วันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.09 น.

  16 บท
  3 วิจารณ์
  21.42K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2556 22.22 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

16) บทลักซ่อน "การเดินทางที่เกือบหลงลืม"

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

         หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นก็ผ่านไปหกปี ยุทธภพเริ่มกลับมาสงบสุข วิชาการต่อสู้เริ่มไม่จำเป็นหลายคนในยุทธภพเริ่มหันมาค้าขายกันมั่นคง

 

            "นี่แม่นาง ปืนไฟฝรั่งตาเขียว รุนแรงดุจดัชนีอรหันต์สนใจบ้างหรือเปล่า ข้าจะลดให้ถูกๆ"

จอมยุทธหญิงส่ายหน้า นางหลีกหนีความจอแจในตลาดมาหลบตรงร้านขนม นางถอดหมวกแล้วโบกมือไล่ความร้อน

            "เกรงว่าเจ้าจะไปเทียนซันเสียเที่ยวอีกแล้ว ช่างขยันเสียจริง"

นางสะดุ้งและหันไปทางบุรุษหนุ่มที่สวมหมวกใส่ชุดสีฟ้าดื่มน้ำชาอยู่ด้วยความสุขุม นางรู้จักเขา

           "อี้ผิงไม่มาด้วยหรือวันนี้ เต้าซื่อ"

นางถามถึงบุคคลอื่นที่เคยอยู่เคียงข้างเขาทุกครั้งที่เจอกัน เขาหัวเราะออกมา

          "ใยเจ้าไม่ดีใจที่ได้พบคนร่วมเดินทางกับเจ้ามาตลอดเมื่อเนิ่นนานมาแล้ว เอ้อหลัน"

           "ข้าคงดีใจถ้าข้างในตัวเจ้าไม่ใช่เต้าซื่อ ข้าขอลา"

นางสวมหมวกแล้วลุกออกจากร้านขนม เอ้อหลันไม่แม้จะหันกลับไปมองหน้าที่คุ้นเคย แม้จะรู้ว่าร่างกายนั้นเป็นคนเดียวกันแต่การแสดงออกนั้นแตกต่าง ยิ่งเจอ นางยิ่งคิดถึงวันเก่าๆ

 

           การเดินทางที่ไม่มีจุดหมาย เอ้อหลันเบื่อหน่ายเหลือเกินกับการอยู่ตัวคนเดียว ทั้งที่เมื่อก่อนเกิดเรื่องมากมาย

             "เกือบลืมเลยกับการออกเดินทางไกลๆเช่นนี้"นางนึกในใจ

             "ศิษย์พี่คงหลบเหมยลี่อยู่ที่ใหนซักแห่ง"

             "เซียงหลันคงยุ่งอยู่กับกิจการศาลเจ้า"

             "ข้าล่ะ"

นางถอนหายใจคิดในใจว่าการเดินทางของนางจะถึงจุดสิ้นสุดเมื่อไร รึว่าจุดหมายของนางจะเป็นแค่ความคิดของตนเองฝ่ายเดียว

              "คนบ้าเอ้อหลันหนึ่งในปัจฐพี"

นางหัวเราะคนเดียวพลางนึกว่าคืนนี้จะพักแรมที่ใหนดี

         อีผิงและเต้าซื่อเดินทางผ่านมาพอดี

          "อ้าว เอ้อหลันนี่ ข้าว่าเทียนซันไม่ร้างเราะมีเจ้ามาทุกปีแน่ๆเลย"

    เต้าซื่อหัวเราะ เอ้อหลันรู้สึกอายเลยขยับหมวกหลบหน้า อี้ผิงเลยเดินมาเปิดหมวกขึ้นเอ้อหลันร้องว้าย

           "พวกเรากำลังจะไปเทียนซันพอดี เจ้าจะไปด้วยใหม"

นางส่ายหน้า แต่นางเหมือนนึกอะไรออก

         เอ้อหลันรีบกระชับรองเท้าแล้ววิ่งกลับทางเดิม

          "เจ้าจะรีบไปใหน"

 เอ้อหลันหันมามองอี้ผิง นางตอบด้วยความรีบเร่ง

          "ข้าลืมของที่ร้านขนม ต้องรีบไปแล้ว"

 

     ........................................................................     

             

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา