Dragon tear ผจญภัยสุดขอบฟ้าฝ่าเซียนเทพ
เขียนโดย 
api3api
วันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.09 น.
แก้ไขเมื่อ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2556 22.22 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
10) การต่อสู้ที่แสนสับสน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเอ้อหลันนั่งรอคอยตามที่เฉินโจวแนะนำ ตอนนี้นางคิดถึงภารกิจแสนยากที่ได้รับมาไว้บนหลัง
"ยุธภพจะเป็นยังไงถ้าข้าทิ้งมันไว้ตรงนี้"
"ข้าไม่มั่นใจเลย ตอนนี้ ทำใมกันนะ"
เอ้อหลันเอากล่องน้ำตามังกรมาดู นางคิดไปเรื่อยเปื่อย
"ถ้าข้าไม่ได้พบกับต้ากงอ้วงตั้งแต่ทีแรกจะเป็นยังไงนะ"
"ข้าจะรอดจากเขาไม้จันใหม"
"ข้าจะกล้าเชิญชวนศิษย์พี่หรือเปล่า"
"ข้าไม่สนแล้วตอนนี้ ว่าท่านจะเป็นอะไร ข้าขอร้อง"
"กลับมาหาข้าเถอะ"
เอ้อหลันตะโกนขึ้นฟ้าด้วยใจที่สำนึกผิดยิ่ง
พริบตานั้นต้ากงอ้วงก็กระโดลงมาอยู่ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว เอ้อหลันตะลึงงัน แต่นางก็ยิ้มดีใจเล็กๆ แม้จะหวั่นอยู่ในใจก็ตาม
"ต้ากงอ้วง"
เอ้อหลันร้องเรียกทั้งที่เห็นว่าบุคลิคเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
"ต้ากงอ้วงไม่มีอีกแล้ว ตอนนี้ข้าชื่อเต้าซื่อ" เขาแย้งเอ้อหลันด้วยความสุขุม
ทางด้านเฉินโจว กับเหมยลี่ ทั้งคู่กำลังโดนอี้ผิงขัดขวาง
"หลีกไป นางมารน้อย"
อี้ผิงแม้จะดูเหมือนเด็กสิบห้าแต่ฝีมือร้ายกาจ
แม้เฉินโจวกับเหมยลี่ร่วมมือกันก็ไม่อาจชนะนางได้
"ข้าให้พวกเขาไปรบกวนพิธีไม่ได้หรอก ไม่ต้องห่วงอีกไม่นานก็เรียบร้อย"
อี้ผิงใช้ลูกแก้วหมุนรอบตัวอย่างรุนแรงเหมือนเวทย์มนต์ รับดาบของเฉินโจวอย่างแม่นยำ
"ระบำดอกท้อ ลมหมุนวน"
เหมยลี่พัดลมปิศาจหอบเอาอี้ผิงกระเด็นเสียหลักแต่นางตั้งหลักอย่างรวดเร็ว
"อย่างที่ข้าคิด เจ้าสลายลมข้าไม่ได้"
อี้ผิงจิ๊ปากอย่างอารมณ์เสียที่ถูกอ่านออก
"ท่านเฉินโจวข้ารับมือนางเอง ท่านรีบไปหาอาจารย์หญิงเร็วเข้าเถิด"
เฉินโจวได้ยินดังนั้นก็เร่งฝีเท้าหลบไปอย่างรวดเร็ว
"ไม่มีทาง" อี้ผิงพุ่งลูกแก้วแต่โดนลมของเหมยลี่สกัดไว้
"ปิศาจต้องเจอกับปิศาจ นังหนู"
เหมยลี่ตั้งท่ารำพัด แต่ดูอี้ผิงไม่ยี่หระนัก
"ช่างเถอะ ยังไงเดี๋ยวพวกนั้นก็เสร็จเต้าซื่ออยู่แล้ว "
อี้ผิงเรียกลูกแก้วมาหมุนรอบตัวและคราวนี้มันแบ่งตัวออกเป็นร้อยลูก
ทางด้านเอ้อหลัน นางกำลังลำบาก เต้าซื่อจับคอนางยกขึ้นเพื่อให้นางยอมแพ้
"ส่งมันมาให้ข้า แค่บอกปลดภาระ มันก็จะไม่อยู่กับเจ้า"
เอ้อหลันหายใจอย่างลำบาก น้ำตาของนางที่ไหลนั้น มาจากอาการเสียใจที่โดนต้ากงอ้วงทำร้าย
"ต้ากงอ้วง ข้าขอโทษที่เฉยชากับเจ้า"
เอ้อหลันร้องให้ออกมา
"ข้าจะบอกความจริงให้ก็ได้"
เต้าซื่อกำลังจะเปิดเผย เขาก็ไหวตัวปัดป้องดาบที่เฉินโจวซัดมา และเฉินโจวก็กระโดดมาซ้อนกับดาบ
เขาใช้โอกาสช่องโหว่ตอนปัดดาบฟันเข้าเต็มๆ
"ข้าบอกเจ้าแล้วว่าถ้าเจ้าหลอกลวงความใสซื่อของเอ้อหลัน ข้าไม่ปล่อยเจ้าแน่"
.........................................................
อี้ผิงสั่งการลูกแก้วแปดร้อยลูกหมุนเหวี่ยงรอบบริเวณ แรงปั่นรุนแรงของมันกวาดสิ่งปลูกสร้างและป่าไม้กระจุยราบ เหมยลี่ใช้พัดปัดป้องอย่าไม่ยากเย็นนัก
เหมยลี่รำพัดระดับสูงทำให้ลูกแก้วถูกพัดกระเด็นออกไป
ระยะหลายลี้เกิดภัยพิบัติมากมายผู้คนล้วนตื่นตะหนก
เสียงปะทะกันระหว่างอาวุธมารสองสิ่ง ระเบิดรุนแรงเป็นระยะ อี้ผิงยิงลูกแก้วมันรวดเร็วและรุนแรงพุ่งดั่งกระสุนปืน แต่ไม่อาจทะลุพัดเหล็กได้
เมื่อสูัไปสักพัก พลังพิเศษของอาวุธทั้งสองก็หายไปอย่างกระทันหัน กลายเป็นสิ่งของธรรมดา ทั้งสองคนตกใจ
"หลินหลินทำอะไรของเจ้า "
อี้ผิงเคาะถามลูกแก้ว ไม่ต่างจากเหมยลี่ที่ร้องถามพัด
[เหมยลี่ข้าไม่สู้กับเพื่อนข้า]
คำตอบของพัดทำให้เหมยลี่แทบเป็นลม แต่ก็ไม่ต่างจากอี้ผิง
[อี้ผิง เจ้าไม่ได้บอกว่าต้องสู้กับหว่อหลงกุนนี่]
"ก็ได้ข้าไม่พึ่งเจ้าก็ได้ แต่ข้าต้องแน่ใจว่าเต้าซื่อซ่อมต้ากงอ้วงเสร็จ เจ้าก็รู้"
[อี้ผิง ต้ากงอ้วงซ่อมไม่ได้อีกข้าบอกเจ้าแล้ว]
อี้ผิงยืนเงียบ
"แล้วเต้าซื่อจะทำยังไงเราอุตสาห์พบเขาแล้ว" อี้ผิงยืนพูดกับอาวุธไม่คิดสู้เหมยลี่จึงทรุดลงเพราะหมดแรง
[เหมยลี่ พวกนี้เป็นพวกของเรา]
ทางด้านเฉินโจวเมื่อล้มเต้าซื่อลงได้ก็ตั้งท่าเตรียม
"ศิษย์พี่" เอ้อหลันเรียกเฉินโจวไอค่อกแค่ก
เต้าซื่อนอนนิ่งไม่ไหวติงแต่เฉินโจวยังไม่ไว้ใจ
เต้าซื่อนอนน้ำตาไหล สะอื้น
"ข้าจำได้หมดแล้ว ข้าขอโทษ ข้าซ่อมไม่ได้อีกแล้วล่ะ"
เฉินโจวลดดาบอย่างงงๆ
"เอ้อหลัน ข้าต้ากงอ้วงกลับมาแล้ว"
เขาลุกขึ้นมาแต่ก็ล้มลงไปอีกเพราะแผลที่เฉินโจวฟันลงไป
"นี่มันอะไรกัน"เฉินโจวลำดับเหตุการณ์ไม่ออก
"นั่นคือต้ากงอ้วง" เอ้อหลันวิ่งเข้าไปกอดต้ากงอ้วงโดยไม่ฟังเสียงห้ามของเฉินโจว
"ข้าสู้กับใครกัน"
เฉินโจวกุมขมับ ต้ากงอ้วงนอนบนตักเอ้อหลันหายใจถี่
"เขาคือวิญญานอีกดวงของข้า"
แม้คำพูดของเขาจะทำให้ทุกคนสับสนแต่ก็เป็นสัณญานว่าการต่อสู้ในวันนี้จบลง
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
